شما به تاریخ سرکوب های حکومت نکبت نگاه کنید.

دار و دسته ی خمینی و خامنه ای، از سال ۵۷ تا اکنون یعنی مدت ۴۴ سال، یک سان و یک شکل، با سران و رهبرانی که تغییر نکرده اند و نمی توانند تغییر کنند، این سرکوب ها را انجام داده اند.

اما مردم ی که در مقابل حکومت ایستاده اند و خواهان براندازی آن هستند همچنان در حال تغییر و تغییر رفتار و تغییر مرام و تغییر اندیشه و تغییر شیوه ی مبارزه با حکومت هستند.

من به عنوان یک اهل قلم سیاسی، همواره در این ۴۴ سال با مردم بوده ام و سعی کرده ام قلم ام مطابق با خواست نسل های جدید و واقعیت موجود و نه هپروت باشد.

با آن ها در مسیر های سیاسی گام برداشته ام در حالی که نظر خود را درست یا غلط به صراحت بیان کرده ام.

اصل برای من یک چیز بوده است: حکومت اسلامی باید برود. خمینی باید برود. خامنه ای باید برود.

بچه ها، در دوره هایی، تمایل به اصلاحات نشان داده اند. من می دانسته ام که این حکومت به خاطر ذات و بنیان خود قابل اصلاح نیست. این را گفته ام و نوشته ام ولی با بچه ها همراه شده ام. با بچه ها هم قدم شده ام. نه این که کنار بکشم و بگویم من می دانم و شما نمی دانید. من درست می گویم و شما اشتباه می پندارید. با آن ها در راهی که قدم گذاشته اند قدم گذاشته ام تا ببینند همراه واقعی شان هستم نه یک برج عاج نشین و وقتی آن ها از مسیر منتهی به دره ها و بن بست ها برگشته اند، سعی کرده ام راهی را که درست می پندارم به آن ها نشان دهم.

مسیری که بچه ها در سال ۱۴۰۱ در پیش گرفتند مسیر درستی بود ولی برنامه و مدیریتی برای طی این مسیر نبود. این مسیر درست را این بار بر خلاف مسیر های غلط گذشته حفظ خواهیم کرد ولی باید تلاش کنیم اهل سیاست واقعی و دلسوزان واقعی ایران و ایرانی نه یک مشت کلاش فرصت طلب معامله گر که حاضرند برای پیش برد منویات فردی خود، حتی ایران را به معامله بگذارند، برای طی این مسیر و رسیدن و فتح کاخ های پاستور و مجلس و نهادهای سرکوبگر امنیتی و رادیو تلویزیون و دیگر نقاط استراتژیک حکومت که فتح آن ها به معنی سقوط حکومت نکبت خواهد بود برنامه ریزی کنند.

این که در سال ۱۴۰۲ موفق به این کار شویم یا خیر را نمی دانم.

ما برای این برنامه ریزی نیاز به مدیریتی قوی و با اراده و دلیر و ضد مماشات داریم.

ما برای این برنامه ریزی و ایجاد چنین مدیریتی، نباید دنبال لاس زدن با هیچ کس، حتی کسانی که سال ها مبارزه ی سرسختانه با حکومت کرده اند ولی راه خودشان را هم بلد نیستند باشیم.

در این مسیر، ناروایی های بسیار خواهیم دید و سخنان زشت بسیار خواهیم شنید.

جنگ ما در دو جبهه خواهد بود:
جبهه ای که لشکر حکومتی ها در آن صف کشیده است.
جبهه ای که افرادی به اسم مخالف حکومت اما در عمل موافقان آن، یا دشمنان ایران و ایرانی و دوستان قدرت های منفعت طلب و استفاده ی شخصی برندگان از مبارزه با حکومت صف کشیده اند.

ما با بزرگ نمایی های الکی، مثل حرکت اعتراضی مردم، انقلاب بود، یا دنیا معنی انقلاب مردم ایران را فهمیده است، یا مردم در انقلاب خود موفق بوده اند و حتما و قطعا امسال حکومت سرنگون خواهد شد (چنان که ۴۴ سال است قرار است حکومت سرنگون شود و نمی شود و آخرین اش همین چند ماه آخر سال ۱۴۰۱ بود که «کارشناسان الکی» دیگر سقوط حکومت نکبت را قطعی قطعی قطعی اعلام کرده بودند).

ما واقع گرا خواهیم بود و باز همراه با بچه های ایران. بچه ها این بار راه درست را انتخاب کرده اند. در این راه درست هم با آن ها هم قدم خواهیم بود و تا جایی که توان داشته باشیم با قلم و تجاربی که در این ۴۴ سال کسب کرده ایم به آن ها کمک خواهیم کرد.