خیلی دل می خواهد در جایی که تعداد زیادی از امریکاییان و بسیاری از ملت ها و دولت های اروپایی و جهان، علیه دونالد ترامپ، رییس جمهور امریکا سخن می گویند و عیب و ایرادهای او را هر روز به شیوه های مختلف بیان می کنند، یک نویسنده ی عادی، مثل من، از او به خاطر به پای میز مذاکره کشاندن رهبر کره شمالی تشکر کند و این کار بزرگ را قدر بشناسد.

من چندان با ترس میانه ای ندارم و در جایی که لازم بدانم بر خلاف جریان آب، حتی شدیدترین آن شنا می کنم. در این زمینه ی خاص هم این چنین است چون:
-نه با ننوشتن این مطلب چیزی از جهان کم و یا به آن اضافه می شود
-نه در نظر و ایده ی مخالفان و موافقان ترامپ چیزی تغییر می یابد
-نه دونالد ترامپ از تایید و تشویق من بهره ای می برد.

به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید

اما نوشتن این مطلب شاید یک حُسن داشته باشد و آن این است که:
-به خواننده این ایده را بدهم که می توان در میان هزاران کار قابل نقد، یک کار قابل تایید پیدا کرد خاصه آن که این کار بر صلح جهانی تاثیر قطعی داشته باشد
-به خواننده این ایده را بدهد که ترس از بیان مافی الضمیر خود را کنار بگذارد.