ویژگی خبرنامه گویا یا "گویانیوز" که آن را درمیان دیگر وبسایت های خبری فارسی زبان در طول دو دهه عمر خود برجسته می کند انتشار مطالب و مقالات از افق های سیاسی و فکری مختلف بوده و هست. همه طیف های مختلف فکری جامعه ایرانی اگر حرفی برای گفتن داشته اند، این امکان را داشته اند که نقطه نظرات و تحلیل هایشان در خبرنامه گویا منتشر شود. "گویانیوز" همچنین وفاداری خود به خبرنگاری حرفه ای و گردش آزاد خبر را در جریان انعکاس اخبار و گزارش های خبری، بدون برجسته کردن برخی خبرها و در حاشیه قرار دادن برخی دیگر، عمدتا در طول دو دهه عمر خود نشان داده است. مدتی است اما ولگاریسم در خبرنامه گویا محلی برای عرض اندام یافته است .این درحالیست که این خبرنامه در معرفی خود می گوید: "هرگونه تهمت، افترا، فحاشی يا مطالبی که بر اساس اخبار و اطلاعات مسئولين خبرنامه غير واقعی تشخيص داده شوند منتشر نخواهند شد. خبرنامه گويا همچنين از انتشار مطالبی با مضمون تشويق به مبارزه مسلحانه، ترور و خشونت خودداری خواهد کرد."
مدتی است نوشته هایی با عبارات و محتوای توهین آمیز درباره اغلب سازمان های سیاسی اپوزیسیون، روشنفکران دینی، روزنامه نگاران فعال در رساناهای فارسی زبان خارج کشور و مسئولان سیاسی کشور منتشر می شود. به نام صراحت سخن دریدگی کلام عرضه می شود و به جای نکته نغز سخن لغو گفته می شود.
ولگارسیم تنها شکل مبتذلی در برخورد با آرا و عقاید دیگران نیست. ولگاریسم خود محتواست. برخورد آرا و عقاید نیست، چون نقد نظر و اندیشه یا باور دیگری الزامات خود را دارد. همانطور که با چاقو و ساطور قصابی نمی توان جراحی کرد با زبان توهین و تهمت نیز نمی توان مدعی نقد نظرات و استدلال دیگران بود. قصاب چابک بجای جراح حاذق نتواند نشست. ولگاریسم بجای برخورد با اندیشه با حامل اندیشه برخورد می کند و به جای نقد نظر به نفی نفر می پردازد. به جای نقد عمل نیت عامل بررسی می شود. به جای استدلال منطقی و مستدل به تئوری توطئه متوسل می شود. این درحالیست که نه "نیت خوانی" راه به جایی برده و نه تئوری توطئه گره از کاری گشوده. وانگهی اگر شخصی به جای نقد حرف و عمل دیگران بخیال خودش از نیت دیگران پرده بردارد و یا تئوری توطئه ببافد، باید برای طرف مقابل نیز این حق قائل شود که درباره گفته ها و اقدامات او نیت خوانی کند و یا به تئوری پردازی های بی در و پیکر مشغول شود.
نویسنده ولگر ابتذال می آفریند، مبتذل پرور است و به پوپولیسم پهلو می زند. حتی اگر گرته ای از حقیقت در چنین نوشته ای باشد، آن نکته نیز در زیر آوار ابتذال مدفون می شود و به چشم نمی آید. ولگاریسم نوعی خشونت است، خشونت کلامی که بجای عقل انسان هیجان رو به ابتذال او را فعال می کند. خشونت فقط خشونت فیزیکی یا تبلیغ و ترویج فعالیت های مسلحانه نیست. خشونت کلامی نیز خشونت است. دعوت به دست بردن به اسلحه نیست، اما ترویج ابتذال است. کمک به عادی شدن سطحی نگری و تشویق خشونت در گفتار با دیگری است. توهین به افراد به قصد ترور شخصیت آنان و به جای نقد گفته ها، استدلال ها و کارنامه آنهاست. کسانی که خطاب و عتاب های رهبر جمهوری اسلامی و یا سخنان احمدی نژاد را نقد می کنند که چرا با زبان توهین با مخالفان سیاسی خود در صحنه سیاسی ایران یا در سطح منطقه ای و جهانی سخن می گویند، چگونه می توانند خود همین ابتذال را در برخورد با مخالفان سیاسی و فکری خود بکار گیرند؟ آیا این بار دیگر تایید این گفته تلخ نیست که حکومت های استبدادی و زبان مستبدان تالی فاسد خود را میان اپوزیسون خویش باز تولید می کنند؟
در جنگل فضای مجازی بسیاری از وب سایت ها و کاربران در صفحه ها و ستون های خود شبانه روز به تولید ابتذال و دروغ مشغولند، کاش خبرنامه گویا از این عرصه زشت مصون بماند و اجازه ندهد در صفحه اش از ابتذال به نام روشنگری قبح زدایی شود. هیئت تحریریه یا مسئولان خبرنامه گویا لزومی ندارد کار ویژه ای برای پاسداری از عرصه و عرضه نظر در گویانیوز انجام دهند، وفاداری به همان چند خط گویایی که در معرفی خود بر سردر گویانیوز نوشته اند کافی است.
