خیلی دل می خواهد در جایی که تعداد زیادی از امریکاییان و بسیاری از ملت ها و دولت های اروپایی و جهان، علیه دونالد ترامپ، رییس جمهور امریکا سخن می گویند و عیب و ایرادهای او را هر روز به شیوه های مختلف بیان می کنند، یک نویسنده ی عادی، مثل من، از او به خاطر به پای میز مذاکره کشاندن رهبر کره شمالی تشکر کند و این کار بزرگ را قدر بشناسد.
من چندان با ترس میانه ای ندارم و در جایی که لازم بدانم بر خلاف جریان آب، حتی شدیدترین آن شنا می کنم. در این زمینه ی خاص هم این چنین است چون:
-نه با ننوشتن این مطلب چیزی از جهان کم و یا به آن اضافه می شود
-نه در نظر و ایده ی مخالفان و موافقان ترامپ چیزی تغییر می یابد
-نه دونالد ترامپ از تایید و تشویق من بهره ای می برد.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
اما نوشتن این مطلب شاید یک حُسن داشته باشد و آن این است که:
-به خواننده این ایده را بدهم که می توان در میان هزاران کار قابل نقد، یک کار قابل تایید پیدا کرد خاصه آن که این کار بر صلح جهانی تاثیر قطعی داشته باشد
-به خواننده این ایده را بدهد که ترس از بیان مافی الضمیر خود را کنار بگذارد.
ملاقات ترامپ و کیم رویدادی بسیار مهم و سرنوشت ساز است. سرنوشت جهان می تواند با این ملاقات و اجرای مفاد توافق های صورت گرفته تغییر کند.
این تغییر در جهت صلح و ثبات در جهان و در منطقه ی شرق آسیاست.
عامل اصلی این ملاقات و به امضا رسیدن توافق نامه های اولیه، دولت امریکا و شخص رییس جمهور ترامپ است.
سیاست لاس زدن و امتیاز دادن به عربده کشان جهانی، تا کنون نتیجه ی مثبتی نداشته است. ورود ترامپ به عرصه ی سیاست و قاطعیت او در برخورد با اشرار جهانی، روزنه ای به سمت آرام کردن این اشرار باز کرده است.
کره شمالی، که تهدید جدی اتمی به شمار می رفت، با این شیوه ی برخورد قاطع به پای میز مذاکره کشانده شد.
جمهوری اسلامی، در مقابل شیوه ی برخورد قاطع امریکا و اسراییل، فعلا خفقان گرفته و مثل موشی که خود را به موش مردگی زده، در گوشه ای ساکت و آرام منتظر یافتن فرصتی برای فرار از چنگ امریکاست.
امیدواریم این قاطعیت، بدون بر افروخته شدن آتش جنگ، سر انجامی همراه با صلح و آرامش واقعی و دراز مدت داشته باشد.
