آن پنهان کار زیرعبا، آن مظهر ریا، آن که داده بیت المال را به باد فنا، پاپوشی ژنده به پا دارد و حال آن که کُرور‌ها اموال بیت المال را در بیت الخاص خود انبار کرده است. می‌خواست به صدر اسلام برگردد، ولی آنچنان در عقب رفتن تعجیل داشت که از صدر اسلام عبور کرد و به دوران جاهلیت رسید. اگر در دوران جاهلیت دختران را زنده به گور می‌کردند، او دختران را به تیر غیب گرفتار می‌کند. صاحب کرامات بسیار است که ذکرهمه آن‌ها درین صحیفه نگنجد، شِمّه‌ای از کرامات ومناقب او:
در دوران خلافتش رودخانه‌ها را خشکاند و زمین‌ها را لم یزرع کرد. استعدادی خدادادی در جُستن سُفلگان و ابلهان و گماردن آن‌ها در راس امور دارد. در دوران خلافتش محافل قدرت را به مناقل قدرت تبدیل نمود، بدین معنا که گرد منقل‌ها می‌نشینند و امور مملکت را رتق و فتق می‌کنند و البته همواره بر فتق تاکید بیشتری دارند. نقل است که بسیاری از خطبه‌هایش در جوار منقل به او وحی می‌شود وهم از این روست که از خطبه‌هایش نشئگی می‌بارد.
قوانین در تنها دست معجزه گر او مانند کِش تنبان روحانیون است و بنا به مصلحت آن‌ها را کوتاه و بلند می‌کند، برای خودی‌ها تعدیل و حتی تعطیل و برای غیرخودی تشدید می‌کند. قوانین دست و پاگیری چون حرمت تجاوز به بیت المال و قتل نفس را برای حواریون کنار گذاشت و رعایت حجاب را بر صدر اصول دین نشاند. سیاست النَصر بالُرعب را از مرادش معاویه به عاریت گرفت و همانند اوکه برای فرزندش یزید بیعت می‌گرفت به دنبال بیعت گرفتن برای فرزند خود است. اشتیاق عجیبی به سَروری در درون و بندگی در برون دارد، بنده وار بر آستان بزرگان روس و چین سر می‌ساید و چفیه درازش مانند افساری در دست ولینعمت روسی است. در دوران ۳۳ ساله حکومتش تعداد مساجد بر تعداد نمازگزاران فزونی گرفت و مساجد پایگاه رجّاله گان وابسته به اوشد.
اکنون که مردم براو شوریده‌اند، به گَزمگانش معجون می‌خوراند و آن‌ها را به حیوان تنزل می‌دهد و به جان مردم می‌اندازد. غافل از این که، این موج را سر باز ایستادن نیست.

دی ماه ۱۴۰۱