خبر ورزشی - محمد مایلی‌کهن در گفت‌وگویی تازه به مسائل روز فوتبال کشورمان از وضعیت تیم ملی و تیم ملی امید تا لیگ فوتبال ایران پرداخت.
این روزها محمد مایلی کهن به روال سال‌های اخیر در بندر انزلی زندگی می‌کند. او که بعد از عمل جراحی قلب در سال گذشته سرحال‌تر و بانشاط‌تر از قبل شده است در گفت‌وگویی می‌گوید از هیچ کدام از انتقادهایش در سالیان گذشته پشیمان نیست. محمد مایلی‌کهن به نکاتی اشاره کرد که بدون مقدمه وارد مشروح گفت‌وگو شده و حرف‌های همیشه جذابش را با هم مرور می‌کنیم.
مساله امروز فوتبال ایران از نظر شما چیست؟
نداشتن استادیوم بزرگترین مشکل امروز فوتبال ماست، اصلا نیاز به فکر کردن هم ندارد؛ مجموعه‌ای از عوامل مختلف مثل ضعف مدیریت‌ها، نداشتن سازمان صحیح و حیف و میل کردن سرمایه‌های ورزش باعث شده ما بعد از این همه سال ورزشگاه درست و حسابی نداشته باشیم.
قطعا می‌دانید عمر ورزشگاه آزادی ما از عمر استقلال کشور قطر بیشتر است. می‌دانید روزگاری قطری‌ها حسرت ورزشگاه آزادی ما را می‌خوردند؟
بله که می‌دانم، نیاز به فکر کردن هم ندارد! ما ۵۲ سال است ورزشگاه آزادی را داریم، ۸۴ سال هم از عمر امجدیه می‌گذرد، زمان بازی‌های آسیایی تهران ما دانشجوی دانشسرای ورزش بودیم و به مقتضای دانشجویی در کمیته اجرایی مسابقات بودم، قطری‌ها که هیچ، چینی‌ها با حسرت و حیرت امکانات ما را نگاه می‌کردند. واقعا جای افسوس دارد که ما در سال ۲۰۲۳ توان برگزار کردن بازی‌های پرسپولیس و استقلال را با تماشاگر نداریم، در سال‌های بعد از انقلاب ما تنها در یک مقطع زمانی حضور هاشمی‌طبا و فائقی توانستیم سازندگی کنیم؛ خدا پدرشان را بیامرزد به جز دوران این‌ها هیچ کار در خور و شایسته‌ای در ورزش نکردیم.
یکی دیگر از مسائل امروز فوتبال ما مشکل سقف قرارداد است، درباره این مساله بگویید؟
چرا دنبال سقف قرار داد در تیم‌ها هستید؟ ما هنوز به جز سپاهان باشگاه به تمام معنای کلمه نداریم. مشکل ما این است که تنها کشور دنیا هستیم که مدیرعامل باشگاه‌های‌مان را هنوز دولت انتخاب می‌کند.
خود شما در سال ۸۵ در آستانه مدیریت در پرسپولیس بودید که نشد و انصاری‌فرد جای شما را گرفت. اگر شما مدیرعامل می‌شدید چه اتفاقی برای پرسپولیس رخ می‌داد؟
هیچ! احتمالا ۲ ماه دیگر من را برکنار می‌کردند چون من مثل دیگران نبودم که به کسی باج بدهم. اکثر قریب به اتفاق کسانی که در این سال‌ها مدیر پرسپولیس و استقلال شده‌اند مدیر نبوده‌اند، بلکه کارمندانی بودند که آمده‌اند تا منافع خوشان و منصوب‌کنندگان را حفظ کنند و بروند. آن‌ها که منتخب مردم نبودند، هر چند بین این نفرات هم تک و توک افرادی بودند که خوب کار کردند.
به طور مشخص نمونه مدیر خوب در این تشکیلات از نظر شما کیست؟
حبیب کاشانی از همه بهتر بود، جناب رحیمی هم در مدت حضورشان جزو خوب‌ها بودند.
در فدراسیون‌های سال‌های اخیر کدامیک بهتر کار کردند؛ دادگان، صفایی فراهانی، تاج، کفاشیان و عزیزی خادم؟
بهترین این آدم‌ها هم در دوران کار خود مشکلاتی داشتند.
این اواخر درباره فدراسیون مهدی تاج هم انتقاداتی داشتید؟
من درباره مهدی تاج حرفی نزدم؛ درباره برخی از افراد غیراصولی ایشان حرف زدم! من محمد مایلی‌کهن هستم و فوق لیسانس تربیت بدنی هستم، من را نمی‌شود بگذارند رئیس نظام پزشکی مملکت! چند درصد از افراد اداره‌کننده تشکیلات فوتبال ما واقعا فوتبالی هستند؟
سال‌هاست به انتقادات صریح و بی‌پرده خودتان معروف هستید. اگر به ