در سال ۲۰۱۵، جمهوری خواهان با تصویب برجام مخالف بودند که این مخالفت همچنان پا برجاست.

از طرف دیگر ایران با افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم به ۲۰ درصدی، برجام را نقض کرده است که این موضوع خود بر مشکلات حل قضیه افزوده است.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

شاید ساده‌ترین راه این باشد که دو طرف ابتدا به برجام بازگردند، سپس به سایر نگرانی‌ها بپردازند. اما اگر ایالات متحده کاهش تحریم‌ها را منوط به پایان‌دادن جمهوری اسلامی از پشتیبانی حزب‌الله، حماس و حوثی‌های یمن کند، کار برای حل اختلاف دشوار می‌شود.

در صورت لغو تحریم‌ها، ایران می‌تواند به سطح تولید چهار میلیون بشکه در روز که قبلاً داشته، بازگردد. اما روی این موضوع نباید حساب باز کرد. زیرا آمریکا حاضر نیست بدون تغییر در مواد برجام، به شرایط پیشین بازگردد.

نمایندگان تندروی مجلس شورای اسلامی نیز توافق هسته‌ای را دوست ندارد. مجلس این کشور ماه گذشته اعلام کرد که درصورتی‌که ایالات متحده تحریم‌های اساسی بر بخش‌های نفت و بانکی را لغو نکند، ایران اجازه بازرسی‌های بین‌المللی از سایت‌های هسته‌ای خود را نخواهد داد.

باتوجه‌به اینکه به نظر می‌رسد انتخابات ریاست‌جمهوری آینده جمهوری اسلامی با پیروزی فردی از اعضای سپاه پاسداران به پایان می‌رسد، بعید است آمریکا بتواند به‌زودی با ایران به توافق برسد. براین‌اساس دست‌کم به نظر می‌رسد باید تا نیمه دوم سال ۲۰۲۱ صبر کنیم.

بنابراین بیشتر خریداران سنتی نفت ایران، همچنان باید منتظر بمانند. تصور اینکه پالایشگاه‌های اروپا، ژاپن، کره جنوبی یا هند آشکارا نفت خام ایران را خریداری کنند، دشوار است. خصوصاً درحالی‌که اقدامات تنبیهی معامله با ایران، همچنان در اساسنامه‌های ایالات متحده باقی‌مانده است. خرید نفت از ایران تنها زمانی آغاز خواهد شد که آنها اطمینان حاصل کنند که با پیامدهایی روبه‌رو نخواهند شد. این در عمل به معنی لغو تحریم‌ها است.