فروکش کردن تدریجی حرکت اعتراضی مردم کاملا طبیعی و عقلانی ست.
تاریخ انقلاب ها و تحولات سیاسی جهان را که بررسی کنیم به فقدان چند عامل اصلی در حرکت های اعتراضی مردم ایران و نتیجه بخش کردن این حرکت ها پی می بریم:
-حکومت نکبت و سران اش کماکان میل شدید به حکومت دارند و حاضر به از دست دادن موقعیت کنونی خود نیستند. آن ها چون از پایین ترین اقشار جامعه به جایگاه کنونی رسیده اند، امکان ندارد مثلا رهبری را رها کنند و دوباره روضه خوان دوره گرد دوزاری شوند یا میلیاردها ثروت تحت اختیارشان را به دیگران واگذار کنند.
-اکثریت مردم نخواهند که مثل گذشته بر آن ها حکومت شود و دست به اعتراض های گسترده بزنند. این کار، که شاید دشوار ترین شرط وقوع انقلاب هاست، چون به حرکت در آوردن ماشین سنگین جامعه، بسیار بسیار دشوار است، در ایران امروز محقق شده ولی چون بدون عوامل دیگر، حرکت این ماشین در طول زمان به دلایل منطقی کند می شود و در نهایت می ایستد، متاسفانه شاهد کاهش سرعت حرکت آن هستیم.
-هر حرکت معقولی که بخواهد به نتیجه ی درستی برسد، نیازمند طرح و برنامه ریزی و مدیریت است. برنامه ریزی توسط گروه اداره کننده حرکت های اعتراضی باید صورت بگیرد. گروه اداره کننده باید خود دارای کسی در راس باشد تا نظرهای گروه اداره کننده و اختلاف نظرها را به یک نظر مشترک تبدیل کند لذا فرد ی که در راس قرار می گیرد باید مورد قبول گروه اداره کننده و از آن مهم تر اکثریت مردم معترض باشد. این که چند جوانک بی تجربه و کم سواد سیاسی بخواهند به خاطر داشتن تعداد زیادی هوادار مجازی چنین مسوولیت های سنگینی را بر عهده بگیرند، مشخص است که در دراز مدت راه به جایی نخواهند برد.
-در شرایط جنگ با حکومت نکبت، کار با دمکراسی و دمکراسی بازی که مربوط به محتوای حکومت آینده است پیش نمی رود. پیش کشیدن بحث های مربوط به دوران بعد از سقوط، در زمانه ای که سگ ها ی حکومت مشغول دریدن بچه های معترض در ایران هستند اگر کار نفوذی ها و خرابکاران حکومتی نباشد، قطعا از سر جهل و نادانی ست.
-گروه اداره کننده و شخص در راس آن باید مانند جنگ دوم و کشتار یهودی ها، از خارجی ها کمک مالی و تسلیحاتی بخواهند «ولی» اگر کار به دریافت کمک کشید، با شفافیت کامل میزان و نحوه ی کاربرد کمک ها را به اطلاع جامعه برسانند. حتی اگر حکومت از این اطلاع رسانی سوءاستفاده تبلیغاتی کند باید حتما و قطعا در زمانه ای که همه به هم شک دارند این کار صورت پذیرد و مردم کاملا در جریان کمک های خارجی قرار گیرند.
موارد دیگری نیز هست که در این مطلب کوتاه فرصت پرداختن به آن ها نیست. با شروع اعتراضات گسترده در ایران، شرط دوم محقق شد ولی به دلیل فقدان عوامل دیگر، این اعتراضات با سرکوب شدید حکومت می رود که بی اثر شود.
متاسفانه، در دوره ای که رهبری موثری در اختیار نداریم، امثال ما تنها مانند مفسران ورزشی که بازی ها را تفسیر می کنند و ضعف و قوت آن ها را بیان می کنند، ولی در اجرا نقشی ندارند، تنها می توانیم از پیش، موانع و ضعف ها بر شمریم و خواهان برداشته شدن موانع و تبدیل ضعف ها به قوت ها شویم که متاسفانه در هر کی هر کی رسانه ها و دنیای مجازی کنونی، این صدا ها ظاهرا شنیده نمی شود و یا از ایرانی مورد قبول قرار نمی گیرد.
حال که به پیش بینی های اولیه و نتیجه گیری های پایانی اهل سیاست واقع گرا توجه نمی شود، دستکم موثران سیاسی به سخنان مسوولان امنیتی اسراییل توجه کنند که اخیرا به صراحت نظر شان را بیان کرده اند:
«اعتراضات کنونی ایران فاقد ۳ عامل برای سرنگونی نظام است.
اول، فقدان رهبری برجسته و فراگیر که رژیم توانایی ساکت‌کردن او را نداشته باشد. این رهبری می‌تواند در میان اپوزیسیون خارجی ایران شکل بگیرد، همان گونه که روح‌الله خمینی توانست در سال ۱۹۷۹ در خارج از کشور به رهبری مخالفان رژیم گذشته ارتقا یابد... در حال حاضر اعتراضات سراسری از عدم وجود رهبری در رنج بوده و این یک کاستی بزرگ در پیشبرد اعتراضات کنونی است.
دوم فقدان پشتیبانی مالی از روند این اعتراضات است.
و سوم، فقدان همراهی روحانیون دینی برجسته از اعتراضات کنونی است. کارشناسان اسراییلی معتقدند که جامعه ایران، جامعه‌ای دینی است و بسیاری از مردم به اسلام باورمند هستند به همین دلیل برای ادامه اعتراضات و گسترش آن، به روحانیون و نظرات آنها نیاز جدی وجود دارد. مقام اطلاعاتی اسرائیلی به المانیتور گفته است که «در حال حاضر روحانیون برجسته‌ای با اعتراضات همراهی نکرده‌اند.»
من در مورد عامل سوم حرف خاصی ندارم چون حرکت اخیر مردم، تقریبا بر ضرورت حضور روحانیون برجسته خط بطلان کشیده ولی طبیعی ست اگر این قشر ترسو و محافظه کار به مردم بپیوندد تعداد بیشتری از مردم به حرکت های اعتراضی خواهند پیوست.
اما بر دو مورد اول بارها تاکید کرده ام و امیدوارم اگر هم گوش ی برای شنیدن حرف های ما نیست، دستکم حرف اسراییلی ها که تا اتاق خواب سد علی نفوذ دارند شنیده شود و اگر این بار هم نه، در حرکت های اعتراضی بعدی که قطعا با فواصل کوتاه تر و شدت بیشتر صورت خواهد گرفت، مورد توجه و استفاده قرار گیرد.
اشکان دژاگه ممنوع‌الخروج شد
