مذاکره در هنگامۀ جنگ
سید ابراهیم رئیسی: "عده‌ای ما را متهم به نگاه تک بعدی به شرق می‌کنند و می‌گویند همانگونه که در گذشته نگاه‌ها متوجه غرب بود، امروز دولت چشم به شرق دوخته است. این سخن صحیحی نیست و دولت بدنبال توسعه روابط با همه کشورها و ایجاد توازن در سیاست خارجی کشور است."
حرف نیکویی است به شرط آنکه عملی شود.
در همین ماجرای جنگ اوکراین با آنکه روابط روسیه با تمام بلوک غرب بحرانی شده و طرفین روزانه به تهدید و تحریم یکدیگر مشغولند، اما گفتگو و مذاکره بین آنها قطع نشده است و رهبران همۀ طرف‌های بحران به طور دائم با هم در تماسند. حتی ولادیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین با آنکه کشورش مورد تجاوز نظامی روسیه قرار گرفته، راه مذاکره با رهبران مسکو را نبسته است.
حال این چه سرّی است که جمهوری اسلامی اختلافش با آمریکا را به قطع مذاکره و تماس با مقام‌های آن کشور پیوند زده و مرحله به مرحله از آن تابوسازی می‌کند؟ مخالفت با گفتگو و مذاکره با یکی از قطب‌های اصلی قدرت در جهان، چه نسبتی با بلوغ سیاسی و اعتماد به نفس و "ایجاد توازن در سیاست خارجی" دارد، که این همه بر آن اصرار و پافشاری می‌شود؟
