او حتی حاضر نشد درباره حادثه شلیک موشک به هواپیما به نوعی با معترضان همدردی کند و آنان را «تابع رسانه‌های خارجی» خواند. او فرماندهان سپاه را نیز متخلف نخواند و از آنان تشکر کرد. این سخنان حتی شبیه به سخنانش در باره قتل‌های زنجیره ای در سال ۷۷ نبود که بخشی از اتفاقات رخ داده را پذیرفت. شاید تفاوت این بود که او در آن سال می‌توانست از نفوذ سخن بگوید و عاملان این قتل‌ها را عوامل اسراییل و آمریکا بخواند. این بار اما طرح نفوذ در سپاه پاسداران می‌توانست تبعات زیادی داشته باشد.

سخنان او درباره شلیک موشک سپاه به هواپیمای مسافری نیز شبیه سخنانی بود که محمدصادق کوشکی و نادر طالب زاده در یک برنامه تلویزیونی بیان کرده بود.

شاید رهبر جمهوری اسلامی نیز مانند طالب زاده معتقد بود که اگر « ۱۰ هواپیمای مسافربری دیگر هم بخاطر شلیک اشتباهی سقوط کنند، در مقابل حمله به پایگاه آمریکا هیچ است».

از همین رو او معترضان را افرادی خواند که «تبع و هدایت تلویزیون‌های انگلیسی و رادیوهای آمریکایی»، سعی کردند ماجرای سقوط هواپیما را طوری «آرایش‌» دهند تا ماجرای حمله موشکی ایران به پایگاه‌ آمریکا و تشییع قاسم سلیمانی فراموش شود. ‎

رهبر جمهوری اسلامی در بخش خارجی نیز هیچ سخن جدیدی نگفت. یک روز پیش از سخنان او حسن روحانی گفته بود که راهی برای حل معضل اقتصادی همزمان با تنش خارجی نمی‌داند. برخی نیز این سخنان را پاسخی از پیش به سخنان رهبر جمهوری اسلامی توصیف کرده بود.

آیت الله خامنه‌ای اما بار دیگر بر همان اقتصاد مقاومتی تاکید کرد و هیچ چراغ سبزی برای پایان درگیری در برابر آمریکا و «نرمش قهرمانانه» نداد.

او بار دیگر به کشورهای اروپایی نیز حمله کرد و گفت:«بعد از خروج آمریکا از برجام، من گفتم که به این کشورها اعتماد ندارم و آنها در خدمت آمریکا خواهند بود.»

رهبر جمهوری اسلامی در عین حال گفت که از مذاکره ابایی ندارد اما با آمریکا مذاکره نخواهد کرد. تجربه اما ثابت کرده که این بخش از سخنان آیت الله خامنه‌ای را می توان جدی هم نگرفت. چرا که جمهوری اسلامی در مقابل فشارهای خارجی در نهایت ممکن است مدلی برای مذاکره پیدا کنند. این موضوع اما بستگی به تحلیل مقامات جمهوری اسلامی دارد که تصور می کنند می توانند در یک سال باقیمانده از ریاست جمهوری دونالد ترامپ در برابر تحریم مقاومت کنند و به شکست او امیدوارند یا اینکه این موضوع را غیر ممکن می‌دانند.

پایان سخنان رهبر جمهوری اسلامی انتخابات مجلس بود و او به مانند سابق از حضور در انتخابات مجلس سخن گفت و سعی کرد این انتخابات را مانند انتخابات‌های پیشین عادی جلوه دهد. او تاکید کرد که «مراقبت کنید مبادا دشمن خواسته خود را تحقق ببخشد که عبارت است از کم رنگ کردن انتخابات». این پایان تکراری نیز نشان دیگری از آن بود که او می خواست فضا را به گونه ای جلوه دهد که اتفاق خاصی نیفتاده و تغییری هم رخ نخواهد داد.