البته در خر مرد رندی حکومتی ها و مذهبی ها، کوچکترین تردیدی نیست. این ها تک تک گلوبول های خون شان روضه ی پدرسوختگی می خواند و در این کار جد اندر جد ماهر بوده اند و هستند.
فرق زمانه ی ما با گذشته در این است که دستِ همه ی دروغ گویان در عرض چند ساعت رو می شود و آبرو برای دروغ گو باقی نمی گذارد.
از روزی که کار انتخابات به پایان رسید و موضوع کورونا در ایران علنی شد، عده ای از حکومتیان به دروغ خود را مبتلا به کورونا نامیدند و وکیل مجلسی به نام صادقی، حتی تا آن جا پیش رفت که گفت عمرش کوتاه است و امیدی به زندگی ندارد.
بعد تعداد حکومتیان کورونا زده به طور تصاعدی افزایش یافت و از قالیباف تا معصومه ی ابتکار، ادعای مبتلا شدن به کورونا کردند.
در این بلبشو، حال صادقی خوب شد چون رییس جمهور همخط و هفت خط اش گفته بود که از روز شنبه باید همه چیز عادی شود! یعنی کسی که داشت می مُرد، یک دفعه حال اش خوب شد و کورونای اش بهبود پیدا کرد!
البته ما به این جانوران مکار نگاه می کنیم و می خندیم از این که فکر می کنند مردم ابلهند و دروغ های شان را باور می کنند. بگذار ما را ابله بپندارند و به نمایش مهوع خود ادامه دهند و دست شان را بیش از پیش رو کنند.
آن ها می خواهند ضمن مظلوم نمایی، در منزل استراحتی بکنند، و خود را از کورونای واقعی دور بدارند، دست آخر هم بگویند که کورونا آن طور که غربی ها می گفتند خطرناک نبود و آن ها با ورد و دعا حال شان خوب شد!
باری بگذار کاری کنند که اگر یکی از آن ها هم واقعا کورونا گرفت، مردم با خنده و قهقهه آن ها را روانه قبرستان کنند.
