ایران اینترنشنال - حمید هوشنگی، از پیشکسوتان عرصه روزنامهنگاری، و معاون اسبق خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) در سالهای ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۴درگذشت.
هوشنگی کار خبر را از سال ۱۳۵۲ در رادیو تلویزیون ملی ایران آغاز کرد. او که دانشآموخته رشته روزنامهنگاری بود، جانشینی رئیس ستاد تبلیغات جنگ و مسئولیت پخش اخبار جنگ را برعهده داشت. هوشنگی بعدتر در مقام معاونت خبر و ریاست دفتر لندن ایرنا مشغول به کار شد.
این روزنامهنگار پیشکسوت از سال ۱۳۹۳ به دستور نهادهای امنیتی ـ قضائی جمهوری اسلامی، اجازه خروج از ایران را نداشت.
مطالب بیشتر در سایت ایران اینترنشنال
او با وجود ابتلا به بیماری سخت (سرطان)، به دلیل برخی اظهارنظرهایش پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ در دادگاه انقلاب محاکمه و به دوسال حبس محکوم شد.
هوشنگی در سالهای اخیر و تا پایان زندگی ممنوع الخروج بود و امکان دیدار با فرزندان و معالجه در خارج از کشور را نداشت.
همسر حمید هوشنگی امروز در فیسبوک او نوشت: «جا دارد به صدای بلند بگویم، کما اینکه همه میدانند، حمید به سرطان وا نداد بلکه بیعدالتیها و ناانصافیهایی که در سالهای اخیر در حق او روا داشته شد حمید را با همه بیباکیها و مقاومتهایش از پای درآورد.»
عیسی سحرخیز، روزنامهنگار نیز در فیسبوک خود نوشت: «حمید را سرطان نکشت؛ آنهایی کشتند که امکان درمان در خارج را با ممنوعالخروج کردنش از او گرفتند. حمید بر سرطان پیروز شد، اما بر جور زمان و زمانه، نه.»
یادداشت همسر حمید هوشنگی
همسر مرحوم هوشنگی در فیسبوک نوشت:
دوستان عزیز فیس بوکی
در ساعت ٢.١٠ دقیقه پنج شنبه ١٧ آبان ماه شمع وجود همسر عزیزم حمید هوشنگی، پدر فرزندانم علیرضا و صبا خاموش شد.
علت مرگ او را همه میدانیم؛ عفریت سرطان و الحق که حمید در این کار زار دشوار هم مثل همه مراحل زندگیاش خود را نباخت و در طول زمان بیماری به راه پر بار و تاثیرگذار زندگیش ادامه داد.
جا دارد به صدای بلند بگویم، کما اینکه همه میدانند، حمید به سرطان وا نداد بلکه بی عدالتیها و نا انصافیهایی که در سالهای اخیر در حق او روا داشته شد حمید را با همه بیباکیها و مقاومتهایش از پای دراورد.
حمید تا اخرین لحظه و نفس از یکپارچگی و پایندگی ایران گفت و فریاد زد و با قلم روان و توانایش نوشت.
او عاشقانه ذوق همه چیزهای خوب دنیا را داشت. بیش از همه به حاصل زحمات عمرش یعنی فرزندانش و به آنچه انها به دست آورده بودند افتخار میکرد.
حمید همه عمرش خوب زندگی کرد، خوب کار کرد، خوب ایران و دنیا را گشت و در این مسیر از مهربانی، خیرخواهی و محبت در حق اطرافیانش هیچ فرو گذار نکرد.
رفتنش از این دنیایی که این چنین دوستش داشت بسیار زود بود. جای خالیش با همه خاطرا تش قلبهای زیادی را میفشارد.
روحش شاد و روانش آرام