پیام یونسی‌پور - ایران وایر
پس از آن‌که فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) به صورت عملی وارد موضوع ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌های ایران شد، حالا کنفدراسیون فوتبال آسیا، دست روی مالکیت ۴۳ ساله حکومت بر دو باشگاه استقلال و پرسپولیس گذاشته است.
کنفدراسیون فوتبال آسیا به صورت رسمی به فدراسیون فوتبال ایران، باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس و همین‌طور وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی اخطار داده است که باید مالکیت این دو باشگاه یا حداقل یکی از این دو، از وزارت ورزش و جوانان جدا شود. در غیر این صورت، هر دو باشگاه را از لیگ قهرمانان فصل آینده کنار خواهد گذاشت.
کنفدراسیون فوتبال آسیا، سابقه محروم کردن باشگاه‌های سایر کشورهای آسیایی، به خصوص باشگاه‌های نام‌دارعربستان از حضور در لیگ قهرمانان آسیا به دلیل مشابه را طی سال‌های اخیر دارد. آن‌چه قرار است بر سر فوتبال ایران بیاید، یک دستورالعمل خاص یا آن‌چه شاید به زودی با ادبیات مدیران جمهوری اسلامی «کارشکنی در قبال فوتبال ایران» نامیده شود، نیست.
پیش از انقلاب ۱۳۵۷، استقلال، «تاج» بود و در اختیار دربار پهلوی. تاج ابتدا باشگاهی بود به نام «دوچرخه‌سواران» که تیمسار «پرویز خسروانی» دی‌ماه ۱۳۲۸ آن را خریداری کرد. روز اول اسفند همان سال، براساس رای‌گیری از بازیکنان نظامی حاضر در این باشگاه، نامش را از دوچرخه‌سواران به تاج تغییر داد. باشگاه، مورد علاقه خاندان پهلوی بود؛ اما مورد حمایت ویژه‌اش نه.
پرسپولیس را هم مرحوم «علی عبده» پایه گذاشت؛ یعنی یک باشگاه کاملا خصوصی. پرسپولیس وقتی محبوب شد که از ادغام دو باشگاه «شاهین» و «پیکان» شکل گرفت و البته ماهیتی خودمحور و کاملا خصوصی داشت.
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
بعد از انقلاب، هر دو باشگاه را مصادره کردند. نه فقط امتیاز باشگاه‌های ورزشی که حتی دارایی‌های جزیی تاج و علی عبده هم مصادره شدند.
آن‌چه هواداران نوجوان، جوان و میانسال پرسپولیس و استقلال از این دو تیم می‌دانند، کوهی از بدهی‌های انباشته هر دو باشگاه است.
اما آن‌چه لااقل تا امروز در تاریخ ثبت شده این است که جمهوری اسلامی، تمامی دارایی‌های استقلال و پرسپولیس را به سرقت برد.
برای نمونه، زمین‌هایی که براساس اسناد، به نام باشگاه تاج تهران در «دهکده المپیک» یا اطراف «ورزشگاه آزادی» به این مجموعه تعلق داشتند، مصادره شدند و هرگز در اختیار تاج قرار نگرفتند. در مورد پرسپولیس هم همین روایت بود. آن هایی که فوتبال را در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ خورشیدی تعقیب می‌کردند، این جمله را از زبان «علی پروین» به یاد دارند که گفته بود: «ما پرسپولیس را در یک صندوق عقب جا داده بودیم.»
دلیل آن، مصادره شدن تمام اموال باشگاه و شخص علی عبده بود. حتی سالن بولینگ و تئاتر و باشگاه‌های ورزشی آن را از چنگ خانواده عبده درآوردند.
