منشه امیر - رادیو اسرائیل
ماجرای افغانستان تمام نشده و تمام نشدنی است. دلخوش کردند که در منطقه همزادی برایشان پیدا شده است.
همزادی که البته در گذشته نیز وجود داشت اما دوباره سربلند کرده است. ۲۰ سال پیش سرکوب شدند اما دوباره توانستند سر بر آورند و تسلط بر افغانستان را به دست گیرند.
اما ماجرا تمام نشده و تمام نشدنی هم نخواهد بود.
آنانی که تصور می کنند طالبان خواهند توانست قدرت را برای طولانی مدت در افغانستان به دست داشته باشند اشتباه می کنند.
بیست سال حکومت دور از طالبان ملت افغانستان را روشن کرده است.
آنها دیگر کسانی نیستند که به سرکوب و شریعت اسلامی و سختگیری و کشتار و جنایت و بی‌عدالتی تن در دهند.
زنان افغانستان در طول این بیست سال پیشرفت های چشمگیری داشتند آنها به آسانی نخواهند شد از این دستاوردها صرف نظر کنند و هر اندازه هم که سرکوب در آن کشور بیشتر شود مقاومت مردم افزایش خواهد یافت.
حکومت اسلامی ایران و گروه‌های تروریستی و اسلامی و فلسطینی غریو شادی سر دادند که اسلام پیروز شد و اسلام بار دیگر در ناحیه ای در منطقه خاورمیانه مسلط گردید و این شکست غرب است و شکست آمریکاست.
بله شکست آمریکا هست اما در درجه نخست شکست ملت افغانستان است و شکست جامعه افغانستان است و شکست مردمانی است که نتوانستند راه درست را در پیش گیرند.
شکست مردمانی است که پس از بیست سال حکومت دور از طالبان نتوانستند نظامی برپا سازند که از فساد اقتصادی مصون باشد. رشوه‌خواری را کنار بگذارند...
مسئولیت‌پذیر باشند...
مدیر و مدبر باشند...
ایالات متحده یک هزار میلیارد دلار در افغانستان هزینه کرد.
یک هزار میلیارد دلار...
این پول ها کجا رفت؟
ملت افغانستان می توانست با این کمک مالی سرشار ایالات متحده خود را به بالاترین سطح زندگی برساند و مردمان از رفاه برخوردار گردند.
اما ساختار عقیدتی و ساختار اجتماعی افغانستان به شیوه ای بود که نتوانستند خود را از این مهلکه نجات دهند بنابراین بیش از آنکه شکست آمریکا باشد این شکست جامعه افغانستان است.
انتقاد از دولت پرزیدنت بایدن که چرا اینچنین عقب‌نشینی کرد بسیار گسترده است.
همه درست می گویند و همه این انتقاد ها وارد است اما از سوی دیگر چهار رئیس‌جمهوری در ایالات متحده همیشه گفته‌اند که نیروهای خود را از افغانستان بیرون می برند.
اکثر آنها گفته‌اند که نیروهای آمریکایی در هر کشوری را که ضروری نباشد از آن کشور خارج خواهند کرد.
ایالات متحده در زمانی وارد نبرد در افغانستان شد که جنگ سرد به اوج خود رسیده بود و اگر ایالات متحده و کشورهای غربی به موقع اقدام نمی‌کردند اتحاد جماهیر شوروی بر افغانستان نیز مسلط می شد و آمریکا نمی‌خواست این وضع پیش بیاید و این بود که وارد افغانستان شد تا از تسلط کمونیزم بر آن کشور جلوگیری کنند و در این راه موفق شد.
عامل دوم دخالت ایالات متحده در منطقه خاورمیانه نفت بود.
این انرژی که ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی به شدت به آن نیاز داشتند.
اما این هم تغییر کرده است.
امروز دیگر ایالات متحده به نفت خاورمیانه نیازی ندارد و نه فقط نیازی ندارد بلکه خود به دیگر کشورها نفت صادر میکند.
بنابراین ایالات متحده چه منافعی دارد که در منطقه ما بماند و هزینه کند و قربانی بدهد؟
این را پرزیدنت ترامپ نیز بیان کرده بود و روسای جمهوری پیشین گفته بودند و باید آن را عملی کرد.
دیدن تصاویر فرودگاه بین المللی کابل دل انسانها را به درد می آورد.
