منبع: نشنال اینترست / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی
رپتور پرواز «اف 14» های ایرانی را شناسایی می کند و منتظر اجازه درگیری می ماند و بعد از آن احتمالا به سمت دشمن حرکت و موشک «ریتون ایم-120 دی» را شلیک می کند که گفته شده قابلیت زدن هدف در فاصله 96 مایل دریایی (حدودا 150 کیلومتر) را دارد. در چنین شرایطی همه چیز در همان چند دقیقه اول برای اف 14 های ایرانی تمام خواهد شد.
با توجه به این که ایالات متحده در ماه مه از توافق هسته ای ایران موسوم به برجام خارج شده، جنگ با ایران یک احتمال ناخوشایند به نظر می رسد. در صورت وقوع درگیری نظامی بین واشنگتن و تهران، این احتمال که کاخ سفید به دنبال تغییر نظام در ایران باشد نیز به شدت افزایش می یابد.
ایالات متحده برای یک کمپین نظامی تمام عیار علیه ایران، مجبور خواهد شد که در ابتدا نیروی هوایی ایران را نابود کند و این در حالی است که ایران هنوز از جنگنده های ساخت آمریکا استفاده می کند. بهترین جنگنده ها در ناوگان هوایی ایران هواپیماهای «گرومن اف 14 تام کت» هستند. رژیم سلطنتی ایران پیش از انقلاب اسلامی سال 1979، 80 فروند از این جنگنده های قدرتمند نسل چهارم را خریداری کرد، اما فقط 79 فروند از آنها را تحویل گرفت. ایران همچنین 714 موشک هوا به هوای دور برد «ایم-54 فینیکس» ساخت شرکت هواپیمایی هیوز (ریتون کنونی) خریداری کرد که برد آنها به حدود 100 مایل دریایی (حدود 160 کیلومتر) می رسد.
در اواخر دهه 1960 و آن زمان که اف 14 ای ساخته شد، یکی از قدرتمندترین جنگنده های ساخت ایالات متحده به شمار می رفت. نیروی دریایی ایالات متحده در سال 1974به این جت های جنگنده مجهز شد. اف 14 ها در آن زمان به رادار «دوپلر» و موشک های دور برد «ای دابلیو جی-9» مجهز بودند که می توانستند هدف را تا فاصله 115 مایل دریایی بزنند. این رادارها اولین رادارهای آمریکایی با توانایی رهگیری و حالتی برای شلیک همزمان به چندتایی به حساب می آمدند که همراه با موشک های «ایم-54» و «ای دابلیو جی-9» می توانستند به طور همزمان 6 بمب افکن دشمن را هدف قرار دهند. روی کاغذ، تام کت قابلیت هایی ویژه داشت، اما در واقعیت نتوانست انتظارات نیروی دریایی را برآورده کند.
ایران تام کت های خود را با تجهیزات الکترونیک و احتمالا تسلیحات جدید ارتقا داده است، اما تنها شمار اندکی از اف 14 های ایران شرایط پرواز دارند و شاید تعداد آنها حتی به 20 فروند هم نرسد. با این حال، به استثنای احتمالا 20 فروند جنگنده ساخت روسیه از مدل «میگ-29 فالکروم»، تام کت ها مهم ترین هواپیماهای جنگی نیروی هوایی ایران به شمار می روند و در صورت جنگ، اف 14 ها اولین خط دفاعی ایران در برابر حمله آمریکا خواهند بود.
به احتمال خیلی زیاد، آمریکا حمله خود را با جنگنده برتری هوایی «اف 22 ای» لاکید مارتین آغاز خواهد کرد. در قیاس با اف 14 های قدیمی، رپتورها شگفتی فناوری به شمار می روند و به پیچیده ترین حس گرها مجهز هستند. آنها بلافاصله پرواز اف 14 ها را شناسایی خواهند کرد و با دریافت اجازه برای درگیری، به سمت دشمن حرکت و موشک های «ایم 120 دی» را شلیک خواهند کرد. حتی اگر موشک ها تمام شوند و رپتورها همچنان درگیر جنگ باشند، می توانند از قابلیت خود در پنهان شدن از روی رادار استفاده کنند و با نزدیک شدن به اف 14 ها، آنها را با موشک های «سایدویندرز ایم-9 ایکس» یا مسلسل های «ولکان» هدف بگیرند. در حقیقت، خلبان های اف 22 عمدتا در رزمایش هایی همچون «پرچم قرمز» یا «لبه شمالی» اغلب تا فاصله مناسب برای استفاده از اسلحه به جنگنده های دشمن نزدیک شده اند. در بیشتر مواقع پرواز رپتورها شناسایی نمی شود. حتی اگر به یک سری دلایل عجیب و غریب اف 22 ها در مبارزه ای مستقیم با اف 14 ها درگیر شوند، رپتور قطعا اف 14 را شکست خواهد داد مگر اینکه خلبان آن واقعا بدشانس باشد یا اشتباه مهلکی انجام دهد.
همه اینها در شرایطی است که ایران بدون توجه به واقعیت ها از روش مبارزه رو در رو در برابر ایالات متحده استفاده کند. گزینه هوشمندانه تر برای ایران این خواهد بود که از شیوه های دیگر برای مواجهه با آمریکا استفاده و از به چالش طلبیدن آن در آسمان خودداری کند.
