۵- بدیهی است که رئیس جمهور آمریکا، هیچ آگاهی به مسائل فنی نفت ندارد و شکی نیست که ایالات متحده بزرگ‌ترین تولید کننده نفت در جهان است و روزی بیشتر از ۳ میلیون بشکه نفت صادر می‌کند. اما واردات نفت به این کشور نیز به بیش از ۷ میلیون بشکه در روز می‌رسد که البته دلیل این امر، مربوط به نوع نفت آمریکا است نه مقدار آن. بیشتر منابع نفتی ایالات متحده از نوع سبک و شیرین شیل است، اما شماری از پالایشگاه‌های نفت آمریکا نیاز به نفت ترش و سنگین دارند که از منابع خلیج فارس به دست می‌آید. با توجه به قلت خطوط لوله‌های انتقال نفت از کانادا به ایالات متحده و ادامه تحریم‌های اقتصادی بر ایران و ونزوئلا، میزان نیازمندی ایالات متحده به نفت کشورهای عربی خلیج فارس ازجمله؛ عربستان سعودی، امارات متحده عربی، کویت و عراق، نسبت به هر زمانی دیگری بیشتر شده است.

۶- به نظر رئیس جمهور ترامپ، هزینه حمایت از خلیج فارس برای ایالات متحده بیشتر از منافع و بهره‌برداری‌هایی است که آمریکا می‌تواند از این منطقه داشته باشد. بنابراین، تلاش‌هایی که آمریکا در راستای تأمین امنیت خلیج فارس انجام می‌دهد بیشتر به سود کشورهای دیگر تمام می‌شود. البته استدلال رئیس جمهور آمریکا کاملا غیر منطقی و دور از واقعیت شرایط حاکم بر منطقه است. باید هزینه‌های حمایت از خلیج فارس با زیان‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی مقایسه شود که در صورت عدم حمایت این منطقه، آمریکا متحمل آنها خواهد شد. تردیدی نیست که هزینه‌های ناشی از رها کردن خلیج فارس برای آمریکا بیشتر از مخارجی است که این کشور صرف حمایت امنیت خلیج فارس می‌کند.

۷- در صورت عدم حضور آمریکا برای حمایت خلیج فارس، ممکن است کشورهای صادر کننده نفت در خلیج اقدام به افزایش تولید نفت کنند. مسأله‌ای که منجر به افت شدید بهای نفت در بازار جهانی شده و ایالات متحده را وادر به کاهش تولید بیش از ۳ میلیون بشکه نفت در روز کند. التبه در پی کاهش شدید تولید نفت، صدها شرکت نفتی ایالات متحده با ورشکستی روبرو خواهند شد.

۸- هیچ رهبر نظامی و یا سیاسی نمی‌تواند بپذیرد که هر کشور باید مسئول امنیت کشتی‌های خود باشد، زیرا به باور رئیس جمهور ترامپ، حضور کشتی‌های بزرگ جنگی برای حفظ امنیت مسیر کشتی‌رانی در خلیج فارس منجر به بروز مشکلات و افزایش هزینه برای ایالات متحده می‌شود.

۹- اگر ایالات متحده از حفظ امنیت خلیج فارس و تنگه هرمز دست بکشد، آن زمان، طرف‌های دیگری همچون: ایران، داعش، القاعده، روسیه و چین به بهره‌برداری از این منطقه حساس و استراتژیک خواهند پرداخت.

سرانجام می‌توان گفت که ایالات متحده به هیچ صورتی حاضر نخواهد بود از ادامه حمایت و تأمین امنیت آب‌های خلیج فارس و تنگه هرمز دست بردارد.