تاج را به نام استقلال سند زدند و در اختیار سازمان وقت تربیت بدنی گذاشتند. پرسپولیس اما داستان پیچیده‌ای داشت؛ ابتدا امتیازش را به نام «بنیاد مستضعفان و جانبازان» ثبت کردند. قرار بود نام تیم هم «شهید چمران» شود. علی پروین در جلسه تعیین نام باشگاه گفته بود: «ما به فحش خوردن در ورزشگاه عادت داریم؛ اما نمی دانم شما می‌دانید که ممکن است به اسم یک شهید در ورزشگاه چه توهین‌هایی شود یا نه؟»
«آزادی» و سپس «جمهوری» دو نامی بود که برای پرسپولیس انتخاب شد، اما بازیکنان و هوادارانش نپذیرفتند. تا سال ۱۳۶۵ زمان برد تا بنیاد مستضعفان و سازمان وقت تربیت بدنی با هم به نام «پیروزی» به عنوان جانشین پرسپولیس برسند. هرچند که سرانجام نامش در فروردین سال ۱۳۹۱ به پرسپولیس تغییر کرد.
یک بازی تبلیغاتی حکومتی و دولتی، همواره پشت نام این دو باشگاه قرار داشت. از دولت «علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی» به بعد، تمامی دولت‌ها شعار «واگذاری پرسپولیس و استقلال به مردم» را در برنامه‌های تبلیغاتی خود قرار دادند.
اول بار «علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی»، رییس‌جمهور وقت سعی کرد نخستین گام را برای کنار زدن سایه حکومت از سر دو باشگاه بردارد. او سال ۱۳۷۲ ابتدا پرسپولیس را به وزارت صنایع و معادن و سپس به «حوزه هنری» تحت ریاست «روح‌الله زم» سپرد. اما «محمد خاتمی»، رییس دولت اصلاحات این انتقال را غیرقانونی خواند و سال ۱۳۷۹ پرسپولیس را باز هم به دولت برگرداند و تحت تکفل سازمان وقت تربیت بدنی قرار داد.
سپس «محمود احمدی‌نژاد» سال ۱۳۸۷ در یکی از جلسات هیات دولت، به «محمد علی‌آبادی»، رییس وقت سازمان بدنی که بعد به وزارت ورزش و جوانان تغییر یافت، دستور می‌دهد زمینه‌های واگذاری استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی را بررسی کند. احمدی‌نژاد اسفند همان سال دستور این واگذاری را صادر کرد.
«سعید فائقی»، معاون سازمان تربیت بدنی در دولت هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی، دلیل واگذار نشدن پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی را در سال ۱۳۸۵ این‌گونه توضیح داد: «چه ضمانتی وجود دارد یک عنصر صهیونیست (اسراییلی) یکی از دو باشگاه را در اختیار نگیرد؟» هرچند که این استدلال می‌توانست نقض‌کننده قدرت امنیتی جمهوری اسلامی هم باشد.
آن‌چه سعید فائقی گفته بود، شالوده تمام مصائب استقلال و پرسپولیس در حال و آینده خواهد بود؛ توهمات جمهوری اسلامی از دشمن فرضی.
اما پرسپولیس و استقلال در هیچ بازه زمانی به حد دولت «حسن روحانی» و دوران وزارت «مسعود سلطانی‌فر» در وزارت ورزش و جوانان در زمینه خصوصی‌سازی مورد استهزا قرار نگرفتند.
۴تیر۱۳۹۴ «اسحاق جهانگیری» معاون اول رییس‌جمهور در صفحه اینستاگرام خود نوشت: «باشگاه های ورزشی به‌خصوص دو باشگاه پرطرفدار پایتخت برای دولت مهم هستند و باید مطمئن باشیم این باشگاه‌ها در دست کسانی قرار می‌گیرند که بیشتر به فکر منافع جوانان هستند تا منافع شخصی خودشان. خصوصی‌سازی وظیفه دولت است، اما این مسئله به این معنا نیست که دو باشگاه را به هر فردی واگذار کنیم. تا زمانی که این دو باشگاه در اختیار دولت است، با وجود منابع محدود مالی، تلاش می‌کند به خوبی و مطابق انتظار هواداران آن‌ها را اداره کند.»
