پیش از یکی از پیش روی ها در طلائیه، فاصله ما با خط عراقی ها، دویست سیصد متر بود.
بعد از پیش روی، با کلی تلفات، فاصله ما با خط عراقی ها شصت هفتاد متر شد.
خط عراقی ها چون در موضع دفاعی بودند و جلوی خط شان را با سیم های خاردار و کانال های آب و میدان های مین مسدود کرده بودند یک متر هم عقب نرفت.
به همین صورت، پشت تمام خط ها ماندیم و در پایان جنگ، و خورانده شدن جام زهر به خمینی، شش هفت هزار کیلومتر مربع از خاک ما در دست عراقی ها باقی ماند که اگر صدام جنگ اش را با کویت و امریکا شروع نمی کرد و باقی می ماند آن شش هفت هزار کیلومتر خاک هم الان در اختیار عراقی ها بود.
مبارزه با حکومت نکبت اسلامی هم نوعی جنگ است آن هم جنگ نابرابر. یک طرف مجهز به انواع سلاح ها و خوی وحشیگری و پشتیبانی قانون خود نوشته، طرف دیگر با دست خالی و رفتاری انسانی.
مبارزه ی تن به تن با گزمگان حکومت اگر چه قدرت مردم را نشان می دهد، اما تا زمانی که نقاط استراتژیک حکومتی به دست مردم نیفتد، پیروزی نهایی به دست نخواهد آمد.
انقلاب سال ۵۷ زمانی پیروز شد که زد و خوردهای پراکنده در عید فطر تبدیل به راهپیمایی گسترده ی مردم شد.
دو عامل، باعث شد تا مردم بتوانند با کم ترین تلفات قدرت را در دست بگیرند:
-پادشاه فقید خواهان خونریزی نبود و کشور را در نهایت ترک کرد.
-نیروهای وفادار به پادشاه با اطلاع از وضع دستوردهندگان بالادست و متزلزل شدن آن ها به خاطر عدم حمایت کشورهای پشتیبان، اِمکان فروریختن نظام وقت را محتمل دانستند و نتوانستند با تمام قدرت مردم را بر سر جای خود بنشانند.
با این وجود، به رغم اعلام بی طرفی ارتش، نقاط حساس کشور بدون درگیری و مبارزه ی مسلحانه «فتح نشد».
بعد از فتح و اعلام پیروزی هم تا مدت ها نیروهای نظام پادشاهی با فاتحان اسلامی درگیری های پراکنده داشتند.
اگر چه سبعیت حکومت نکبت، ویژه ی خودش است و ابدا با مقاومت مسوولان قبل از ۵۷ قابل مقایسه نیست، اما اصل فتح نقاط حساس و استراتژیک در هر دو ی این موارد یکسان است.
پشتیبانی خارج و مثلا تجمع «قیامت» بسیار از نظر تبلیغی و برای باز کردن چشم غربی ها عالی ست.
تظاهرات های پراکنده و درگیری با گزمگان حکومت در نقاط مختلف شهرها عالی ست.
«اما پیروزی اصلی و نهایی تنها با فتح نقاط حساس حکومت امکان پذیر می شود.»
من با تمام وجود آرزو می کنم مرگ خامنه ای در همین روزها که ماشین عظیم ولی سنگین و دیرروشن شو ی جامعه به حرکت افتاده و سرعت گرفته است اتفاق بیفتد، چون با مرگ او، حرکت مردم از سمت اعتراض به سمت فتح و به دست گرفتن کل دستگاه حکومتی تغییر جهت می دهد و آنگاه می توان طلیعه ی فتح و پیروزی نهایی را در مقابل چشمان خود داشت....
***************** یک نکته بسیار مهم ایمنی: سپاه نکبت، برای شناسایی و رد گیری بچه های شرکت کننده در تظاهرات، از پرنده های کوچک (پهادهای رادیو کنترل دوربین دار) استفاده می کنند. با این پهپاد ها امکان شناسایی چهره از فاصله ای که پرواز می کنند و در تاریکی شب وجود ندارد، ولی با این پهپادها می توان، شخصی را نشان کرد و او را تا محل اختفا یا منزل اش دنبال کرد. سعی می کنم راه های از کار انداختن پهپادها را در آینده نشان دهم ولی عزیزان شرکت کننده در تظاهرات، برای حفظ ایمنی خود، موقع برگشتن به منزل یا هر جا که هستند سعی کنند، از نقاط کوری عبور کنند که از چشم آسمان دور باشد و پهپاد ردگیر، رد شما را گم کند. 
***************** نظر دریافتی از «اتاق فکر تک نفره» از ایران: سخن عزیز، از فتح های، گیرم خرد و کوچک، با اهمیت یاد بفرمایید، بقول فرنگی کارها «بی اسپسیفیک» از کلی گویی دور شویم، مشخصا نام ببریم، صدا و سیما، خانه/دفتر امام جمعه، فرمانداریها، ادارات اطلاعات، موتورپول (محل نگهداری موتورها و ماشین و انواع نقلیه ها، به آتش کشیدن آنها) ... ضمنا این همه خواننده و شاعر و آهنگساز، اسفندیارزاده و قنبری و کوفت و زهر و مار کدوم گوری هستند، بچه ها غذای آوازی میخوان!
