در این گفتگو هر دو میهمان به شانس توافق هسته‌ای بین جمهوری اسلامی و آمریکا پرداختند و تلاش برای کش و قوس مذاکرات توسط جمهوری اسلامی را بخشی از اعمال فشار بر آمریکا برای کسب امتیازات بیشتر دانستند. با این همه هردو برآن بودند که جمهوری اسلامی راهی جز تن دادن به مذاکرات نداشته اما این مذاکرات به معنای پایان بخشیدن به تنش‌های آمریکا و دشمنی جمهوری اسلامی ایران با آن که بخشی از هویت ایدئولوژیک نظام را تشکیل می‌دهد نخواهد بود. همچنین بعید است به سادگی شاهد رفع کامل تحریم‌های آمریکا شویم و یا با دورنمای رفعت مشکلات اقتصادی و کاهش نارضایتی‌ها روبرو شویم. با این همه حکومت نیز می‌کوشد با استفاده از تضادهای بین المللی ومنطقه‌ای و ا زجمله تضاد آمریکا با چین و روسیه مانور دهد. هر دو نفر تاکید داشتند که احتمال گسترش خیزش‌های اجتماعی با توجه به گسترش نارضایتی‌ها وجود دارد که جامعه اپوزیسیون می‌بایست به جای آلترناتیو سازی در خارج از کشور یا حمایت از تحریم‌ها و اتکا به قدرت‌های بیگانه حول حقوق بشر و حمایت از این جنبش‌ها گسترده ترین همگرایی را سازمان دهد.