ایران کشوری است داری تنوع زبانی؛ زبان‎هایی که پا به پای زبان فارسی از دیرباز تا امروز زنده و پویا به حیات خود ادامه داده‌اند. اگر زبان هر گروهی از مردم، امروز زنده است به این معنی است که به سلامت از پیچ و خم عصر‎‎ها و حادثه‎ها گذشته است و وظیفه‎ی ماست که مانند پیشینیان آن را در برابر هجمه‎ی نژادپرستان و حاکمان حفظ کنیم. امروزه «تجزیه‎ هراسی‎» موجب شده است تا نگاه به زبان‎های متنوع کشور، نگاه سیاسی و سرکوبگرانه باشد. بازداشت و سرکوب فعالان مدنی در این حوزه نتیجه‎ی همین نگاه است. دیدگاه برتری جویانه به زبان ضربه‎ای مهلک به فرهنگ بشری است. اما زبان تنها یک درخت پر شاخه نیست بلکه برگ‎ها، شکوفه‎ها و میوه‎های آن بخشی زیبا از هستی این درخت‎اند؛ به دیگر سخن زبان تنها یک ابزار ارتباطی نیست بلکه نخستین گهواره‎ای که اندیشه و هنر و احساس هر انسانی در آن شکل می‎گیرد، زبان مادری اوست و از بین رفتن هر زبانی یعنی به خطر افتادن زندگی معنوی عده‎ای از انسان‎ها و نیز ضایع شدن بخشی از میراث تاریخ بشری.

کانون نویسندگان ایران، ممانعت از رشد زبا‎ن‎های متنوع کشور را محکوم می‎کند. کانون روز جهانی زبان مادری را گرامی می‎دارد و این روز را به همه‎ی کوشندگان حفظ زبان‎های متنوع در همه جای ایران و جهان شادباش می‎گوید.

کانون نویسندگان ایران
۲ اسفند ۱۴۰۰