مجتبی احمدی - شبکه بیان
راهبرد جدید ایالاتمتحده آمریکا در برابر ایران رسماً اعلام شد و وزیر خارجه این کشور تصریح کرد که قویترین تحریمهای تاریخ علیه ایران اعمال خواهد شد. اما تحریمهایی که بیسابقه خوانده میشوند چه اثری بر اقتصاد ایران خواهند گذاشت؟
به گزارش «شبکه رسانهای بیان» دیروز (31 اردیبهشت 97) وزیر امور خارجه آمریکا فهرستی از خواستههای این کشور را مقابل ایران قرار داد و تصریح کرد که در صورت عدم تأمین این خواستهها از سوی ایران، قویترین تحریمها را به کار خواهد گرفت. پس از خروج آمریکا از توافق هستهای و البته صحبتهای دیروز مایک پامپئو فضای اقتصادی ایران بیشازپیش تیره گشته و فعالان اقتصادی نیز هیچ چشماندازی را نمیتوانند برای خود ترسیم کنند.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
سیاست زیرکانه آمریکا
تردیدی وجود ندارد که آمریکا در پی ایجاد نارضایتی در جامعه ایران است؛ نارضایتی از وضعیتی که دولت نتواند برای جوانان شغل ایجاد کند و تورم روند افسارگسیختهای به خود بگیرد. ایالاتمتحده آمریکا در راهبرد جدید خود قصد دارد بانک مرکزی ایران را در تنگنای بیسابقهای قرار دهد تا این نهاد مالی در یک فضای ایزوله از دسترسی به خدمات بانکی جهانی محروم شود. این محرومیت نهتنها ارزش ریال را به شدت کاهش میدهد، بلکه اثر منفی بزرگی بر دیگر بانکهای ایرانی که با شرکتها و بانکهای خارجی در ارتباط هستند، خواهد گذاشت.
تحریم بانکی ایران دسترسی جمهوری اسلامی به درآمدهای ارزی را بسیار دشوار میکند و این مسئله در کنار تحریم صادرات نفت، میتواند یک «ابرتورم» را به دنبال داشته باشد؛ ابرتورمی که نه با سیاستهای پولی و نه با آمارسازی قابل حل است.
قطع روابط بانکی زمینه جذب سرمایههای خارجی را نیز از بین میبرد و این مسئله بیگمان بازار کار ایران را تحت شعاع قرار میدهد. در این شرایط بسیاری از پروژهها و کسبوکارهایی که نیازمند سرمایه خارجی هستند، روی زمین میمانند و ظرفیت اشتغال خود را از دست میدهند. مجموعه تحریمهای اقتصادی آمریکا که ابعاد گستردهای دارند، منجر به رکود عمیقتری در ایران میشود که بزرگترین قربانی آن، بنگاههای تولیدی و خدماتی هستند.
از آنجا که ایالاتمتحده آمریکا در پی ایجاد زمینهای است که جمهوری اسلامی را پای میز مذاکره بکشاند، ایجاد نارضایتی در بین ایرانیان را از طریق دو سیاست «ایجاد بیکاری و تورم» پیگیری خواهد کرد. تأکید دونالد ترامپ روی این موضوع که حکومت ایران در نهایت حاضر به انجام مذاکره خواهد شد، با ایمان به کارگر افتادن سیاست نارضایتی در بین مردم است. این سیاست زیرکانه طی سالهای 2009 تا 2013 نیز پیگیری شده بود و در نهایت جمهوری اسلامی مجبور به مذاکرات پنهانی و علنی با قدرتهای غربی شد.