نیازی به این نیست که قدرت منطق بالایی داشته باشیم و با فرمول های پیچیده ی منطقی بخواهیم درستی کاری را ثابت کنیم.
با کشتن جوان نازنین مان، محسن شکاری، به خاطر کندن گارد ریل کنار خیابان و احتمالا زدنِ زخم ی در حد ۱۳ بخیه به یکی از اراذل لباس شخصی مسلح، نتیجه ی منطقی و بلاتردیدی می توان گرفت که حکومت آدمخوران نکبت، بی گناهان را برای زهر چشم گرفتن از دیگر معترضان می کُشد و به آن لباس قانونی می پوشاند.
اصل مسلم دیگر این است که هیچکس جان اش را از سر راه نیاورده تا آن را آسان از دست بدهد.
طبیعت هر جانداری به او حکم می کند در موقع خطر از خود دفاع کند.
«وقتی پای جان به میان می آید، باید تا پای جان از خود دفاع کرد.»
اگر برای ساختن جامعه ای بهتر برای خود و آیندگان مان اراده کرده ایم که لباس رزم با حکومت نکبت سدعلی بر تن کنیم، باید منتظر رو به رو شدن با خطر هم باشیم.
وقتی خطر جان مان را تهدید می کند، باید تا پای جان در حفظ خود بکوشیم.
نه تنها باید در میانه ی میدان نبرد، با فراگیری تکنیک های مقابله با سرکوب، از جان خود حفاظت کنیم، بلکه باید مراقب گرفتار شدن مان نیز باشیم.
اگر گرفتار شویم، سرنوشت محسن شکاری می تواند در انتظارمان باشد.
مانند او که به هم سلولی اش گفت حکم اعدام ی که صادر کردن برای ترساندن من است والّا برای حضور در اعتراضات که کسی را اعدام نمی کنند، فکر نکنیم که این حکومت ذاتا و ماهیتا خونخوار، مهار قوانین انسانی بر دست و پا دارد.
خیر!
ندارد!
او می گیرد، می زند، می کُشد، و طبق فرامین اسلام اش عمل می کند. در فاضلاب و گنداب عمیقِ قوانین اسلامی، برای هرگونه جنایت ضد بشری قانون ی پیدا می کنند و بر اساس آن جان های عزیز را بی جان می کنند.
بنابراین تصور نکنیم که «کاری نکرده ایم و فوق اش زندان می رویم»!
باید فکر کنیم که اگر گیر بیفتیم به قول سردار روانی و آدمخوار اسلام، با ما کار ی می کنند که به رب و روب مان اعتراف کنیم و حتی اگر اعتراف نکنیم، «صرفا» بر اساس تشخیص قاضی، و استناد به جمله ی «من شهر السلاح لاخافه الناس» ما را بالای دار می کشند.
پس حال که لباس رزم بر تن کرده ایم، به لوازم و اسباب رزم هم مجهز شویم.
فرمانده تکاور رنجر ما در زمان جنگ به ما آموخت که:
بزرگ ترین پیروزی برای شما در این جنگ این است که زنده و سالم بمانید.
این اصل اول جنگ، در حین جنگیدن است.
پس با تمام قوا، به اَشکالی که بعدا توضیح داده خواهد شد، سعی کنید که گیر نیفتید و کسی که شما را می زند بزنید طوری که نتواند از جای اش بر خیزد و برای گرفتن شما دوباره اقدام کند.
باز هم در این باره خواهیم نوشت...
