بند سوم منشور کانون نویسندگان ایران: «کانون رشد و شکوفایی زبانهای متنوع کشور را از ارکان اعتلای فرهنگی و پیوند مردم ایران میداند و با هر گونه تبعیض و حذف در عرصهی چاپ و نشر و پخش آثار به همهی زبانهای موجود مخالف است.»
ایران کشوری است داری تنوع زبانی؛ زبانهایی که پا به پای زبان فارسی از دیرباز تا امروز زنده و پویا به حیات خود ادامه دادهاند. اگر زبان هر گروهی از مردم، امروز زنده است به این معنی است که به سلامت از پیچ و خم عصرها و حادثهها گذشته است و وظیفهی ماست که مانند پیشینیان آن را در برابر هجمهی نژادپرستان و حاکمان حفظ کنیم. امروزه «تجزیه هراسی» موجب شده است تا نگاه به زبانهای متنوع کشور، نگاه سیاسی و سرکوبگرانه باشد. بازداشت و سرکوب فعالان مدنی در این حوزه نتیجهی همین نگاه است. دیدگاه برتری جویانه به زبان ضربهای مهلک به فرهنگ بشری است. اما زبان تنها یک درخت پر شاخه نیست بلکه برگها، شکوفهها و میوههای آن بخشی زیبا از هستی این درختاند؛ به دیگر سخن زبان تنها یک ابزار ارتباطی نیست بلکه نخستین گهوارهای که اندیشه و هنر و احساس هر انسانی در آن شکل میگیرد، زبان مادری اوست و از بین رفتن هر زبانی یعنی به خطر افتادن زندگی معنوی عدهای از انسانها و نیز ضایع شدن بخشی از میراث تاریخ بشری.
کانون نویسندگان ایران، ممانعت از رشد زبانهای متنوع کشور را محکوم میکند. کانون روز جهانی زبان مادری را گرامی میدارد و این روز را به همهی کوشندگان حفظ زبانهای متنوع در همه جای ایران و جهان شادباش میگوید.
کانون نویسندگان ایران
۲ اسفند ۱۴۰۰