در طول چهل سال حکومتِ واپس گرای مذهبی، جامعه مدنی ایران در سخت ترین شرائط، در برابر سیاست‌های تاریک اندیشانه‌ی غاصبینِ انقلاب بهمن مقاومت نموده و هر بار با ابتکاری تازه انزجار خود را نسبت به این رژیمِ بی کفایت و فاسد نشان داده است. زنان در صف اول این مقاومت‌ها قرار داشته‌اند. اقدام ۱۴ فعال مدنی که از جمله خواستار استعفای رهبرِ رژیم و گذر از جمهوری اسلامی شده بودند، اکنون با بیانیه مشابه، ۱۴ تن از زنان فعال حقوق کارگری و مدافع حقوق زنان دراعتراض به "آپارتاید جنسی که حاصل نگاه مرد سالارانه نظام فقاهتی " و سرکوب کننده بدیهی ترین حقوق و آزادی‌های مدنی و سیاسی است، دنبال شده است. این زنان مبارز، با «نه گفتن به جمهوری اسلامی» اعلام کرده‌اند که «طی ۴۰ سال حکومت جمهوری اسلامی، با زور و سرکوب و تصویب قوانین غیر انسانی و ضد زن" از متن جامعه رانده شده‌اند و "ادامه این وضعیت برای آنان قابل تحمل نیست.» ما امضاء کنندگان زیر ضمن ستایشِ از اقدام دلیرانه این زنان مبارز، پشتیبانی کامل خود را از خواست آنان که "گذار کامل از نظام جمهوری اسلامی و استقرار حکومتی سکولار و دموکراتیک " است اعلام می‌داریم.
*
زهره ارشادی- مونترال، نسرین الماسی- تورنتو، لیلی پورزند- تورنتو، فریده پورعبدالله- سن خوزه، فریبا پورعبدالله - سن خوزه، مریم پورتنگستانی- تورنتو، میهن جزنی- پاریس، سیمین جلالی- مونترال، هایده رَوش- لندن، فهیمه سارمی- تورنتو، پروانه سپهر- لندن، مریم سطوت- کلن، پروانه شکرائی- مونترال، الهه شکرائئ - مونترال، آذر فارسی- فرانکفورت، فرزانه عظیمی- وین، ویکتوریا طهماسبی-تورنتو، دلارام قدر شناس- لندن، مهرانگیز کار- واشنگتن دی سی، نرگس کرمانشاهی- لندن، فرح کمانگر- برلین، سهیلا گلشاهی- هلند، سحر لقمانی- مونترال، انوشه مشعوف- مونترال، نیما مشعوف- مونترال، نگین معصومی، پاریس، پروین ملک- کالیفرنیا، هایده مغیثی- تورنتو، دیانا نامی- لندن، توران همتی- کلن.
