دویچه وله - رئیس فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر با اعلام اینکه "قربانیان شکنجه در ایران مرجعی برای دادخواهى ندارند"، از همه قربانیان شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی خواست شکنجههاى بدنى و روانى وارد بر خود را افشا کنند.
درخواست رییس فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر برای افشای انواع شکنجه توسط ماموران در زندانهای جمهوری اسلامی که ۱۸ دیماه منتشر شده، پس از آن صورت میگیرد که اسماعیل بخشی، فعال سندیکایی و سخنگوی کارگران نیشکر هفت تپه اعلام کرد در مدت بازداشت، ماموران وزارت اطلاعات به شکلهای مختلف او را شکنجه کردهاند.
اسماعیل بخشی که ۳۵ روز در بازداشت وزارت اطلاعات بوده، بعد از آزادی درباره شکنجههایی که تحمل کرده، در اینستاگرام خود نوشت: «تا ۷۲ ساعت در سلولم از جایم نمیتوانستم تکان بخورم و آنقدر زده بودند که حتی از تاب درد خوابیدن هم برایم زجرآور بود».
عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و رئیس افتخاری فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر در بیانیه این نهاد تاکید کرده است: زندانیان بسیاری در زیر شکنجههای ضدّانسانی ناگزیر از اعتراف شدهاند. زندانیان پرشماری در بازداشتگاهها و زندانهای مختلف سراسر ایران جان خود را در زیر شکنجه از دست دادهاند.
وی با تاکید بر اینکه "قربانیان شکنجه در ایران مرجعی برای دادخواهى ندارند و جناحهای گوناگون رژیم جمهوری اسلامی و رهبر آن همواره از شکنجهگران حمایت و آنها را تشویق کردهاند" یادآور شده است: روزها و هفتههای آینده، صداقت آنها در شعار رسیدگی به شکایت آقای بخشی را نشان خواهد داد.
اشاره آقای لاهیجی به سخنان اسماعیل بخشی درباره شکنجههای وارده بر او و دیگر فعالان سیاسی و مدنی و همچنین زندانیان عقیدتی است که به اعتقاد این نهاد، در بسیاری اوقات بر اثر شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی، مجبور به اعتراف شده یا جان خود را از دست دادهاند.
در همین حال حشمتالله فلاحتپیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با تکذیب شکنجه شدن اسماعیل بخشی، بر نظر وزارت اطلاعات ایران صحه گذاشته است. وزارت اطلاعات اعلام کرده است که در مسیر بازداشت و انتقال اسماعیل بخشی به بازداشتگاه، میان او و نیروهای امنیتی درگیریهایی رخ داده اما او در حین بازداشت شکنجه نشده است.
چنین اظهاراتی اما از سوی عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران و رئیس افتخاری فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر رد شده است. چنانچه آقای لاهیجی تاکید میکند: زندانیان بسیاری در زیر شکنجههای ضدّانسانی ناگزیر به "اعتراف" شدهاند. زندانیان پرشماری در بازداشتگاهها و زندانهای مختلف سراسر ایران جان خود را زیر شکنجه از دست دادهاند.
ضرورت افشای شکنجه
اشاره آقای لاهیچی میتواند به مرگ چهرهها و افرادی مانند زهرا کاظمی، خبرنگار ایرانی - کانادایی مربوط باشد که بعد از دستگیری و بازداشت در زندان جان دادند. زهرا کاظمی، دوم تیرماه ۱۳۸۲ هنگام عکاسی از محوطه بیرون زندان اوین، بازداشت شد و پس از چند روز بازجویی خبر مرگ او در بیمارستان اعلام شد. مرگی مشکوک که در زمان ریاست سعید مرتضوی به عنوان دادستان وقت تهران اتفاق افتاد و علی یونسی، وزیر وقت اطلاعات دولت خاتمی، مرتضوی را مسئول کشته شدن زهرا کاظمی معرفی کرد.
رییس فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر در فراخوان ضرورت افشای شکنجه در زندانهای ایران یادآور شده است: به باور ما شهادت قربانیان درباره جنایتها گام مهمی در راه پایان دادن به این شیوههای ضدّانسانى بهشمار میرود. ما ضمن تجلیل از اقدام شجاعانه آقای اسماعیل بخشی که این گام را برداشته، همه قربانیان شکنجه را فرا میخوانیم که با استفاده از همه امکانات رسانهای ـ از جمله وبسایتها و شبکههاى اجتماعى ـ به افشاى شکنجههایی که بر آنان رفته بپردازند.
به نظر میرسد فراخوان جدید فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر اقدام مشابهی مانند "ایران تریبونال" (Iran Tribunal) باشد که با کوشش گروهی از خانوادههای جانسپردگان، بخشی از زندانیان سیاسی جان به در برده از کشتارهای دهه ۱۳۶۰، فعالان سیاسی، فعالان کارگری، مبارزان برابریخواه حقوق زنان، و فعالان عرصه هنر، ادبیات، حقوق، کودکان و دیگر زمینههای مبارزاتی، از پاییز ۱۳۸۶ کار خود را آغاز کرد. ایران تریبونال، با حمایت گسترده ایرانیان در داخل و خارج کشور، به ویژه خانوادههای افراد قربانی، موفق شد جمهوری اسلامی را در دو مرحله (لندن و لاهه) به خاطر ارتکاب جنایت علیه بشریت محکوم کند.