متن او از دقایقی بعد مورد حمله هواداران دو باشگاه استقلال و پرسپولیس قرار گرفت. دو باشگاهی که هواداران آن‌ها به حد امروز از دولت‌ها در نحوه اداره باشگاه خود ناراضی نبودند.
همین مقام عالی‌رتبه جمهوری اسلامی، در فاصله پنج سال بعد ادبیاتش کاملا تغییر کرد. «خبرگزاری برنا»، رسانه منتسب به وزارت ورزش‌وجوانان، ۳۰تیر۱۳۹۹، به نقل از اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهور، نوشت: «مسعود سلطانی‌فر، مرد و مردانه پای خصوصی‌سازی باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس ایستاده است.» اسحاق جهانگیری البته در بخشی از سخنرانی خود مدعی شده بود که «مظلومیت این دولت را نمی‌توان بازگو کرد.»
اما آن‌چه اسحاق جهانگیری با عنوان «مرد و مردانه» از آن حرف می‌زد، به قهقرا بردن هر دو باشگاه در انباشتی از بدهی‌های برون مرزی و البته وقت تلف کردن برای باقی ماندن در دست حاکمیت بود.
اردیبهشت سال ۱۳۹۹ در ادامه وقت‌کشی‌ها برای واگذار نکردن دو باشگاهی که براساس ادعای کنفدراسیون فوتبال آسیا، بیش از ۶۵ میلیون هوادار در سراسر جهان دارند، کمیسیون ویژه «حمایت از تولید ملی» در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، در مورد نحوه درآمدزایی و خصوصی‌سازی دو باشگاه ورزشی «استقلال» و «پرسپولیس» گزارشی ارائه داد.
در این گزارش، راه خصوصی‌سازی این دو باشگاه، رفع موانع درآمدزایی، اصلاح قوانین زیرساختی هم‌چون حق پخش، حق مالکیت معنوی، واگذاری استادیوم‌ها، ورود به فرابورس و واگذاری ۸۰ درصد سهام به صورت بلوکی و ۲۰ درصد سهام به صورت خرد به هواداران عنوان شد. در نهایت راه حلی که برای رهاسازی این دو باشگاه از ید قدرت وزارت ورزش از سوی مجلس ارائه شد، انتقال این دو تیم به وزارت اقتصاد بود؛ از این جیب، به آن جیب حکومت.
«مهدی علی‌نژاد»، معاون جامانده از دولت حسن روحانی در وزارت ورزش و جوانانِ «ابراهیم رئیسی» که بارها تاکید کرده بود تا پایان دولت حسن روحانی، استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی واگذار خواهند شد، دوازدهم شهریورماه گفت: «الزامات سخت‌گیرانه‌ای برای واگذاری پرسپولیس و استقلال وجود دارد.»
همین الزامات سخت‌گیرانه جمهوری اسلامی برای واگذاری استقلال و پرسپولیس، هر دو باشگاه را در فصل آینده از لیگ قهرمانان آسیا حذف خواهد کرد.
طبق قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا، هر باشگاهی که در لیگ قهرمانان آسیا حاضر می‌شود، باید مجوز حرفه‌ای حضور در این مسابقات را داشته باشد.
در ماه‌های اخیر فقط دو باشگاه فولاد خوزستان و فولاد مبارکه سپاهان موفق به کسب مجوز حضور در این مسابقات شده‌اند.
به این ترتیب نه تنها باید منتظر حذف استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا باشیم که حتی جرایم کنفدراسیون فوتبال آسیا به دلیل مالکیت دو باشگاه توسط «یک نهاد دولتی مشخص» نیز استقلال و پرسپولیس را تهدید می‌کند.
زنان فرمانروا: پنج ملکه قدرتمند تاریخ
