جریان احمدی نژاد در کنار این بازی دوسر برد برای خودش، گوشه چشمی به رقیب اصلی احتمالی خود در انتخابات ۱۴۰۰، یعنی حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم رئیسی خواهد انداخت و با انتقاد از عملکرد دستگاه قضایی بخصوص در مورد پرونده‌های چهره‌های منتسب به اصولگرایان، سعی در کاهش محبوبیت رییسی خواهد داشت. از سوی دیگر، جریان مذکور در استفاده از شعار‌های پوپولیستی و برقراری ارتباط با طبقات محروم جامعه، خود را بسیار قدرتمندتر از سایرین می‌داند.

احمدی نژاد باور دارد که بخش قابل توجهی از جامعه وی را بدلیل پرداخت یارانه نقدی، ساخت مسکن مهر و اهدای سهام عدالت، ناجی خود در مشکلات اقتصادی می‌دانند و ریزش گسترده بدنه اجتماعی اصلاح طلبان و اصولگرایان را رویش‌های در سبد رای خود می‌شمارد.

اعتراضات دیماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ نیز دو حادثه‌ای است که بستر بازگشت احمدی نژاد را از نظر جریان او هموار کرده است و کسانی که از کاروان اصولگرایی واصلاح طلبی پیاده شده اند، همراهانی بالقوه برای کاروان احمدی نژاد محسوب می‌شوند.

با آغاز فعالیت‌های سیاسی جریان احمدی نژاد از هفتم خرداد، شخص وی در نیمه دوم سال به میدان خواهد آمد وسفر‌های استانی خود را که در آستانه انتخابات سال ۱۳۹۶، آغاز کرده بود، از سر می‌گیرد.

استقبال و افزایش محبوبیت احمدی نژاد در آغاز سال ۱۴۰۰ در غیاب حضور قدرتمند جریان اصلاح طلب که با ریزش‌ها و تضعیف‌های مکرر مواجه شده، موجب ایجاد دوقطبی کاندیدای اصولگرا - احمدی نژاد می‌شود. در این شرایط، ردصلاحیت احمدی نژاد هزینه‌ای بسیار بیشتر از ۱۳۹۶ دارد، البته تایید او به ریاست جمهوری مجددش منجر می شود که البته احتمال نخست بیشتر از پذیرش بازگشت احمدی نژاد به قدرت است.

اما رد صلاحیت او این بار با رد صلاحیت مشایی در ۱۳۹۲ و احمدی نژاد در سال ۱۳۹۶ که با بی تفاوتی نسبی جامعه مواجه شد، متفاوت است، در آن دو انتخابات حضور حسن روحانی بعنوان کاندیدای قدرتمند ائتلاف اعتدال گرایان و اصلاح طلبان، موجب پرشوری و رقابتی شدن انتخابات شده بود، اما احمدی نژاد می‌اندیشد در ۱۴۰۰ و در غیاب حضور موثر جریان میانه رو، برنده اصلی انتخابات خود اوست، حتی اگر ردصلاحیت شود.