هر چند نظرسنجی برای سنجش نگاه ایرانیان به جنگ افزار هسته ای یا چگونگی تغییر آن از سال ۲۰۱۳ وجود ندارد؛ یک پژوهش تازه در «مرکز مطالعات بین المللی و امنیتی» در «دانشگاه مریلند» و مرکز نظرسنجی «ایران پل» در کانادا نشان می دهد که دیدگاه ها و احساسات ضد مصالحه طی سال های گذشته به شکل چشمگیری قوی تر شده است. حمایت عمومی از برجام از ۷۶ درصد در اوت ۲۰۱۵ به ۵۱ درصد در فوریه ۲۰۲۱ رسیده است.

تغییر انفجاری بالقوه در رفتار ملی ایران به سوی جنگ افزار هسته ای پیامد مستقیم کارزار فشار حداکثری ایالات متحده، از خفه کردن اقتصاد گرفته تا خرابکاری و ترورهای هدفمند، است. تصمیم واشنگتن به ترک برجام یک مانع سیاسی عمده ایران بر سر راه دستیابی به بمب را برداشت.

ایران به لحظه خطرناکی رسیده است. تصور کنید، اگر رهبر بعدی ایران یک ملی گرای واقعا متخاصم باشد که از اتخاذ تصمیمی بزرگ بر خلاف انتظارات ابایی نداشته باشد؟ تصور کنید، اگر مواجهه با یک قدرت غیرقابل شکست مانند ایالات متحده یا اسرائیل ایرانی ها را متقاعد کند که بازدارندگی هسته ای نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت امنیت ملی است؟ از آن جا که تنبیه های خارجی غیرمنصفانه تلقی می شود، مخالفت اجتماعی با جنگ افزار هسته ای در ایران رو به کاهش است. اگر ایالات متحده و متحدان منطقه ای اش به حقیقت مصمم به جلوگیری از دستیابی تهران به جنگ افزار هسته ای هستند، لازم است فراتر از اتکای به تدابیر تنبیهی حرکت کنند و پیامدهای راهبردی غیرقابل انتظار فشار حداکثری را در نظر بگیرند.