اتهام بسیار وخیم و تازه ای علیه حسن روحانی مطرح شده، او را متهم کرده ا ند که اطلاعات محرمانه حکومت ایران را در اختیار کشورهای اروپایی قرار داده. رسانه های اصولگرا در شماره های امروز خود ادعا کرده اند که حسن روحانی برای انتقال این اطلاعات، یک تفاهم نامه محرمانه امضا کرده که با آن حکومت ایران و کشورهای اروپایی به تبادل اطلاعات حساس امنیتی و نظامی می پردازند. در ادامه خبر ادعا شده که روحانی امضای این تفاهم نامه را محرمانه نگاه داشته و به آگاهی مقامات بالاتر از خود نرسانده. روزنامه‌های کیهان تهران، جام‌جم و خبرگزاری فارس نوشتند که اینستکس می‌خواهد کار ناتمام FATF را تمام کند و پس از ناکام ماندن تصویب دو لایحه باقی‌مانده از لوایح چهارگانه‌ی مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم در ایران (موسوم به پالرمو و سی‌اف‌تی)، از در دیگری وارد شده و جمهوری اسلامی را دور بزنند:
اینستکس می‌خواهد کار ناتمام FATF را تمام کند!
آیا اطلاعات حساس کشور به اروپا منتقل شده است؟
کیهان - فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بعد از اجلاس وزرای خارجه اتحادیه اروپا در بروکسل که اواسط هفته گذشته برگزار شد، در پاسخ به سؤال خبرنگاران اعلام نمود که تراکنش‌هایی از طریق اینستکس در حال پردازش است. موگرینی درباره دلیل طولانی شدن پردازش این تراکنش ها اعلام کرد که مکانیسم اینستکس باید در رابطه با «شناسایی هویت مشتری» محتاطانه عمل کند.
این سخنان نشان می‌دهد که احتمالا طرف ایرانی حاضر به شفاف کردن هویت مشتریان ایرانی شده و این اطلاعات حساس را به خارج از کشور منتقل کرده است تا تراکنش‌ها ذیل اینستکس انجام شود. انتقال اطلاعات مالی و اقتصادی کشور، هسته مرکزی ماموریت FATF بود که به واسطه مقاومت شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و مردم انقلابی، جلوی آن گرفته شد. اما از سخنان موگرینی می‌توان این‌طور استنباط کرد که اینستکس ماموریت FATF را برعهده گرفته و اطلاعات اقتصادی کشور را در اختیار اروپا قرار می‌دهد! در واقع اینستکس علاوه بر اجرای تحریم‌های آمریکا، تبدیل به ابزاری برای دقیق‌تر شدن تحریم‌های آمریکا خواهد شد!
اینستکس تبدیل به سلاح تحریمی جدید می‌شود؟
پیش از این نیز مسئولین دولتی در اظهارات مختلف اعلام کرده بودند که برای راه‌اندازی اینستکس باید استانداردهای پولشویی و تامین مالی تروریسم (بخوانید انتقال اطلاعات حساس اقتصادی) اجرایی شود. اما سؤال اساسی اینجاست که در شرایطی که اروپا اعلام کرده است که صرفا در زمینه غذا و دارو با ایران همکاری خواهد کرد، چه نیازی به هویت مشتریان ایرانی است؟ مگر اروپایی‌ها می‌خواهند به ایران قطعات و تجهیزات خاص و دوگانه بفروشند که نیاز به این اطلاعات دارند؟ چه تضمینی وجود دارد که این اطلاعات پس از خروج، در دسترس آمریکا قرار نگیرد؟ این روند نشان می‌دهد که اروپا و آمریکا با بهانه اینستکس، به دنبال دستیابی به اطلاعات اقتصادی ایران هستند تا بتوانند تحریم‌ها را دقیق‌تر و موثرتر اجرا کنند.
آیا منافع اندک حاصل از واردات غذا و دارو، ارزش لو دادن اطلاعات حساس اقتصادی را دارد؟ آن هم دقیقا در شرایطی که آمریکا به شدت نیاز به این اطلاعات دارد و از منوخین (وزیر خزانه‌داری) تا پمپئو (وزیر خارجه) به دنبال تصویب کنوانسیون‌های مربوط به FATF هستند تا به این اطلاعات دست یابند!
جالب اینجاست که بخش بسیار زیادی از غذا و دارویی که اروپا قرار است به ایران بفروشد، می‌تواند از کشورهای دیگر تامین شود، کما اینکه اساسا بخش زیادی از مواد غذایی و محصولات کشاورزی که ایران از اروپا وارد می‌کند، تولید اروپا نبوده و کشورهای اروپایی صرفا واسطه‌گری این تجارت را انجام می‌دهند و سود آن را به جیب می‌زنند!
دولت درباره انتقال اطلاعات شفاف‌سازی کند
اما اینستکس، یک شرکت ایرانی متناظر با خود نیز دارد. «سازوکار تجارت و تأمین مالی ایران و اروپا (STFI)» با مدیریت آقای علی اصغر نوری که در اواخر سال گذشته ثبت شد، طرف اصلی ایرانی تعامل با اینستکس است. با توجه به ابهاماتی که سخنان خانم موگرینی در زمینه انتقال اطلاعات اقتصادی ایران به وجود آورده است، لازم است که آقای نوری به عنوان مسئول اینستکس ایرانی، تعاملات با اینستکس اروپایی را شفاف کرده و پاسخ دهند که آیا ادعای خانم موگرینی صحت دارد؟ چه اطلاعاتی از ایران به اروپا منتقل شده است؟ چه توافقات مکتوب و شفاهی برای همکاری اطلاعاتی انجام و اجرایی گشته است؟
واکنش‌‌ها در ایران به تحریم ظریف از سوی آمریکا
