وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران کنونی، و زندگی سخت و عدم امید به آینده جوانان و گذران طاقت‌فرسای اکثریت مردم ایران، چهره ترسیم شده از حکومت ایران در روابط بین‌المللی، کارنامه گویای ۴۰ حکومت جمهوری اسلامی است. جمهوری اسلامی سرکشیدن جام زهرِ رهبر سازش‌ناپذیر خود را از یاد برده است و با تمام امکاناتش می‌کوشد جنگی دیگر را به مردم ما تحمیل کند. جمهوری اسلامی چنان صنعت، کشاورزی و دامداری ایران را نابود کرده است، وقتی امریکائی که با لاف رهبری مقدس این نظام هیچ غلطی نمی تواند بکند، فقط اسم تحریم اقتصادی را می برد قیمت پیاز و سیب زمینی و گوشت در ایران دو برابر می شود.
هرچند اکثریت قریب به اتفاق توده‌ها و نیروهای مخالف رژیم روی گذار مسالمت‌آمیز از این رژیم قرون وسطایی و بی کفایت اتفاق نظر دارند، ولی اتحاد نیروها و شخصیت‌ها جوابگوی این امر کلان نیست. بدون تلاش در جهت اتحاد عمل نیروها و ایجاد یک فضای روادار و احترام‌آمیز بین نیروهای ضد رژیم، شعار گذار از نظام، پوچ و بی پشتوانه است.
ایران سرزمین اقوام، ادیان، مذاهب گوناگون است. باورمندان به ادیان اسلام، زردشت، یهودی، مسیحی، بهائیت و خداناباوران در این سرزمین زندگی می کنند. احزاب و سازمانهای سیاسی گوناگون از طیف چپ تا راست، جمهوریخواه تا مشروطه‌خواه، علیه جمهوری اسلامی مبارزه می کنند. جنبش ضد رژیم باید نمونه‌ای کامل ازحیات سیاسی ایرانِ آزاد فردا باشد. ایرانی که کثرت‌گرائی سیاسی، مذهبی و فرهنگی کاملن پذیرفته شده است
تقریبن هر روزه دوستانم از داخل ایران من می پرسند چکار کنیم؟ دوستان عزیز باید نارضایتی و پشیمانیخود از انقلاب اسلامی را همانگونه که در جمع‌های کوچک ابراز می‌کنید، علنی نمائید. به نیروها و شخصیت‌هائی که منافع و اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی شما را نمایندگی می کنند بپیوندید. آنها را از نظر مادی، معنوی و فکری تقویت کنید. بر سوء ظن موجود در جنبش مخالفان نظام که بخشی پیامد سرکوب خشن جمهوری اسلامی و بخشی نتیجه کار گسترده تفرقه اندازانه و سازمان‌یافته رژیم در میان مخالفان است، غلبه کنید و نیروهای خود در یک اتحاد عمل بزرگ گسترده علیه رژیم سازمان دهید. با جنگ طلبی جمهوری اسلامی قبل از اینکه دیر شود مخالفت خود را ابراز کنید. سازمانها و احزاب سیاسی مخالف رژیم متاسفانه غیرقانونی اعلام شدند و در داخل ایران امکان فعالیت سیاسی ندارند، اما خوشبختانه، اکنون ۱۴ تن از فعالین مدنی-سیاسی داخل کشور برای استعفای رهبر جمهوری اسلامی، تغییر قانون اساسی ایران، اجتناب از جنگ و «عبور کامل» از نظام جمهوری اسلامی و نیل به یک جمهوری سکولار و دموکرات بیانیه دادند، شما می‌توانید با آنها تماس بگیرید و از آنها با ابتکار و خلاقیت خود حمایت کنید.
اینجا باید تاکید کنم یک نظام سکولار به هیچوجه یک نظام ضدمذهب نیست. موحدان ما باید آزادی مذهب‌ها در جوامع سکولار را بدور از تبلیغات مغرضانه جمهوری اسلامی و طرفدارانش مطالعه کنند. در جامعه سکولار همه ادیان و مذاهب آزادند نه یک مذهب یا یک دین. پیرو یک دین بودن و یا پیرو دینی نبودن نه امتیاز است و نه جرم. بی‌شک موحدان در جامعه سکولار بدون چشمداشت مادی و دنیوی به عبادت و نیایش می‌پردازند.
