ایندیپندنت فارسی - فوتبال زنان انگلستان توانست جامی را که فوتبال مردان این کشور نتوانسته بود در دست بگیرد، به خانه ببرد. البته فهرست افتخارآفرینی‌های این تیم که به «شیرزنان» مشهورند، به اینجا ختم نمی‌شود.
وقتی کلویی کلی ۲۴ساله با درآوردن پیراهنش، در حالی که تنها یک سوتین ورزشی به تن داشت، به ثمر رساندن گل قهرمانی انگلستان در جام ملت‌های اروپا را جشن گرفت
***
کمبریج در انگلستان خانه فوتبال است. من روز یکشنبه، ۳۱ ژوئیه، این شانس را یافتم که همراه چندصد طرفدار مضطرب، مبارزه زنان ملی‌پوش فوتبال انگلستان را که به شیرزنان معروف‌اند، تنها چند صد متر دورتر از تیرک‌هایی که مهم‌ترین قوانین فوتبال بر آن نوشته شده‌اند، تماشا کنم.
تیم ملی فوتبال زنان انگلستان با پیروزی دو بر یک مقابل آلمان، قهرمان جام ملت‌های اروپا شد. وقتی کلویی کلی ۲۴ساله با درآوردن پیراهنش، در حالی که تنها یک سوتین ورزشی به تن داشت، به ثمر رساندن گل قهرمانی انگلستان در جام ملت‌های اروپا را جشن گرفت، پیامی را به تمام زنان علاقه‌مند ورزش در جهان رساند: «پیروزی حق شما است.»
برَندی چَستین، فوتبالیست آمریکایی، پس از گل کردن پنالتی
***
جشن گل سرخوشانه کلی در زمین چمن ومبلی لندن مقابل بیش از ۸۷ هزار تماشاچی حاضر و صدها هزار بیننده تلویزیونی، نشان داد فوتبال زنانی که برای چندین دهه، فرصتشان برای ورزش کردن، درخشیدن و ورود به بسیاری عرصه‌ها در مصادره مردان بود، کم‌طرفدارتر از فوتبال مردان نیست. در این دوره از مسابقات، رکورد تعداد تماشاگران بارها شکسته شد و در برخی بازی‌ها با فوتبال مردان برابری می‌کرد.
رسانه‌های اجتماعی هم همچون میخانه‌ها و خانه‌های انگلستان، با گل دقیقه ۱۱۰ کلی منفجر شدند. تصویر این دختر جوان فورا به یک نماد تبدیل شد؛ چهره‌ای که از شادی می‌درخشید، موهایش را دم‌اسبی بسته بود، با سوتین و شورت ورزشی نایکی سفیدش در زمین بزرگ می‌دوید و پیراهن تیم ملی انگلستان را بالای سر می‌چرخاند و هم‌تیمی‌هایش در تعقیبش بودند.
این لحظه تاریخی ورزشی، پیروزمندانه در صفحات اول و آخر روزنامه‌ها چاپ و در فضای مجازی بارها به‌اشتراک گذاشته شد.
بارها و بارها به دختران گفته شد که این ورزش دخترانه نیست یا فوتبال زنان تماشاگر ندارد؛ اما هفته‌ها شور و هیجان فوتبال زنان در اروپا نشان داد که اینک در عصر کاملا جدیدی قرار داریم، دنیایی که اگر اجازه دهند، می‌تواند از فوتبال مردان هم پولسازتر شود.
***
ووگ بریتانیا با پرداختن به این تصویر نمادین نوشت: «حقیقت در مورد زنان در ورزش این است که نسل‌ها است زنان را به سمت فعالیت‌های زیباتری مانند ژیمناستیک و رقص سوق داده‌اند یا با اظهاراتی منسوخ‌شده به دختران گفته‌اند که برخی ورزش‌ها زنانه نیستند و آن‌ها را در پیگیری علایقشان ناکام گذاشته‌اند.»
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
«در دهه گذشته، برای تغییر این وضعیت تلاش‌های زیادی صورت گرفت اما پیروزی شیرزنان به یاری پیروزی شخصی کلی و نوع شادمانی او، لحظه‌ای است که ما منتظرش بودیم تا آن موانع قدیمی را از بین ببریم و قدرت و اعتماد‌به‌نفسی را که ورزش می‌تواند به زنان و دختران بدهد، آشکارا نشان دهیم. نمایشی رهایی‌بخش از درآوردن لباس و پروازی شادمانه با سوتین ورزشی و جشن گرفتن پیش چشم میلیون‌ها نفر طوری که انگار هیچ‌کس نگاهش نمی‌کند.»
تماشای کلی که با سوتین ورزشی‌اش غرق در اشک شوق در زمین فوتبال می‌دوید، لحظه‌ای نمادین بود، اما طرفداران فوتبال پیش‌تر همچنین صحنه‌ای را دیده بودند؛ وقتی برَندی چَستین، فوتبالیست آمریکایی، پس از به ثمر رساندن ضربه پنالتی پیروزی‌بخش در فینال جام‌جهانی زنان در سال ۱۹۹۹ مقابل چین، پیراهنش را از تن درآورد و با یک سوتین ورزشی مشکی قهرمانی را جشن گرفت.
در دهه ۹۰، عکس بدون پیراهن چستین در صفحه اول روزنامه‌ها چاپ شد و آن لحظه به موتورمحرکه‌ای برای تاسیس اولین لیگ حرفه‌ای فوتبال زنان در آمریکا تبدیل شد.
چستین ۵۴ ساله پس از جشن حماسی کلی در فینال یورو، در توییتی نوشت: «من می‌بینمت.» و بقیه دنیا هم همین‌طور... .
