امیر فرشاد ابراهیمی / ایران بریفینگ

جزیره ابوموسی جزیره‌ای در جنوب خلیج‌فارسو بخشی از استان هرمزگان در جنوب ایران. مساحت این جزیره در حدود ۱۲ کیلومتر مربع است.

در خلیج‌فارس، نزدیک به ۱۳۰ جزیره کوچک و بزرگ وجود دارد که درباره حاکمیت بر بعضی از آن‌ها، بین کشورهای کرانه‌اش اتفاق‌نظروجود ندارد. یکی از پرهیاهوترین مسائل، مربوط به ادعاهای امارات عربی متحده نسبت به جزایر ایرانی تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی هست.

حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در دوره امپراتوری‌های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی دارد. در این دوران نظم و امنیت ایرانی بر سراسر این پهنه آبی خلیج‌فارس و جزایر آن حکم‌فرما بود.

جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۰۸ به‌طور کامل تحت اشغال امپراتوری بریتانیا به‌عنوان قیم رسمی امارات مصالحه درآمد اما تا سال۱۹۷۱ هیچ‌یک از دولت‌های وقت ایران این اشغال را نپذیرفته و ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند.

در سال ۱۹۷۱ پس از توافق ایران و بریتانیا و پیش از خروج نیروهای نظامی بریتانیا از منطقه و تأسیس کشور امارات متحده عربی،ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک پس از نزدیک به ۷۰ سال شکایت‌های مداوم دولت ایران علیه اشغال گری بریتانیا سرانجام به ایران بازگردانده شد.

ایران در طول سال‌های مختلف برای اثبات مالکیت خود به تاریخچهٔ این سه جزیره و تسلط چند هزارسالهایرانبر خلیج‌فارس و جزایر این آبراه استناد کرده است. بااین‌حال در دو سده اخیر هم‌زمان با حضور نیروهای نظامی پرتغالی و بریتانیایی در خلیج‌فارس، میان ایران واین کشورها بر سر مالکیت این جزایر کشمکش درگرفته است.

یکی از پرهیاهوترین دوران این تنش‌ها در دولت احمدی‌نژاد و سفر وی به جزیره ابوموسی بود که دور تازه‌ای از کشمکش میان ایران و امارات را موجب شد سفر احمدی‌نژاد به جزیرهٔابوموسی دور تازه‌ای از کشمکش میان ایران و امارات را موجب شد.

صرف‌نظر از بحث درباره هرگونه مالکیت برسر جزایر سه‌گانه آنچه مسلم و مشخص است و بر اساس اسناد تاریخی و کهن غیر قابل تغییر است نام این جزایر است در تمامی کتب و اسناد تاریخی نام این جزایر تنب بزرگو کوچک و ابوموسی درج‌شده است.

اما اکنون در اقدامی شیطنت‌آمیز و کاملاً در سکوت عمده رسانه‌های سپاه پاسداران و نهادهای رهبری مدتی است از بیان نام جزیره ابوموسی خودداری می‌کنند و آن را «بوموسی» می‌خوانند!

خبرگزاری‌های فارس و تسنیم وابسته به سپاه پاسداران و همچنین خبرگزاری مهر (وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی) و خبرگزاری ایسنا (وابسته به جهاد دانشگاهی نهادی زیر نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی و منصوب رهبر جمهوری اسلامی) ازجمله خبرگزاری‌هایی هستند که نام ابوموسی را بوموسی می‌خواننداین در حالی است که خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی ایرنا وابسته به دولت و یا خبرگزاری ایلنا همچنان این جزیره را به نام واقعی خود ابوموسی می‌خواند.

این اقدام رسانه‌های نزدیک به رهبری یاادامه سیاست‌های خصمانه تبعیض نژادی و «عرب زدایی و عرب ستیزی» است و یا جمهوری اسلامی درحالی‌که بنا بر اسناد ثبت‌شده مالکیتش بر این جزایر انکارناپذیر است درحرکتیاحمقانه مصمم به انتخاب نامی فارسی گونه برای ابوموسی است تا مالکیتش را موجه جلوه دهد، این سیاست را البته در زمان پهلوی هم شاهد آن بوده‌ایم، نام خرمشهر تا سال ۱۳۱۴مُحَمِّرَه یا مُحمِره نام داشت (جعفری ولدانی، ص ۱۱۲). ازجمله دلایل این نام‌گذاریبه وجود خاک سرخ در اطراف شهر و سرخ شدن آب کارون هنگام غروب آفتاب اشاره‌شده است(سیادت، ص ۳۲۴۳۲۵؛ تاریخ ایران، ص ۱۹۰) اما رضاشاه در ادامه سیاست فارسی‌سازی‌اش و اثبات ایرانی بودن این شهر نام آن را به «خرمشهر» عوض کرد تا هرگونه شائبه مالکیت را دور سازد انتخاب نامی فارسی برای کهن‌ترین شهر عرب‌زبان ایران نه‌تنها این شائبه را دور نساخت بلکه توجیهی شد برای اشغال صدام حسین و نام‌گذاری مجدد آن به محمره!

سپاه پاسداران و رهبر جمهوری اسلامی در واقع اکنون راه رضاشاه را در پیش‌گرفته که هم اشتباه هست و هم مغرضانه و فاقد هرگونه سند تاریخی و نه‌تنها مسئله‌ای را اثبات نمی‌کند بلکه بر شائبه‌ها می‌افزاید.