هموطنان گرامی
در پی مرگ تلخ مهسا (ژینا) امینی و بپاخاستن جنبش بالندهی "زن، زندگی، آزادی"، جمهوری اسلامی نیروهای سرکوبگر خود را بیدرنگ به میدان آورد تا معترضان بیدفاع و حقطلب را سرکوب کند. دامنه خشونت دستگاه سرکوب حاکمیت چنان گسترده بود که تاکنون بیش از ۵۰۰ کشته، هزاران مجروح گلولههای ساچمهای و رزمی و باتوم و هزاران بازداشتی روی دست مردم ستمزده و رنجیده ایران گذاشته است.
دستگاه قضائی رژیم اسلامی با زیر پا گذاشتن ابتدائیترین حقوق انسانی و مدنی، حتی با نادیده گرفتن قوانین مصوب خود، شتابان سرگرم محاکمه زندانیان بر پایه "اعترافات" زیر شکنجههای بیرحمانه و پروندهسازیهای نهادهای امنیتی و صدور احکام سنگین زندان و مرگ برای شهروندان بازداشتی است.
احکام اعدام علیه جوانان معترض، که چیزی جز قتلهای حکومتی نیست، در حال افزایش است. فرزندان دلیر مردم در زندانهای جمهوری اسلامی زیر تیغ موحش مرگ به سر میبرند. تردیدی نیست که سران رژیم با اشکال گوناگون سرکوب و شکنجه و احکام سنگین، از جمله اعدام، میکوشند بذر ترس و هراس در دل مردم بیافشانند و با برقراری گونهای آرامش گورستانی جبروت و اقتدار خود را در برابر حامیان خود به نمایش بگذارند و به آنها روحیه بدهند.
هممیهنان!
حزب دموکراتیک مردم ایران بر این باور است که در شرایط کنونی باید با برپایی کارزار وسیع افشاگری علیه عملکرد بیدادگرانه دستگاه قضائی، به بسیج افکار عمومی علیه نظام ج. ا. برخاست و خواستار لغو احکام اعدام و آزادی همه زندانیان سیاسی شد. جای کنشگران مدنی و سیاسی که گناهی جز دفاع از حقوق و آزادی مردم خود ندارند، در بازداشتگاه و زندان نیست.
ما همچنین بر این باوریم که در شرایط کنونی، همه نیروهای اجتماعی و مدنی، احزاب و سازمانهای سیاسی باید برچیدن حکم غیرانسانی اعدام را در دستور روز مبارزه قرار دهند و شعار "نه به اعدام! " و "آزادی همه زندانیان سیاسی! " را به دو شعار فراگیر ملی تبدیل کنند.
در این روزها، جمهوری اسلامی بر آنست که با اعدام و سرکوب وحشیانه، شرارههای قیام حقطلبانه مردم ایران را خاموش کند، غافل از آن که جنبش پرتوان مردم قادر است آرزوی حکومت را به ضد آن بدل کند. نیروهای آزادیخواه و مخالف ج. ا. میتوانند حول شعارهای انسانی "نه به اعدام" و "آزادی همه زندانیان سیاسی" همه دسیسههای حکومت را نقش بر آب کنند.
ما بر این باوریم که طرح این دو شعار از سویی با درک و دریافت دقیق از نقاط ضعف نظام همراه است و از سوی دیگر تمامی مخالفان اعدام در ایران را به هم پیوند میدهد. این دو شعار میتوانند زمینهای برای همدلی و پشتیبانی گسترده مردم ایران باشند و لایههای همدرد اما هنوز خاموش جامعه را به جنبش جلب کنند. در خارج از کشور نیز ایرانیان هواداران جنبش از هر امکانی برای جلب پشتیبانی بینالمللی جهت تحت فشار قرار دادن ج. ا. بهره میبرند؛ از جمله با طرح خواست فراخوانی سفرا از سوی اتحادیه اروپا برای جلوگیری از کشتار مبارزان سیاسی در ایران.
به باور ما، دو شعار محوری "نه به اعدام! " و "آزادی همه زندانیان سیاسی! " به مثابه دو خواست مشترک همه آزادیخواهان، میتواند پایه همکاری نیروها گردد. ما اطمینان داریم که بر پایه این دو شعار میتوان راه همبستگی و همگرایی ملی را هموار کرد و زمینه گسترش و ژرفش جنبش خجستهی "زن، زندگی، آزادی" را فراهم نمود.
ایراندوستان!
در این شرایط حساس نباید جوانان آزادیخواه و پیکارجوی میهن را تنها بگذاریم. ما حول شعارهای "نه به اعدام! " و "آزادی همه زندانیان سیاسی! " به سوی شما دست هماندیشی و همکاری دراز میکنیم.
حزب دموکراتیک مردم ایران
۲۷ دی ۱۳۴۱