یادداشتی در نشریه پولیتیکو از علیرضا نادر، تحلیلگر ارشد امور ایران
اگر چه بعضی ایرانی آمریکایی ها و کارشناسان امور ایران سخنرانی یکشنبه شب مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا را بخشی از سیاست «تغییر رژیم» توصیف کرده اند، اما بسیاری دیگر آن را فرصتی مناسب برای حمایت از ایرانیانی می دانند که برای دموکراسی در کشورشان مبازره می کنند.
در واقع، آمریکا در آن چه این روزها در ایران رخ می دهد، کمترین نقشی نداشته است. معترضان مردم شجاع ایران هستند که از دی ماه سال پیش در اعتراضاتی سراسری با نافرمانی مدنی علیه جمهوری اسلامی به پا خاسته اند. این به این معنا نیست که واشنگتن باید دست روی دست بگذارد. ایرانی ها از وعده های تو خالی خسته شده اند و بیش از هر زمانی به کمک خارجی نیاز دارند، حتی اگر کمک از سوی دونالد ترامپ باشد.
ایرانی ها دو دهه امید به اصلاحات داشتند و بسیاری از پژوهشگران در غرب با شور و شوق از آن دفاع کردند. اما اعتراضات تازه در ایران نشان از شکست کامل و رد دستور کار اصلاح طلبان دارد. مردم شعار دادند: «اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا.»
مردم ایران پس از سال ها وعده اصلاحات با کشوری در آستانه سقوط اقتصادی و محیط زیستی روبرو هستند. اصلاح طلبان در تحقق هیچ یک از خواسته های مردم موفق نبودند، ولی در عوض در ادامه بقای جمهوری اسلامی همدستی کرده اند.
ریاست جمهوری قلابی محمد خاتمی و حسن روحانی نشان می دهد که دوره اصلاحات در جمهوری اسلامی به پایان رسیده است.
