جایگاه اجتماعی و درآمد پزشکان همواره مورد انتقاد زیادی از طرف مردم و افراد سرشناس بوده است. در این بین عده‌ی دیگری معتقدند که این تفاوت درآمد به خاطر تلاش پزشکان و سختی کار پزشکی است. پزشکیان نایب رییس مجلس در در این‌باره گفت: مکانیسم‌های پرداخت در ایران عادلانه نیست. او همچنین در مورد پدیده‌ی زیرمیزی در میان پزشکان گفت: وقتی قوا با بیمارستان‌های خصوصی قرارداد می‌بندند دیگر می‌شود نام این پدیده را رومیزی گذاشت.
مسعود پزشکیان با انتقاد از غیرشفاف بودن مکانیسم‌های پرداخت در ایران به خبرنگار انصاف نیوز گفت: آنچه که من همیشه گفته‌ام و معتقدم این است که مکانیسم‌ها و روش‌های پرداخت در دنیا مشخص و روشن است. اختلاف درآمدها مشخص است. اختلاف درآمد اشخاصی که فکر می‌کنند نابغه یا باهوش‌اند با دیگران مشخص است. نوع رفتار دولت‌ها در کشورهای توسعه یافته‌ی اروپایی و آمریکا و کانادا و حتی در کشورهای اطراف مثل ترکیه و عربستان با این افراد کاملا روشن است. اختلاف درآمدی که ما ایجاد کرده‌ایم مثل بقیه‌ی کشورها نیست. اگر به درآمد این افراد نگاه کنیم در شرایط برابر علمی پژوهشی در بعضی موارد درآمد یکی ده، بیست و حتی چهل برابر دیگری است. این از هیچ منطق انسانی تبعیت نمی‌کند و زاییده‌ی تصمیم‌هایی است که افرادی که در کانون قدرت هستند و برای خود از بیت‌المال سهم تعیین می‌کنند می‌گیرند. نتیجه این می‌شود که کسانی که در کانون قدرت نیستند و نمی‌توانند سهم بگیرند روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شوند.
او با تاکید بر اینکه پزشکان مشکل اصلی نیستند و در دیگر صنف‌ها هم چنین مشکلی وجود دارد، گفت: مشکل ما بحث پزشکان نیست، بحث سیاستی است که باعث شده یک گروه یا طبقه، در چارچوب‌های قانونی به پول‌ها و قدرت‌هایی دست پیدا کنند که از هیچ علم و انصاف و عدالتی تبعیت نمی‌کند. فقط پزشک‌ها نیستند که این قدرت را دارند؛ مثلا افرادی که در شرکت‌های متفاوت هستند از راه‌های مختلفی به پول‌های کلانی می‌رسند. مثلا افرادی که برج‌سازی می‌کنند. همه‌ی کسانی که در طبقه‌ی بالای اقتصادی هستند، پزشک نیستند. این نشان می‌دهد که افرادی هستند که درآمدهای زیادی دارند. فقط این درآمدها توجه‌کسی را جلب نمی‌کند. من چون در آن اصناف نیستم حرفی نمی‌زنم و نقدی نمی‌کنم. باید منصفانه نقد کرد.
پزشکیان افزود: مکانیسم‌های پرداخت دولت در اصناف مختلف عادلانه نیست. حتی در خود صنف پزشکان ما پزشکی داریم که درآمدش پنجاه برابر دیگری است. این زاییده‌ی سیاست‌گذاری‌ها و تعیین قیمت و تعرفه‌ها است. مثلا شخصی در صنفی بوده و درآمدها را به سمت آن صنف جذب کرده است.
مسعود پزشکیان در پاسخ به سوالی در مورد پدیده‌ی زیرمیزی میان پزشکان، گفت: زیرمیزی معنا ندارد و کاملا باید به آن رومیزی گفت. وقتی ارگان رسمی مثل قوه قضاییه که باید قضاوت کند با بیمارستان‌های خصوصی قرارداد‌های کلان می‌بندد، وقتی مجلس و دولت قرارداد‌های چند برابر تعرفه با بیمارستان‌های خصوصی می‌بندند. یعنی دیگر زیرمیزی، رومیزی شده است چراکه خود کسانی که باید نظارت یا قضاوت کنند یا اجرا کنند تخلف می‌کنند. آنقدر این خلاف وسعت پیدا کرده است که وقتی کسی درست کار می‌کند و همان تعرفه را می‌گیرد مردم فکر می‌کنند بی‌سواد است یا کار بلد نیست. باورش برای مردم سخت است که کسی به جای گرفتن بیست میلیون پول، با دفترچه رایگان عمل کند. برای همین در باور عمومی این تفکر شکل گرفته که کسانی که اینطور رفتار می‌کنند بی‌سوادند. این بدترین چیزی است که در جامعه‌ی ما رخ داده است. این بی‌انصافی و بی‌عدالتی نسبت به کسانی است که درست کار می‌کنند.
