در طول این سال ها و دقیقا همین سال ها، کشتارهایی در ایران صورت گرفته که دنیا هم از آن با خبر بوده هر چند بزرگی و ابعاد گسترده ی آن بعدها مشخص شده است.

اولین سوال این است که آیا میر حسین از کل جنایت های سال های ۶۰ تا ۶۸ بی اطلاع بوده؟

چنین چیزی محال ممکن است.

اگر او با خبر بوده که بوده، نظر دقیق و صریح اش در باره ی این کشتارها چه بوده؟

او قطعا مثل آیت الله منتظری مخالف این کشتارها نبوده چرا که اگر چنین می بود، حداقل کاری که می توانست انجام دهد خروج از سیستم حاکم بود. کاری که منتظری قاطعانه انجام داد.

و نکته ی مهم تر این که دو سه دهه بعد که موسوی از ابعاد وحشتناک جنایات دهه ی شصت با خبر شده، چگونه دوران سیاه خمینی را دوران طلایی نامیده و خواهان بازگشت به آن دوران شده؟

ملاحظه می فرمایید که هیچ گونه بحث و شک و شبهه و مناقشه ای در موضوع «جنایت مطلق ندانستن کشتارهای دهه ی شصت توسط عوامل حاکم در آن زمان از جمله میر حسین موسوی» وجود ندارد و هیچ کس نمی تواند نقش او را گیرم به عنوان ناظر ساکت این جنایات نادیده بگیرد.

امروز موسوی در حصر است. دلیلی که موسوی به خاطر آن به حصر افتاده، دلیل موجهی نیست و ما به این لحاظ به این حصر اعتراض داریم و خواهان آزادی او هستیم.

اما این که موسوی و موسوی ها باید به موقع خود و در وقت مناسب جوابگوی بی اعتنایی شان و یا بدتر از آن دست داشتن شان در جنایت های دهه ی شصت باشند، موضوعی نیست که بتوان از کنار آن با بحث و مناقشه گذشت و از خون صدها جوان نازنین کشورمان در گذشت.