فرارو - اظهارات علی اکبر ولایتی درباره برجام با واکنش‌های گسترده‌ای از طرف نزدیکان دولت و همچنین روزنامه‌های همسو با مواجه شده است.
ولایتی در بخشی از سخنان خود که روز چهارشنبه منتشر شد گفته است: "در ماجرای برجام نان و آب مردم را به برجام گره زدند و همه‌جای کشور تعطیل بود. در هیئت مذاکره‌کننده همه بار روی دوش دکتر ظریف بود و واقعا تلاش کرد، اما نمی‌شود یک نفر متخصص همه‌چیز باشد، بلکه باید کارشناسان مختلف حضور داشته باشند و در مجلس نیز این موضوع مطالعه و بررسی شود. آیا مجلس باید چنین چیزی را که این میزان مهم است، در عرض ۲۰ دقیقه تصویب کند. مشخص است که مجلس نیز کار خود را به‌خوبی انجام نداده. برخی می‌گویند در کمیسیون‌های مجلس به‌اندازه کافی بررسی شده بود، اگر درست بررسی شده بود که ما این مصائب را امروز نداشتیم؛ این نشان می‌دهد مجلس هم کار خود را درست انجام نداد."
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
در تازه ترین واکنش روزنامه جمهوری اسلامی با انتقاد از سخنان ولایتی نوشت: آقای دکتر ولایتی در یک چرخشی عجیب از موضع موید برجام خود برگشته؛ و بعنوان نقد و طعنه به برجام گفت: ما در مذاکرات آتش بس پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ با عراق در سال ۶۸؛ متخصصین حقوقی و دفاعی خوبی مثل دکتر حبیبی و دکتر ممتاز... داشتیم و آنرا موفقترین مذاکرات تاریخ نامید و...!
چون مغالطات و خطاهای زیادی در سخنان ایشان وجود دارد محض رضای خدای متعال برای رفع مغالطه و روشن شدن حقایق؛ سوالات و نکاتی را به عرض می‌رسانم:
اولا بر فرض غلط ایشان که مذاکرات قطعنامه را موفقترین بدانیم جای خوشوقتی دارد که ایشان به وجود متخصص و ارزش تخصص در تیم خود اعتراف کردند این را بفال نیک می‌گیریم ولی این حقیقت تلخ را چگونه پنهان کنیم که خود وزیر خارجه ما که در راس دستگاه سیاست خارجی و مسئول این مذاکرات بود در آن زمان یک متخصص اطفال بوده و تخصصی در کار خودش (سیاست خارجی) نداشت! و اگر نبود حماقت صدام در حمله به کویت و حمله متقابل امریکا به او؛ چه بسا ما حتی اسرا و سرزمین اشغال شده آخر جنگ خود را نمی‌توانستیم آزاد کنیم!
ثانیا ایشان در طول هشت سال جنگ تحمیلی صدام چهار بار به روسیه (حامی اصلی صدام) سفر کردند؛ بفرمایند چه تاثیری مذاکرات ایشان در تقلیل حمایتهای نظامی روسیه از صدام داشت؟ هیچ! بلکه روسها غیر از بمب اتمی؛ هر سلاح پیشرفته‌ای را به صدام دادند آنها وسط جنگ پس از پایان پیمان ده ساله روسیه با عراق در سال ۶۲ ش مجددا پیمان ۲۵ ساله همکاری نظامی با صدام بستند اما حتی خبر آن در داخل پخش نشد زیرا تبلیغات داخلی ما (که دست چپی‌ها بود) سخت در گیر خصومت با امریکا و اسرائیل بود و همگی بجای این واقعیت تلخ جنایات و خصومتهای آمریکا و اسرائیل را هوار می‌کرد بطوریکه مردم ایران خیال می‌کردند امریکا به صدام اسلحه می‌دهد! و وزارت خارجه که باید در این باره خط و هشدار دهد ساکت بلکه موید آن بود این تبلیغات مثل آن است که شما درحال جنگ با بنی عباس بر ضد بنی‌امیه (خصم بنی‌عباس) شعار بدهی! و متاسفانه ایشان بعنوان وزیر خارجه؛ فریاد نکشید و به مسئولین و مردم نگفت: حامی اصلی تسلیحاتی صدام؛ روسیه است آن هم باوجود روابط دیپلماتیک با ما هفتاد در صد سلاحهای صدام را تامین می‌کند هویت دشمن تابع خواست ما نیست بلکه واقعیت خارجی است که بسا خلاف خواست و تحلیلهای ماست گاهی شما می‌خواهی با بنی امیه بجنگی ولی می‌بینی منصور دوانیقی مقابل شماست باید سیاستت را مطابق واقع کنی.
ثالثا تحریمهای ضد ایران سه لایه داشت (تروریستی؛ حقوق بشری؛ هسته ای) و بهانه‌های دو لایه اول از سه لایه تحریم؛ در دوران وزارت فخیمه ایشان ریخته شده است عفی‌الله‌عنه؛ سر بسته بگذریم؛ ایشان بفرمایند چه تلاشی برای جلوگیری از کارهای موجب تحریم کردند و چه هنری برای تصویب نشدن این تحریمها در مجامع بین‌المللی انجام دادند؟
رابعا این طبیب بزرگوار نخبگان و علمای مستقل و آگاه ما که قائل به عدم اعتماد به روسیه و طرفدار رابطه مساوی با شرق و غرب هستند؛ را مورد لطف قرار داده و جاهل و غرب زده نامیدند و سپس با شعار لزوم نگاه به شرق؛ از ملت ایران می‌خواهد به روسیه اعتماد کرده یا لا اقل به آن خوشبین باشند! عجبا روسیه‌ای که حامی اصلی صدام و حامی تجزیه آذربایجان بدست پیشه وری در ۱۳۲۰ شمسی بوده و قبل از آن صد و هفتاد سال پیش؛ تحمیل‌کننده عهد نامه گلستان و ترکمن چای؛ و جدا‌کننده بخشهای زیادی از ایران بوده است! آیا ما بیاییم مثل کشورهای فعلی ترکمنستان و ارمنستان و تاجیکستان؛ زیر چتر روسیه برویم تا از شر غرب راحت شویم؟ این پیشنهاد خطرناکی است من خواهش می‌کنم نخبگان در باره این پیشنهاد نظر دهند؛ این سخن چه فرقی با سخن توده‌ای‌ها دارد؟
خامسا رابطه مفهوم مشکوک و دارای درجات بسیاری است از رابطه برابر چین و امریکا تا رابطه ذلیلانه شاه پهلوی و شیوخ ذلیل خلیج فارس با امریکا را در بر می‌گیرد و مطلوب ما رابطه برابر با شرق و غرب است ولی با اعتماد و خصومت زیاد با یک طرف مخالفیم.
