خبر کوتاه بود:
نوید افکاری اعدام شد.
اعتراض های داخلی و خارجی اثر نکرد و جوانی مثل هزاران جوان دیگر در جمهوری اسلامی بالای چوبه ی دار رفت.
نوید افکاری بدون هیچ مدرک مستندی و صرفا بر اساس اقرار زیر شکنجه اعدام شد.
او بعدها با نوشته و صدا، جریان اقرار زیر شکنجه ی خود را بازگو کرد.
حکومت نکبت او را کشت تا معترضان جوان را بترساند.
حکومت می خواهد بگوید شما که معترضید، چه گناهکار باشید چه بی گناه، چه کسی را به قتل رسانده باشید، چه صرفا در تظاهرات خیابانی، مخالفت خودتان را با حکومت ابراز کنید، ما شما را بالای چوبه ی دار خواهیم کشید؛ پس بترسید و اعتراض نکنید.
دوام ترس همیشه اندک است. تاریخ این را بدون استثنا به ما نشان داده است.
ترس، در طول زمان می ریزد و راز بقای بشر هم همین است.
بنابراین ترساندن حکومت در دراز مدت بی اثر است.
اما اعدام امثال نوید و نویدها یک چیز را به مردم و بخصوص جوانان نشان می دهد:
حکومت بی گناهان را هم می تواند بالای دار بکشد، پس اگر معترضید، و اگر به خیابان می آیید، اگر زدند بزنید. اگر خواستند بگیرنتان فرار کنید. به هر قیمت شده نگذارید دست عمال حکومت به شما برسد...
حکومت نکبت با اعدام نوید افکاری، این پیغام را به جوانان ما داد، تا دور بعدی اعتراض ها اثر این جنایت مخوف را به چشم ببیند هر چند عبرتی در کار نخواهد بود.
فهرست اموالی که از اکبر طبری ضبط شد
راننده آمبولانس به دختر 19 ساله کرونازده تجاوز کرد
