Monday, Nov 12, 2018

صفحه نخست » فرهنگ کیهانی، به نام میهن‌پرستی، فرهاد طباطبایی

damavand_112118.jpgفرهاد طباطبایی - دماوند

زمانی ستون "نیمه پنهان" روزنامه کیهان را به دست یک روزنامه نگار شیره ای تواب داده بودند تا تخته گاز از روی همه مخالفان رد شود. برای روزنامه و فرد کذایی فرقی نداشت که قربانی کیست، یک روز به فریدون فروغی خواننده پیله می کرد و او را صاحب صدایی ناهنجار معرفی می نمود که پس از انقلاب در خیابان ها می خوابد. روزی دیگر هم به فلان فعال سیاسی. بی نیاز از یادآوری است که رجال حکومت پهلوی و البته شاهدخت اشرف هم که همیشه از سوژه های ثابت بودند.

افراد مورد حمله هم اغلب به صفت "بهایی"، "فراماسون"، "صهیونیست"، "همجنسباز (ادبیات خودشان)" و مانند آن مزین بودند. مخالفین سیاسی مقیم ایران هم بعدها خودشان اولین مشتری کیهان شدند و آن را داغ داغ می خریدند؛ دلیلش هم آشکار بود: اگر در روزنامه کذایی به نام آنها هم اشاره شده بود یعنی خیلی زود وزارت اطلاعات به سراغشان خواهد آمد.

کیهان مصادره شده که حال و روزش معلوم است اما بعدها فرهنگ کیهانی به میان مخالفان هم رخنه کرد. این روزها می بینم که حمله به مخالفان و اپوزیسیون از طرف خود مخالفان حکومت روی بورس است و انبوهی افشاگر حرفه ای را شاهدیم که دچار توهم داشتن هوش زیادند و توانایی دیدن پیچش مو. زیر نام میهن‌پرستی وظیفه خود را در لجن مال کردن مخالفان می بینند و اصل دلیل نکبت امروز مملکت را فراموش کرده اند.

گیر کار در این است که در این میان حتی مرز بین اپوزیسیون و مخالف هم مخدوش می شود. اصولا اپوزیسیون به "گروهی" می گویند که دارای یک سازمان و انسجام است، مجاهدین خلق، حزب مشروطه، شورای ملی و مانند آن. تنها کسی که به عنوان فرد می تواند نام اپوزیسیون را هم یدک بکشد شخص شاهزاده رضا پهلوی است که دلیل آن هم آشکار است. به زبان دیگر کسانی که می خواهند آلترناتیو باشند وگرنه فلان روزنامه نگار حرفه ای و مخالف که اپوزیسیون نیست، او در وهله اول باید به فکر سیر کردن شکمش باشد.

با پیروی از این منطق باید گفت که در میان مخالفین که میلیونها نفر از مردمان ایران را تشکیل می دهند هم همه جور آدم پیدا می شود و اصولا نوع بشر علیه السلام نیست. اصلا موضوع مجادله افراد نیستند بله یک ساختار سیاسی است. افشاگر حرفه ای با زدن این افراد با زبان بی زبانی می گوید که "اپوزیسیون" حکومت از خودش بدتر است پس با همین رژیم اسلامی سر کنیم.

یا امروز بازار افشا کردن منابع مالی تلویزیونهای خارج از کشور داغ شده است. هیاهوی بسیار برای هیچ. جمهوری اسلامی از پول ملت، تلویزیون برون‌مرزی برای تبلیغات و حمله به دیگران هوا می کند و عربستان هم مقابله به مثل می کند. این که برای نمونه شاهزاده رضا پهلوی در فلان تلویزیون ظاهر شود چه ایرادی دارد؟ اصولا چرا نباید از فضاهای ایجاد شده استفاده کرد؟ اگر حضور در فلان تلویزیون نشانه سرسپردگی است پس مجاهدین خلق مستقل ترین گروهند چرا که هم پول دارند و هم رسانه خود را! نه کسی به جایی دعوتشان می کند و نه نیازی به رفتن دارند. یا چرا رفتن به "رسانه بی‌طرف بی بی سی" که همیشه بلندگوی قومگرایان و اصلاح طلبان حکومتی بوده ایرادی ندارد اما حرف زدن در تلویزیون "من و تو" بد است؟

فلان کارمند تلوزیون که اپوزیسیون نیست، برنامه ساز و کارمند است. اگر مهربانی مادر ترزا یا قساوت خلخالی را داشته باشد فرقی در اصل موضوع ندارد. ظاهر شدن در یک رسانه حرفه ای به عنوان میهمان هیچ ایرادی ندارد و با رفتن به تلویزیون‌های حزبی و سازمانی (رسانه های تجزیه طلبان، مجاهدین خلق و...) متفاوت است.

از طرف دیگر خوب است که این "میهن‌پرستان مستقل" به جای حمله به تقریبا همه، خودشان دست به دست هم دهند و از جیب خود یک رسانه درست کنند هرچند که انتقاد کردن به زبان بسته است و زر به جان!

مطلب قبلی...
مطلب بعدی...


Copyright© 1998 - 2024 Gooya.com - سردبیر خبرنامه: info@gooya.com تبلیغات: advertisement@gooya.com Cookie Policy