شیر و خورشید علامت پر ابهت و پر معنای کشور ماست.
کشور، یعنی مردم کشور.
یک تکه سرزمین جغرافیایی که شیر و خورشید نمی شود.
و به راستی مردم کشور ما، لایق این شیر و خورشید ند.
تاریخ نشان داده است که لایق شیر و خورشید ند چرا که توانسته اند در طول سده ها به هر شکل و صورت بوده با خبیث ترین دشمنان درونی و بیرونی مبارزه کنند و هویت و ایرانی بودن خود را حفظ کنند.
دشمنان درونی ما، عمدتا حکومت ها بوده اند و عوامل آن ها.
دشمنان خارجی، عمدتا همسایگان بد سگال.
اما در این میان، یک گروه را نباید از نظر دور داشت.
گروهی که به کار سیاست و مبارزه ی سیاسی علیه حکومت وقت مشغول است و خواهان سرنگون کردن آن است.
چندی پیش فیلمی از زندگی کفتارها نگاه می کردم. فیلمی بود بسیار جالب و آموزنده.
کفتار حیوان عجیبی ست. او کمتر به شکار خود حمله می کند و منتظر می ماند تا شیر، حیوانی را شکار کند آن گاه دسته جمعی به سوی شیر یورش می برد و شکار یا باقی مانده ی آن را از چنگال شیر بیرون می آورد.
حال حکایت اهل سیاست ماست. کسانی که خواهان سرنگون کردن حکومت های وقت هستند.
آن ها مثل شیر به حکومت حمله نمی کنند. آن ها منتظر می مانند تا شیرمردان و شیرزنان ایرانی حکومت را بر زمین بکوبند، آن گاه یورش شان را برای از چنگال شیر در آوردن حکومت از هر سو آغاز می کنند.
شیران ایرانی، امثال پویا بختیاری ها، در محاصره ی این کفتارها هستند.
کفتارها به انتظار نشسته اند. در کنار حکومت نکبت، حواس مان باید به این کفتارها نیز باشد.
