مصدقی که از انتخابات آزاد برآمده بود، انتخاباتی که بر پایه مشروطه ای بنا بود که می‌گفت "تمام قوای مملکت ناشی از ملت است". نخست وزیر مجلس "شورای ملی" بود نه مجلس اسلامی شمایان، در ساختار سیاسی فعال بود که در آن تفکیک قوا واقعی بود و استقلال قوه قضائیه به همچنین، مصدقی که دولتش صاحب اختیار بود و آقا بالاسری نمی‌پذیرفت، یعنی نخست وزیر یک ایران دموکراتیک.

شما را چه به دموکراسی؟!

مصدقی که نماد آزادی بود، مخالفان خود را خفه و سانسور و شکنجه نمی کرد، مطبوعات را آزاد می گذاشت، زندانی سیاسی در حکومتش وجود نداشت، حقوق شهروندان را رعایت می کرد و عملکردش در چارچوب قانون اساسی بود، دخالت در بازار آزاد نداشت و خلاصه جان و مال و آزادی مردم برای دولتش محترم بود.

مطالب بیشتر در سایت دماوند

شما را چه به آزادی؟!

مصدقی که استقلال را در سیاست بی طرفی تعریف می‌کرد، در رهایی از دوقطبی غرب و شرق، نه زیر بار آمریکا و انگلستان می‌رفت و نه باج و دریا به روسیه می داد، بلکه تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشور را با دل و جان نگهدار بود، نه کسی را شیطان می نامید، نه طرفدارانش از در و‌ دیوار سفارتی بالا می رفتند و نه سر جنگ با همسایگان و دنیا می داشت، مصدقی که با سیاست موازنهٔ منفی از هر دو قطب امتیاز می گرفت بجای اینکه امتیاز بدهد، مصدقی که استقلال ایران را در جنگ سرد بدست آورد و این استقلال را با اقتصادی که تحریم نفت بود تامین می کرد.

شما را چه به استقلال؟!

مصدقی که دشمنانش تنها با آن کودتای حقیقتا ننگین توانستند کنارش بزنند، چون بر آمده از اراده ملی بود نه در خطر انقلاب مردمی، مصدقی که با ‌وجود دو سال محاصره اقتصادی نه نخبگان و نه طبقه متوسط دشمنش شد نه کارگران، مصدقی که نه قیام مردمی تهدیدش می کرد، نه شورش، فقط کودتای بی مخان.

شما را چه به کودتا؟!

اصلاح طلب، اصولگرا، بدانید آنچه ماجرای شما را به زودی تمام خواهد کرد یک انقلاب ملی است، نه کودتای آمریکایی.