برای گذار کامل از جمهوری اسلامی ما نه تنها به اتحاد عمل همه نیروها، احزاب، سازمانها، فعال‌های مدنی-سیاسی، بلکه به اتحاد سازمان یافته این نیروها نیاز داریم. به احزاب، سازمانها و تشکل‌های نزدیک به اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی خود بپیوندید، انها را از نظر مادی، معنوی و فکری تقویت کنید. تلاش های پراکنده به نتیجه نمی رسد و به راحتی سرکوب می شود. فقط یک مبارزه منضبط سازمان یافته قادر به زانو درآوردن رژیم بی‌کفایت و خشن جمهوری اسلامی است.
این رژیم، حکومتی برای سازندگی، ایجاد جامعه رفاه برای مردم و همزیستی مسالمت‌آمیز با کشورهای همسایه و کشورهای جهان نیست. این رژیم در سیاست داخلی با حذف و سرکوب و در سیاست خارجی با جنگ و ترور زنده است. فقط به یک نمونه از عملکرد جمهوری اسلامی در عراق و لبنان اشاره می‌کنم. جمهوری اسلامی در عراق حشدِ شعبی و در لبنان حزب الله را به خرج کارتن خوابان و جوانان بیکار ایران سازمان داده و مسلح کرده است و در سیاست این کشورها دخالت می‌کند. آیا ایران به کشور دیگر اجازه می‌دهد در ایران سازمانی شبیه حشدِ شعبی و حزب الله ایجاد کند؟ ایرانی که مخالفان سیاسی ایرانی خودش را تحمل نمی کند.
اکثریت مردم ایران جنگ و پیامد جنگ ایران و عراق را که با لجبازی آیت الله خمینی هفت سال طولانی تر شده است را به خوبی بیاد دارند. بسیاری از عزیزان آسیب‌های این جنگ را در جسم و جان خود با عذاب همیشگی تحمل می کنند. مردم ما به هیچوجه با جنگ‌طلبی جمهوری اسلامی و لاف‌های بی‌پشتوانه حجت‌اسلام علی خامنه‌ای موافق نیستند. مردم ایران خواهان روابط دوستانه با کشورهای همسایه و همه کشورهای جهان هستند.
ما مردم ایران از حذف و سرکوب و خودکامگی هم پهلوی و هم جمهوری اسلامی تجربیاتی تلخ و جانسوز داریم. از سرکوب ملیون و چپ‌ها در حکومت پهلوی و از سرکوب سرکوب چپ‌ها، ملیون، مشروطه‌خواهان و اقلیت‌های مذهبی در جمهوری اسلامی. در نظام آینده هیچ نیروئی که به دموکراسی پایبند است نباید حذف شود. باید به نظامی فکر کنیم که همه‌ی نیروهای سیاسی سکولار، روادار، دموکرات و قهرپرهیز آزادند. همه‌ی نیروها در تعیین سرنوشت کشور شرکت می کنند. شاید تصمیم بگیریم، نمایندگان همه‌ی احزابی که بیش از دو درصد رای دارند مجلس آینده ما تشکیل دهند. قوانین ما را تنظیم و تصویب کنند و دولت‌های ما را انتخاب نمایند.
گذار از نظام جمهوری اسلامی به نظام سکولار، دموکرات و روادار بدون اتحاد عمل بزرگ امکان پذیر نیست. آتحاد عمل بزرگ بدون اعمال دموکراسی، رواداری و احترام متقابل نیروهای مبارز دست‌یافتنی نیست. پس همین امروز نظام دلخواه فردای بعد از گذار از نظام جمهوری اسلامی را تمرین کنیم: دموکرات، سکولار، روادار باشیم و با نیروها و شخصیت‌های جنبشِ ضد رژیم با احترام و سعه‌صدر برخورد کنیم.
احد قربانی دهناری
گوتنبرگ، سوئد
http://telegram.me/ahaddehnari
