تا زمانی که سد علی بمیرد و یا اسراییل بیت او و مراکز فرماندهی سپاه و ارتش را به خاطر موضوع اتمی بزند، اتفاقاتی که در کشور خواهد افتاد بر اساس تجربه های تاریخی از این قرار خواهد بود:

-در جامعه، زیر نقاب آرامش، التهاب ها بخصوص از نظر اقتصادی و اجتماعی که امروز بر روی منحنی قرمز است، به مُنتهای درجه خواهد رسید طوری که میزان التهاب ها و شدت آن ها با عدد و رقم قابل بیان نخواهد بود.

-حکومت نکبت همچنان بر روال گذشته و بدون ایجاد هیچ تغییر مثبتی به کار خود ادامه خواهد داد و سدعلی به عنوان طراح گذار از دوران های بحرانی، شادمان خواهد بود که توانسته است یک بار دیگر انقلاب و حرکت مردم را خنثی کند غافل از این که گرفتن تمام منافذِ دیگِ در حال جوش، باعث انفجار مهیب دیگ خواهد شد.

-اتفاقی ظاهرا بی اهمیت در کشور خواهد افتاد. این اتفاق در اصل مثل گشوده شدن ناگهانی یکی از دریچه های دیگ در حال جوش خواهد بود. به دلیل فشار داخل دیگ، این دریچه نه به شکل خروجی فشارها، بلکه به صورت شکاف گسترده خواهد شد و دیگ خواهد ترکید.

-اشتباه سد علی این است که به خیال خود می خواهد اشتباه همتایان سرکوبگر و ضد آزادی خود را تکرار نکند. او تصور می کند باز کردن دریچه ها، به دست حکومت است که باعث نابودی آن ها شده، در صورتی که آن چه باعث نابودی حکومت های سرکوبگر و ضد آزادی شده، «بی موقع» یا دیر باز کردن دریچه ها بوده، نه اصل گشودن دریچه ها. کشورهای آزاد، این دریچه ها را از ابتدا در سیستم خود کار می گذارند و مانع از رسیدن جامعه به مرحله ی انفجار می شوند.