در چند روز گذشته، نظری از آقای بهنود در شبکه های اجتماعی منتشر شده که در آن اظهار داشته اند، تصاویری که از اوین پخش شده، با آن چه ایشان در دوران زندان شان دیده اند متفاوت است و احتمال دارد پخش این تصاویر به خاطر این باشد که اوین را زیبا نشان دهند.

در این صحبت حرف بد و نادرستی زده نشده است و اتفاقا شاید یکی از دلایل پخش ویدئوهای اوین همین هم باشد. همین هم باشد که مثلا اوین را «هتل اوین» نشان بدهند هر چند این زندان برای «بزرگان سابق سیاسی و اقتصادی» که به هر دلیل زندانی شده اند همواره هتلی بوده است که در آن از امکاناتی مثل «سوییت اختصاصی» و موبایل و مرخصی و داشتن میزهای تجاری و غیره برخوردار بوده اند و حالا تصاویری از اتاق مثلا برادر حسن روحانی پخش می شود که شبیه به همه چیز هست الّا زندان!

اوینی که ما در سال های اول انقلاب دیده ایم شبیه به همه چیز بود الّا هتل! هنوز هم بخش هایی پنهان از اوین هست که با دیدن آن ها باید گفت صد رحمت به زندان! صد رحمت به زندان های حتی دوران قاجار!

در عالم سیاست ایران، موضوع دیگری هم وجود دارد:
این که کسی که سیبل می شود، به هر دلیل موجه و غیر موجه هدف قرار بگیرد. مهم این است که سیبل را به هر شکل ممکن و به هر دلیل و نادلیلی زد. و امروز چه سیبلی برای زدن بهتر از مسعود بهنود!