ضمناً یادآور می‌شوم خوب است آقایان امام جمعه نسبت به سخنان خود توجه بیشتری کنند که مبادا از جمله این سخنی که «حضرت صاحب‌الزمان در هنگام ظهور همانند زمان فعلی عمل می‌کنند!» پیش بیاید. لطفاً به کتاب بحارالانوار جلد ۵۳ صفحات ۱۴۷ تا آخر نگاه کنید که در زمان ظهور مطالب بلند و برکات عجیبی اتفاق می‌افتد. و بعضی از خطبا که مدّاحی اغراق‌آمیز می‌کنند با تواضع بزرگان سازش ندارد.

این مرجع عالی قدر دربخش دیگری از سخنانش نیز اظهار داشت:

رحمت خدا به امام وقتی شروع کردند به تفسیر سوره حمد و مطالب بلندی را از جهت معرفتی و عرفان می‌گفتند، یک عده‌ای که حواسشان جمع نبود به ایشان نامه نوشتند و مانع شدند...

منظور این است کسی که می‌تواند آدم را مهذب بکند کسی است که بین خود و خدایش با عرفان واقعی و حق نه با درویشی و صوفی‌گری(البته ممکن است در بین آنها افراد خوبی هم باشند) این خواسته را دنبال کند مانند مرحوم امام و بزرگان اهل معرفت مثل آیت الله ملاحسینقلی همدانی، آیت الله سید علی قاضی، آیت الله انصاری و آیت الله نجابت واقعاً دنبال معرفت واقعی بودند البته نه اینکه بخواهند بنشینند ذکری بخوانند و تمام شود یا صِرفاً یک ریاضت‌هایی بوده...، نه کارشان عمیق بوده. لذا می‌بینید آنهایی که واقعاً عمیق بودند اسمشان الان برقرار است. دنیا آنها را می‌شناسد اگر هم نشناسد یک مقداری کلامشان را که انسان می‌شنود به دلش می‌نشیند. رحمت خدا به حافظ از هرکسی بپرسی در دنیا مشهور است.حافظ در اشعارش نمی‌خواهد چیزهای عاشقانه و زشت را بگوید مطالب حق را ایشان این‌طور گنجانده یا مرحوم مولوی مثلاً چیزهای مهمی را در اشعارش گنجانده با استناد از قرآن و احادیث پیامبر و علی علیه‌السلام. مثلاً مطالبی مانند «مبحث اختیار» که ابیات زیادی در این‌باره سروده.

بنابراین بعضی افراد که می‌خواهند با اینها ضدیت داشته باشند و مخالفت کنند این کار صحیحی نیست. فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ ... اینگونه افراد مانند کف روی آب به زودی نابود می‌شوند و رفتنی هستند و کسانی که منفعت داشتند برای مردم، برقرار و ماندنی هستند لذا آثارشان باقی است. کسانی هم که مخالف امام بودند و الان هم با گونه‌‌ای و شکل و شمایل دیگری به مخالفت مشغولند بدانند که این شیوه درست نیست و ‌آنکه می‌ماند این راه و این انسان‌هایی هستند که گفته شد. یعنی ما آخوندها اگر فقط کارمان این باشد که درس بخوانیم ولی متوجه درونمان نباشیم این نفسِ عجیب تسلیم نمی‌شود و به راحتی نمی‌توان کنترلش کرد مگر از راه معرفتِ خدا و آنهم باید خواست از خداوند و رها نکند. بخواهد تا خدا بدهد.

نفس اژدرها است کو کی مرده است از غم بی‌آلتی افسرده است

هیچ نکشد نفس را جز ظلّ پیر؛ «پیر» یعنی پیامبر و ائمه اطهار علیهم‌السلام و در مرتبه اول خدای تعالی است. در قرآن خدای متعال می‌فرماید:ای پیامبر من هدایت می‌کنم نه تو؛ یعنی تو یک وسیله ای هستی و در اصل کارِ خدای تعالی است.

توجه داشته باشید ما آخوندها و عمامه‌سرها برای ما خواندن درس‌ها خوب است انجام واجبات و ترک محرّمات لازم است ولی آنچه نفس را مهار می‌کند معرفت خدای تعالی است آنکه معرفت خدا را دارا شده می‌فهمد که هیچ است و در موقع ریاست و مواجهه با پول و مادیات می‌تواند خودش را حفظ بکند و الّا خیلی سخت است که ریاست و پول روی بیاورد و تحت تأثیر قرار نگیرد.