رای الیوم در تحلیلی به قلم عمر الردّاد نوشت: شاخص های متعددی در مورد تغییر در موضع روسیه نسبت به حضور و سیاستهای ایران در سوریه وجود دارد، جوهره این تغییر، پاسخ مثبت روسیه و هماهنگی آن با استراتژی اسرائیل در خصوص کاهش نفوذ ایران در سوریه است.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: مشخص است که واکنش روسیه از زمان پیش از ضربه موشکی آمریکا فرانسه و انگلیس به سوریه، و پس از حملات اسرائیل به اهداف ایرانی، نشان دهنده وجود تفاهم هایی بین آمریکا و اسرائیل است که مبتنی بر قطع حمایت روسیه از ایران و کنترل نفوذ نظامی و سیاسی آن در سوریه است و به نظر می رسد این توافق در دو جهت در میدان سوریه نمود می یابد؛ اول: نواختن بر تار هماهنگی اسرائیل با روسیه در ضربه هایی که متوجه اهداف ایرانی می شود، بدون پاسخ یا حمایت و یا اعتراضی از سوی سامانه های دفاع هوایی روسیه. دوم: اینکه حملات موشکی اسرائیل اهداف ارتش سوریه را در بر نگیرد.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
عملیات اخیر اسرائیل در سوریه، به گفته مسئولان اسرائیلی با هماهنگی با فرماندهی روسیه انجام شده است، بویژه آنکه این عملیات همزمان بود با سفر نخست وزیر اسرائیل به مسکو که در ضمن آن نتانیاهو از ندادن اجازه به ایران برای تهدید آن از غزه، لبنان و سوریه است.
هدف سیاست و پیامهای اسرائیل و آمریکا، فشار اوردن بر اسد و همکاری روسیه در جهت کاهش نفوذ ایران و اجبار آن برای عقب نشینی است. اگر اسد مایل باشد آینده سوریه را در کنار روسیه و با کمک آن بسازد، نه ایران، و اگر بخواهد تحت فشارهای آمریکا و اسرائیل، ایران را از سوریه خارج کند، با موانع متعددی روبرو می شود که در مقدمه آنها، ایجاد شکاف در فرماندهی نظامی و امنیتی سوریه است که تحت سرپرستی ایران و روسیه، هر دو است.
فرماندهی روسیه می داند که جنگ گسترده ای بین اسرائیل و ایران در سوریه در نمی گیرد و نهایت تنش ممکن بین این دو، ادامه حملات اسرائیل به اهداف ایرانی است و به احتمال زیاد روسیه هر چه بیشتر به سمت تفاهم با آمریکا و اسرائیل می رود تا عرصه را بر ایران در سوریه تنگ کند؛ منافع روسیه با آمریکا و اروپا بسیار بیشتر از منافع آن با ایران است.
بدین ترتیب، با وجود پیوندهای مشترک بین روسیه و ایران در سوریه، ایستگاههای متعددی در طول 8 سال گذشته ثابت کرده است که آنچه بین تهران و مسکو در سوریه جریان دارد، از تعدادی تفاهم های موافق با منافع آنها فراتر نمی رود. ایران با انگیزه ملی و مذهبی به سوریه آمد، اما روسیه با طرح بین المللی در سایه نظام قطبی جهان وارد سوریه شد تا سهم خود در این کشور عربی را بردارد، اشتباهات خود در لیبی را جبران کرده و یک نظام سکولار فدرالی در سوریه تاسیس کند.