شنیدن اخبار دایر بر اینکه زنان را در خیابان می کشند و مسئولان پیشین وزارت و صدارت در افغانستان را در خانه هایشان به قتل می رسانند دل انسانها را آزار می‌دهد اما این شکست آمریکا نیست شکست آنهایی است که با خشونت همزاد شده‌اند و آن را تایید می کنند و امروز طالبان با این مشکل بزرگ روبه‌رو است که چگونه می تواند حکومت کند و چگونه می تواند دوام بیاورد؟
البته حکومت اسلامی ایران هست و کمک‌های مالی و تسلیحاتی بسیاری در اختیار طالبان حتی پیش از آنکه به قدرت برسند قرار داده بود.
روسیه امروز و چین را فراموش نکنید...
پاکستان و گروه‌های تندرو در آن کشور را از یاد نبرید...
ترکیه نیز در انتظار نشسته که سهمی از این جریان ببرد...
و همچنین قطر...
برخی کشورهای دیگر.
اینها همگی ممکن است از طالبان برای ادامه تسلط بر افغانستان حمایت کنند اما خود طالبان نیز یک گروه نیستند از دسته های مختلف تشکیل شده اند و قبیله‌ای هستند و منافع متضادی دارند.
این می خواهد قدرت را به دست گیرد و آن یکی می گوید قدرت از آن من است و چگونه خواهند توانست که این قدرت را تقسیم کنند؟
سران حکومت اسلامی ایران و گروه‌های تروریست اسلامی و فلسطینی از پیروزی طالبان سرمست شده اند.
از دیدگاه آنها این درجه نخست شکست آمریکای جهانخوار بود و ادعا کردند که آمریکا با خفت و خواری از این منطقه بیرون رفته است در واقع او را اخراج کردند.
بلندپایگان سپاه پاسداران و سرکردگان گروه های تروریستی می گویند که ببینید که آمریکا را از افغانستان بیرون کردیم و فردا از عراق و دیگر کشورها نیز بیرون خواهیم کرد و اسرائیل را نابود خواهیم کرد.
بسیار اشتباه می کنند که در این تصور هستند.
آمریکا اگر تصمیم گرفت که از افغانستان خارج شود و اگر می‌خواهد نیروهای خود را در عراق کاهش دهد و اگر می‌خواهد که از ادامه دخالت در سوریه خودداری ورزد علل و دلایل و مسائل مناسبات آن را گفته‌ایم. آمریکا از این پس به خاورمیانه نیازی ندارد.
رقیب اصلی آمریکا امروز چین است و ایالات متحده تصور می کند که باید همه توان و انرژی و امکانات خود را برای رویارویی با ابرقدرتی که در حال بیداری و قدرت‌گیری است بسیج کند و این است یکی از عواملی که موجب گردید که دولت ایالات متحده دست و بال خود را از منطقه خاورمیانه کم کم جمع می کند.
بسیارانی هستند در حکومت اسلامی ایران که تصور می‌کنند که رژیم طالبان می‌تواند برای سران حکومت ایران یک حیاط خلوت باشد.
آنها می‌دانند که رژیم در ایران در آستانه فروپاشی قرار دارد و اگر فردا نشود پس فردا خواهد شد و آنها به حیات خلوت نیاز دارند.
خیر عراق به حساب نمی آید و سوریه نیز نه و یمن هم در قاموس آنها نمی گنجد...
اما افغانستان می تواند برایشان نقطه امن باشد.
آیا این امید و این محاسبه درست است؟
آیا اگر فردا طالبان قدرت گیرد و اگر تسلط خود بر افغانستان را تکمیل کند آن گاه به فکر تعرض به ایران بر نخواهد آمد؟
سران طالبان امروز ادعا می‌کنند که هدفشان فقط استقرار در افغانستان است و به کشورهای منطقه نگاهی ندارند و طمعی ندارند.
آیا می توان این وعده و این وعده را باور کرد؟
آیا گروهی که خود را خراسان بزرگ می‌دانند در طالبان عضویت ندارد؟
آیا داعشی ها نیستند که دوباره در صفوف طالبان رخنه کرده و آن را به ترور خواهند کشاند؟
آیا حکومت ایران فراموش کرده است که کارمندان و دیپلماتهای کنسولگری ایران در مزارشریف چگونه قتل عام شدند؟
آیا نمی هراسند که وقتی طالبان قدرت را به طور کامل در افغانستان به دست گیرد چشم طمع خود را متوجه ایران خواهند کرد و ایران شیعه؟ ایرانی که ادعا می کنند و البته رهبران آن ادعا می کنند که می خواهند بر منطقه و جهان اسلام مسلط شوند..
