1. زمانى فتحعلى شاه به جهت امرى از "شيخ جعفر كبير" دلتنگ شد زمانى كه شيخ وارد طهران شد شاه به امين الدوله گفت : من از شيخ ديدن نمى كنم و دستور داد كه شيخ را به دربار شاهى راه ندهند، پس شيخ روزى به عزم ديدن شاه وارد ارك شد. دربانان و ملازمين از شيخ استقبال نموده و دست او را بوسيدند، پادشاه يك مرتبه ديد شيخ وارد سراى سلطانى شد تعجب كرد كه چگونه دربانان به او راه داده اند.

به امين الدوله گفت : وقتى شيخ وارد مجلس مى شود اعتنائى نمى كنيم ، شيخ همانطور كه از پله هاى قصر بالا مى رفت بلند يا اللّه گفت ، سلطان بى اختيار از جاى برخاست و به استقبال شيخ شتافت ، دست شيخ را گرفته از پله بالا آورد، پس نشستند، بعد از انقضاى مجلس ، امين الدوله به سلطان عرض كرد: قرار بود شما در مقابل شيخ تواضع نكنيد چگونه قضيه برعكس شد؟

سلطان گفت: چون صداى شيخ به يا اللّه بلند شد ديدم مارى عظيم در برابر من قرار گرفت و مى خواهد بر روى سينه من بجهد و مرا اذيت كند، پس بى اختيار از جاى جستم و دست شيخ را گرفتم ، آنوقت مار مفقود شد.

(قصص العلماء ص 191)

2. از حضرت عليه السلام روايت است كه فرموده است : چون روز قیامت شود وعالمى بخواهد از صراط عبور كند منادى از قعر جهنم ندا كند كه اى عالِم! به فرياد من برس ، پس آن عالم نزد خداوند متعال از او طلب شفاعت مى كند، پس خطاب مى رسد به آن عالم كه گوشه رداى خود را به جهنم بينداز و او را نجات بده ؛ چون من او را به تو بخشيدم . پس آن عالم چون گوشه رداى خود را در قعر جهنم افكند، به هر تارى از آن ، هفتاد نفر آويزان شده از جهنم بيرون آيند. سپس شخص ديگرى از قعر جهنم او را به استغاثه مى خواند، آن عالم مى گويد: تو كيستى؟ آن شخص مى گويد: من فلانی هستم كه در فلان سفر رفیق تو بودم. پس خلق كثيرى را نجات مى دهد، هر كدام را به جهتى و به سببى از اسباب اخلاص به او.

و همچنین شخص ديگرى به او استغاثه مى كند آن عالم مى گويد تو كيستى ؟ جواب مى دهد من تو را در دنيا ملاقات نكرده ام و خدمتى براى شما نكرده ام ولى اسم شما را شنيده و محبت غائبانه داشتم پس او را نيز از آتش نجات دهد.

(خزينه الجواهر، ص 25)

و در پایان روایتی را از زبان آیت الله صافی نقل می کنیم که چگونه یک آخوند از امتیازات ویژه آخوندی بهره برد و از محاکمه قسر در رفت:

«زمانى كه بنا شد آيت اللّه كاشانى را بخاطر مشارکت در قتل رزم آرا محاكمه كنند آیت الله بروجردی مرجع شیعیان اجازه ندادند، گفته بودند: آقاى كاشانى اقرار كرده است كه به دستور وى رزم آرا به قتل رسيده است، درصورتیکه فقيه مى تواند مطابق استنباط و اعتقادش حكم كند ونبايد براى اين حكمش محاكمه شود!!

از اين روى آیت الله بروجردی آنقدر پافشارى كردند كه از محاكمه آيت اللّه كاشانى ، جلوگيرى كردند. حتی ایادی دادگستری گفته بودند بگذارید ایشان را محاکمه کنیم ولى مجازات نمى كنيم . باز هم آيت اللّه بروجردى راضى نشدند، چون آيت اللّه كاشانى از حبس آزاد شد تلگرافى به آيت اللّه زد و بسيار تشكر كرد.»

(منبع: کتاب مردان علم در ميدان عمل بنقل از مجله حوزه ، مصاحبه آيت اللّه صافى ، ص 128، 129)