• تحلیل «میدل‌ایست مانیتور» از عواقب قرارداد نظامی ایران و سوریه
ایندیپندنت فارسی - قرارداد نظامی ایران و سوریه که با حملات اسرائیل به مواضع ایران در سوریه هم‌زمان شده، می‌تواند به تقویت سامانه‌های دفاع هوایی سوریه از سوی ایران منجر شود.
روزنامه میدل‌ایست مانیتور در یادداشتی به «پیامدهای جدی» قرارداد نظامی که اوایل ماه جاری میلادی میان ایران و سوریه امضا شده پرداخته است.
در این یادداشت آمده است: «این توافقنامه که میان علی عبدالله ایوب، وزیر دفاع سوریه و محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران در دمشق به امضا رسید، حاصل سال‌ها همکاری نظامی و امنیتی دو کشور در مواجهه با چالش‌های امنیتی فزاینده‌ای است که این دو متحد را تهدید می‌کند.»
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
نویسنده این یادداشت ادامه می‌دهد: «اسرائیل این قرارداد را به‌عنوان ابزاری برای ایران می‌بیند که شرایط حضورش را به چالش بکشد. برای بشار اسد در سوریه اما، این قرارداد مرحله دیگری از تلاش برای بقا است؛ او از طریق این قرارداد، آینده خود را به ایرانی که تحت تحریم‌های آمریکا با مسائل مربوط به بقا مواجه شده، پیوند می‌دهد.»
سوریه با تقویت سامانه دفاع هوایی امیدوار است که تعداد جنگنده‌های اسرائیلی، ترکیه‌ای و آمریکایی را در آسمانش کاهش دهد. مشاوران روس کمک می‌کنند که این سامانه مستقر شود.
عدنان ابوعامر، نویسنده این یادداشت در ادامه می‌افزاید: «من معتقدم که این قرارداد با هدف تقویت توانایی حزب‌الله برای انتقال سامانه‌های سلاح پیشرفته، از جمله فناوری دفاع هوایی از ایران (از طریق سوریه و لبنان) صورت گرفته است. این احتمال هم وجود دارد که ایران بخواهد گزینه حمله به اسرائیل از سوریه را برای خود فراهم کند. در واقع، تقویت دفاع هوایی سوریه پوششی برای ایران و لبنان به وجود می‌آورد که هواپیماهای اسرائیلی را از زمان بلند شدن از داخل سرزمین اشغالی رصد کنند.»
به اعتقاد نویسنده این یادداشت، علاوه بر این، اسرائیل معتقد است که این قرارداد سه موضوع مهم که اسد نگران آن است را مدنظر قرار داده است؛ تمایلات مسکو برای جستجوی یک گزینه جایگزین او به‌عنوان رئیس‌جمهور سوریه؛ تأخیر روسیه در تحویل سامانه‌های دفاع هوایی اس-۳۰۰ به اپراتورهای سوری؛ و تمایلش به پایان دادن فشاری که روس‌ها بر او وارد می‌آورند تا آینده‌اش به خلاص شدن از حضور نظامی ایران در سوریه وابسته باشد.
میدل‌ایست مانیتور در ادامه این یادداشت آورده است که با توجه به این‌که روسیه حاضر نشده به سوریه اجازه دهد سامانه‌های دفاع هوایی‌اش را عملیاتی کند، رژیم دمشق برای پاسخ دادن به حملات اسرائیل به ایران متوسل شده است.
این یادداشت در پایان تأکید کرده است: «این توافقنامه پیام جدی به اسرائیل و آمریکا، پاسخی به قانون سزار، تحریم‌هایی که آمریکا علیه تهران اعمال می‌کند و هم‌چنین، انفجار پایگاه اتمی ایران در نطنز است. حضور نظامی قوی‌تر ایران در سوریه به معنای آن است که ایران گزینه‌های بیشتری برای پاسخ به اسرائیل دارد. به همین دلیل، اسرائیل شرایط را از نزدیک زیر نظر قرار می‌دهد.»