طالبان خود را رقیب حکومت ایران نمی داند؟
داعش نیز گفته بود که می‌خواهد خلیفه‌گری اسلامی برپا کنند.
آنها کجا به حکومت ایران امکان و اجازه خواهند داد که در دنیای مسلمانان قدرت بگیرند و عرض اندام کنند.
اینها همه محاسبات اشتباه حکومت ایران است.
به کوتاه مدت نگاه می کنند و درازمدت را از یاد می برند.
واکنش جهانی و واکنش جهان اسلام در برابر جنایاتی که امروز در افغانستان رخ می‌دهد واقعاً برای اسرائیلی‌ها و برای یهودیان جهان و برای آنانی که دشمن یهودستیزی هستند موجب شگفتی بسیار است.
به یاد داریم که دو ماه پیش هنگامی که گروه تروریستی حماس و جهاد اسلامی فلسطینی ۴۳۰۰ موشک به سوی خاک اسرائیل شلیک کردند که مردمان این کشور را بکشند و اسرائیل ناچار گردید برای متوقف ساختن این حملات موشکی به غزه حمله ببرد و مواضع و زیرساخت‌های تروریستی را بمباران کند و طبیعتاً شماری از مردمان آنجا کشته شدند در کشورهای جهان چه هیاهویی به راه افتاد.
مسلمان افراطی و چپ افراطی و آشوب طلب در سراسر جهان علیه اسرائیل به خیابان‌ها آمدند و شعار دادند و خشونت به خرج دادند و آشوب و هرج و مرج ایجاد کردند که اسرائیل چه حقی دارد که از خود دفاع می کند.
اما امروز جنایات طالبان را در افغانستان می بینیم و آب از آب تکان نمی خورد و هیچ اعتراضی از زبان آنان که خود را انسان و انسان پرست و طرفدار عدالت می دانند شنیده نمی شود.
تنها برخی سازمان‌های حقوق بشری است که اعتراض می کنند.
پس چگونه است که حماس اسرائیل را مورد تعرض موشکی قرار می‌دهد و اسرائیل از خود دفاع میکند و بر علیه این کشور در کشورهای مختلف جهان تظاهرات و آشوب به راه می‌اندازند و حتی به جان و مال یهودیان در آن کشورها تعرض می کنند.
چگونه است؟
چگونه می توان این پدیده را توجیه کرد؟
اما در برابر کشتاری که در افغانستان جریان دارد و جنایاتی که در سوریه جریان داشته و دارد و آنچه که در یمن می گذرد بی اعتنایی می کنند و از آمدن به خیابان و اعتراض نسبت به آن خودداری می‌نمایند.
این دودوزه بازی است.
این نشان می‌دهد که آنها یهودیان را انسان نمی دانند و نشان می دهد که انتظار دارند یهودی بار دیگر سرخم کند که با شمشیر سر او را از بدن جدا کنند.
خیر چنین نخواهد شد...
اسرائیل خود را موظف می‌داند که از جان مردم خویش دفاع کند و دفاع خواهد کرد.
بنابراین اگر رجزخوان هایی در حکومت ایران وجود دارند که می گویند همان گونه که توانستیم آمریکا را از افغانستان خارج کنیم اسرائیل را نابود خواهیم کرد اشتباه می‌کنند و اشتباه اساسی می‌کنند به خاطر اینکه ایالات متحده نفع بیشتری داشت که در افغانستان بمانند.
آحاد این کشور از وطن خویش و از خانه خویش و جان خویشاوند خود دفاع میکند.
همین جا هستند و همین جا می‌مانند و همانگونه که سالیان دراز تعرضات را دفع کردند در آینده نیز قاطعانه و با دلاوری و با در پیش گرفتن همه شیوه های لازم از خود دفاع خواهند کرد.
خیر اسرائیلی رفتنی نیست...
ملت یهود وطن خویش را ترک نمی گوید.
اسرائیلیان سربازان آمریکایی نیستند جایی ندارند که بروند همین جا وطن آنهاست و در این جا مانده و می ماند و حکومت ایران است که بالاخره فرو خواهد پاشید.
این رژیم است که در همه چیز شکست خورده...
آب را از مردم گرفته...
واکسن را از مردم ایران دریغ کرده و فساد و بی کفایتی و بی لیاقتی سراسر کشور را فرا گرفته است.
مردم ایران را می کشند و از پیروزی طالبان در افغانستان سرمست می شوند و وعده نابودی اسرائیل را سر می دهند کج رفته اند و کج می اندیشند...
