هنگامی که مصاحبه گر از دختر پرسید که چرا شبها و با لباس پسرانه در حال جمع آوری ضایعات از زباله دانهاست در پاسح اظهار داشت که چون روزها به مدرسه میرود ناچار است شبها کار کند و چون شبها خیابانها خلوت هستند لباس پسرانه میپوشد تا برای او مزاحمت ایجاد نکنند. وضعیت زندگی این دختر زحمتکش و شرافتمند نمونه ایست از هزاران کودکی که هزینه‌های زیستن را در میان سطلهای بیماری زای اشغال بدست میآورند و میزان غم و شادی آنان بستگی به میزان جمع آوری پسمانده‌های غذا و اشیا و ضایعات قابل فروش دارد.
در این روزها همانطور که در خیابانهای تهران دیدن اتومبیلهای آخرین مدل آقازاده‌ها عادیست، دیدن پیرزنان وپیرمردان وکودکان که تا کمر خم شده ودرمیان اشغالدانیها درجستجوی پس مانده‌های غذا ویا ضایعات قابل فروش هستند نیز تبدیل به امری عادی شده است. در ۲۰ سال اخیربه برکت سیاستهای اقتصادی جمهوری اسلامی اختلاف طبقاتی افزونتر شده وطبقه متوسط فقیر وطبقه فقیر وکم درآمدبه زیر خط ققر رانده شده انددر چنین شرایطی بدیهیست که بر میزان زباله گردها همچنان افزوده خواهد شد
آمار دقیقی تاکنون از زباله گردها اعلام نشده است، زباله گردها بردودسته‌اند دسته اول شامل زنان ومردان فقیر وتهیدست، کودکان خیابانی ومعتادان هستند که در میان انبوه زباله‌ها بدنبال پس مانده‌های غذا هستند تا حد اقل بالقمه‌ای غذاسد جوع کنند، دسته دوم کودکانی هستندکه درمیان اشغالدانیهای درون شهر وحاشیه شهردر جست وجوی اشیا و ضایعاتی مانند شیشه، بطری قوطیهای نوشابه، آهن، حلبی، مقوا، کارتون، پلاستیک، تکه‌های پارچه، نان خشک ودیگر ضایعات قابل فروش هستند، دراین سالها بعلت ازدیاد زباله گردها باندها وپیمانکارانی ایجاد شده اندکه کودکان تهیدست ونیازمند را درازای مبلغ ناچیزی اجیر میکنندواشیای جمع آوری شده را کیلوئی ۵۰ تا ۷۰ تومان از کودکان خریداری میکنند وآنرا کیلوئی ۱۲۰ تا ۱۵۰ تومان به کارخانه‌ها، کارگاهها وحرفه هائیکه این ضایعات را بازسازی میکنند میفروشند، این پیمانکاران یا اربابها تهران وشهرهای بزرگ را به مناطق تحت نفوذخود تقسیم میکنند وگروههای کودکان را برای کاربه این مناطق گسیل میدارندبعصی از این پیمانکاران اتاقهائی در حاشیه شهر اجاره میکنند وچندین کودک را درآنجا اسکان میدهنذد تاهمواره در اختیار آنان باشندبدیهیست این کلبه‌های محقر فاقد هرگونه امکانات بهداشتی هستند. اکثریت این کودکان زیر ۱۵ سال دارند و افزون بر اینکه از تحصیل و بازیها کودکانه و تفریح در پارکها محروم‌اند، زیر پوشش و تحت حمایت هیچکدام از سازمانهای دولتی مانند وزارت کار و شهرداری نیستند و این سازمانها هیچگونه توجهی به وضعیت و سرنوشت ابن فرزندان ستمدیده میهن ندارند.
۴۰ درصد این کودکان تنها نان آور خانواده هستند و در آمد آنان روزانه بین ۴۰ تا ۶۰ هزار تومان است و روزهای تعطیل هم ندارند زیرا روزهای جمعه وشنبه انباشت زباله بیشتر است، کودکان در حین کار درمیان انبوه زباله‌ها و حشرات امکان دارد به بیماریهای پوستی و ریوی مبتلا شوند و جون گونی هائی را که بر بدوش میکشند گاهی به ۵۰ کیلو میرسد امکان ابتلا به بیماری دیسک هم وجود دارد، این کودکان را "کتفی"مینامند زیرا بارهای جمع آوری شده را بر کتف و شانه‌های نحیف خود حمل میکنند زباله گردها از بیمه سلامتی و بیکاری هم برخوردار نیستند و اگر بیمار و بیکار شوند از هیچگونه حمایتی برخوردار نیستند افزون بر کودکان برخی از مردان وزنان نیازمند وبیکار نیز به خیل عظیم زباله گردها پیوسته‌اند و کودکان افغان و پاکستانی نیز در میان زباله گردها وجود دارند.
با توجه به اینکه حاکمیت هیچگونه برنامه‌ای برای بهبود شرایط اقتصادی ندارد و به زندگی آسیب دیدگان و تهیدستان اعتنائی نمیکند در آینده میزان زباله گردهای نیز افزوده خواهد شد و هزاران کودک محروم جامعه ناچار به لشکر زباله گردها افزوده خواهند شد.

یداله بلدی