بدون مدرک، بدون پیگیری...
پرسپولیس و استقلال با مالکیت مشترک دولتی یکدیگر را به تبانی و زدوبند متهم می‌کنند
فرهاد کاس‌نژاد - ایندیپندنت فارسی
چند روز از دربی تهران گذشت، اما بازار اتهام، سوءتفاهم، حمله به داور، و جنجال رسانه‌ای داغ است. در فوتبال ایران، پایان یک بازی بزرگ، آغاز جنجال‌های بیهوده و سرسام‌آور است. هر ساعت یک خبر روی فوتبال آوار می‌شود.
بازی پرسپولیس و استقلال با تساوی یک - یک به پایان رسید و قابل پیش‌بینی است که اگر این بازی برنده داشت، دو باشگاه چه اتهاماتی مطرح می‌کردند و چه جنجال‌هایی می‌ساختند.
مالکیت مشترک دولتی پرسپولیس و استقلال و این اتهاماتی که دو باشگاه علیه هم مطرح می‌کنند، از موضوعات عجیب در فوتبال ایران است.
قهرمانی‌های پی‌در‌پی پرسپولیس در ۵ فصل گذشته، این باشگاه را از سوی هواداران استقلال با لقب حکومتی مواجه کرده بود و صدرنشینی استقلال در فصل جاری، فرصتی برای هواداران رقیب ساخته است تا اتهامات مشابهی را علیه استقلال تکرار کنند.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
مدیران و نهاد روابط عمومی دو باشگاه ابایی از طرح رسمی اتهامات فضاهای هواداری ندارند و در بیانیه‌ها، باشگاه رقیب را به سوءاستفاده از بودجه‌هایی با منابع نامعلوم و دخالت در داوری برای تغییر نتایج بازی‌ها متهم می‌کنند؛ اتهاماتی که پیگیری نمی‌شوند و کارکردشان جنجال رسانه‌ای است. هر دو باشگاه به اتهام عادت کرده‌اند و بخشی از کسب و کار روزانه آنها است. وزیر ورزش و جوانان نیز همیشه، چه در دوران مسعود سلطانی‌فر و چه در دوران وزارت حمید سجادی، متهم به دخالت در امور دو باشگاه است. هواداران، وزیر را به کارشکنی علیه یک باشگاه یا ایجاد فرصت‌های خارج از عرف برای کسب بودجه‌های بیشتر در باشگاه دیگر، متهم می‌کنند.
رضا درویش، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس، پس از دربی اتهاماتی مطرح کرد که تکان‌دهنده است، اما در فوتبال ایران شنیدن آنها عادی شده است: «نتیجه بازی عمدتا باید در مستطیل سبز به دست بیاید، اما شواهد نشان می‌دهد که این‌طور نیست. شاهد مثال ما صحنه‌های بازی است. من به عنوان مدیرعامل باشگاه ۲-۳ روز قبل از انتخاب داور مسابقه از آقای کامرانی‌فر، دبیر فدراسیون فوتبال، خواهش کردم. ۴ روز قبل از این که با ایشان صحبت کنم، رسما به فدراسیون و سازمان لیگ نامه نوشتیم که خواهش می‌کنم اگر امکان دارد، این داور را برای این بازی نگذارید، چون شائبه‌برانگیز است. ما گفتیم به جهت ارتباطات سببی که با تیم رقیب دارند، اجازه بدهید ایشان نباشد. حدیث داریم که وقتی جایی اتهام‌برانگیز است، از آن اجتناب کن.»
مدیرعامل پرسپولیس، مهدی سیدعلی، داور بازی پرسپولیس و استقلال، را علنی متهم به قضاوت با هدف تغییر عامدانه نتیجه بازی می‌کند. او اما در اتهام‌زنی تنها نیست. مصطفی آجرلو، مدیرعامل باشگاه استقلال، نیز بارها حرفهای خوشایند هواداران استقلال را مطرح کرده و قهرمانی‌های پرسپولیس را زیر سوال برده و آن را محصول تصمیمات پشت پرده دانسته است. این جملات مصطفی آجرلو درباره پرسپولیس است: «یک جماعت سیاسی از دولت قبل هستند که نگذاشتند شما قهرمان شوید، اینها دست‌بردار نیستند. ولی اشتباه کرده‌اند، پوست‌شان را می‌کنیم.»
مدیرعامل استقلال، علنی از یک تیم تصمیم‌گیری در پشت پرده فوتبال حرف می‌زند: «یک تیمی است و آدم‌هایی هم مهره‌ها و سربازهای پیاده‌شان هستند. اسم نمی‌آورم، اینها سربازهای شطرنج هستند. یک گروه آن پشت نشسته که مایل نبودم و نیستم که اسم‌شان را بیاورم و اینها همان جماعتی هستند که نگذاشتند استقلال در پنج شش سال گذشته قهرمان شود.»
یحیی گل‌محمدی و فرهاد مجیدی، سرمربیان پرسپولیس و استقلال، در جریان دربی به داوری اعتراض داشتند، اما گل‌محمدی پس از گل تساوی استقلال به داور حمله فیزیکی کرد؛ صحنه‌ای عجیب و غریب که هرچند او از سرمربیگری پرسپولیس استعفا داده است، احتمالا محرومیت برایش در پی خواهد داشت.
این فضای متشنج و پر از اتهام در فوتبال ایران عادی‌سازی شده است. نه کسی اتهاماتی چنین سنگین - مثل تبانی یا تصمیم‌گیری پشت پرده درباره قهرمانی تیم‌ها- را پیگیری می‌کند و نه این اتهامات متوقف می‌شوند. مستندات کافی برای این اتهامات وجود ندارد، اما بسیاری از هواداران هر دو تیم بسیاری از این اتهامات را باور دارند.
سلامت حرفهای مسابقات فوتبال در چنین فضایی به خطر می‌افتد و باور این اتهامات، اعتماد در فوتبال باقی نمی‌گذارد و بازی جوانمردانه زیر سوال است.
نهاد قضایی فدراسیون فوتبال، کمیته انضباطی و کمیته اخلاق، واکنش جدی در مقابل این میزان از اتهامات ندارد و پیگیری این اتهامات را انگار مسئولیت خود نمی‌داند؛ مثالش این که هرگز مدیران دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به کمیته انضباطی فراخوانده نشده‌اند که مستندات خود را درباره اتهاماتی که مطرح می‌کنند، ارائه دهند.
بسیاری از این اتهامات به مدیران دو باشگاه کمک می‌کند تا نزد هواداران افراطی فوتبال محبوبیت به دست آورند، چون اتهاماتی را مطرح می‌کنند که در کری‌های هواداری فوتبال ایران مرسوم شده است.
