جناب بنی صدر! در سال ۵۷، گل بر گلوله پیروز «نشد»!
آقای ابوالحسن بنی صدر، اولین رییس جمهورِ جمهوری اسلامی، در پیامی به مناسبت چهلمین سال انقلاب نوشته اند:
«...انقلاب ایران، بدین‌خاطر که جنبشی همگانی بود که، در آن، گل بر گلوله پیروز شد، بنفسه، گزارش می‌کند که در برهه از زمان، مردم ایران، از نقش قدرت در تنظیم رابطه‌ها کاسته و حقوق را تنظیم کننده رابطه‌ها کرده‌اند...»
البته درک همین یک عبارت از نثر عجیب آقای بنی صدر کاری دشوار است ولی اگر اشتباه نفهمیده باشیم، می خواهند بفرمایند که در سال ۵۷ «گل بر گلوله پیروز شد!»
اگر این موضوع را درست فهمیده باشم، باید خدمت جناب ابوالحسن خان عرض کنم که در سال ۵۷، گل بر گلوله پیروز نشد!
ایشان اگر در آن سال در تهران حضور می داشتند، به چشم خود، سربازان آماده ی ژ۳ به دست و تکیه زده بر تانک های عظیم چیفتن در خیابان ها را می دیدند که اگر اراده ی پادشاه فقید و فرماندهان شان بر کشتار حکم می کرد، چنان مردم را به خاک و خون می کشیدند که انسان های له شده در زیر «شنی» تانک ها را باید با کاردک از کف خیابان ها جمع می کردند.
کدام گل؟! کدام گلوله؟!
این که تووی لوله ی مسلسل سربازانی که دستور گرفته اند به سمت کسی شلیک نکنند یا فقط به از کمر به پایین اشخاصی که به آن ها تعرض می کنند شلیک کنند گل بکُنیم که اسم اش نمی شود پیروزی گل بر گلوله!
پادشاه فقید نخواست خون زیاد از مردم کشورش بر زمین ریخته شود. وقتی کار از ۳۰۰۰ مخالف زندانی و چند آخوند بیمار و روانی در گذشت و مردم -به دلایل مختلف اجتماعی و سیاسی و ذهنی- به خیابان ها آمدند، شاه به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح، مانع از سرکوب خونین مردم شد، والّا اگر به اراده ی فرماندهان زیر دست او بود، تهران و شهرستان های بزرگ، غرق در خون می شد.
یکی از فرماندهان آموزشی ما که مربی تکاور رنجر و از اعضای گارد جاویدان بود، با صراحت و صلابت، به ما که در جمهوری اسلامی زیر دست او بودیم می گفت، عامل پیروزی انقلاب، گارد جاویدان بود چرا که اگر اراده می شد مردم را سرکوب کنیم، یک نفر در خیابان زنده نمی ماند! پس ما بودیم که در واقع انقلاب را پیروز کردیم نه آخوندها!
این که بعد از خونریزی عظیم، چه بر سر کشور می آمد و آیا ما خوشبخت تر از امروز می شدیم یا بدبخت تر را هیچکس نمی داند و نمی تواند حکم قطعی بر آن صادر کند.
کسانی که پادشاه فقید را متهم به ترس و ضعف و تذبذب می کنند، یک طرفه به قاضی می روند و راضی بر می گردند. مگر کاری داشت فرمان سرکوب عمومی صادر کردن؟ کاری داشت تیمسار اویسی را به جای تیمسار ازهاری مسوول حکومت نظامی کردن؟ مگر کاری داشت چیفتن های عظیم و ترسناک را به جای در میدان ها پارک کردن و ایستاندن، در خیابان ها به گردش در آوردن و از روی مردم عبور کردن؟
نه آقای بنی صدر! سال ۵۷، گل بر گلوله پیروز نشد. عقل پادشاه، باعث شد خون مردم کوچه و خیابان بر زمین نریزد که حاصل آن اگرچه افتضاح های ۴۰ سال گذشته بود، ولی از طرف دیگر خریدن دعای خیر مردم که بدرقه راه دو پادشاه برای سازندگی و پیشرفت کشور می شد و نیز مشاهده ی مستقیم و بی واسطه ی نتایج حکومت خدایی بر روی زمین بود که دستکم نفرت از حکومت مذهبی را در ایران ابدی کرد.
و یک سوال منطقی از شما:
اگر «گل»، چنین قدرتی داشت که می توانست بر «گلوله» پیروز شود چرا امروز شاخه ی گل در لوله ی اسلحه ی آدمکشان ج.ا. نمی کنیم و علیه حکومت اسلامی پیروز نمی شویم؟! واقعا چرا؟! آیا به این موضوع تا به حال فکر کرده اید؟!
روحانی: رهبر با رأی مردم مسئولیت را بر عهده می‌گیرد
۴۰ سال جمهوری‌اسلامی و روان ما (ویدئو)
