هیجانات و ملاقات با سران جهان و جیغ و دادهای خانم مسیح علی نژاد را زمان اعتراضات ۱۴۰۱ هنوز به خاطر داریم.
ایشان آمدند و هیجان بر اندازانه ی خود را در هنگامه ی این اعتراضات تخلیه کردند و بعد از فروکش کردن این اعتراضات، غیر از برنامه ی «تبلت» شان در صدای امریکا، دوباره تبدیل شدند به کپی پیست کننده ی خبر دستگیری و زخمی و کشته شدن بچه های معترض در اینستاگرام.
نه مطلبی نه مقاله ای نه اطلاع رسانی در باره ی کارهایی که در آن دوران کردند و بساط هایی که به راه انداختند.
تو گویی همین فردا حکومت نکبت سرنگون خواهد شد و ایشان هم در راس معترضان به ایران باز خواهند گشت.
هیاهوهای ایشان آن قدر زیاد بود که حکومتی ها هم انگشت نشانه به سمت او گرفتند و گفتند که اعتراضات مربوط می شود به اشخاص امریکا نشین که به بچه ها در ایران رهنمود می دهند و با سران دولت ها برای بر انداختن جمهوری اسلامی ملاقات می کنند.
صدای معترضان واقعی هم در خارج از ایران میان جیغ و دادهای ایشان گم شد و به گوش کسی نرسید.
اعتراضات در ایران فروکش کرد و طبق معمول، صدای ایشان هم همراه با کم شدن صدای اعتراضات کم و کم و کمتر شد تا امروز که تقریبا سکوت رادیویی برقرار شده است.
ایشان مشغول کار و زندگی و کسب در آمد عادی خود است و انگار نه انگار که ایشان تا مقام رهبری اعتراضات خود را مطرح کرده بود و راست و چپ خبرهایش در ایران اینترنشنال و سایر رسانه ها ایرانی و بین المللی منتشر می شد.
ما از این «خبرنگار» «برجسته» دستکم انتظار داریم گزارشی از کارهایی که در آن دوران کرد تهیه کند و به کمّ و کیف آن ها بپردازد تا حالا که همه چیز در محاق سکوت رفته، نتیجه ی عملیات ایشان به اطلاع همگان برسد و نشود که ایشان هم به اصحاب «کی بود کی بود من نبودم» بپیوندد تو گویی نه مسیحی آمده نه مسیحی رفته است.
بی صبرانه منتظر گزارش جامع ایشان هستیم.
محمدرضا گلزار از روزنامهنگاران شکایت کرد
دوربینهای هوشمند رادان، موبایل از آب درآمد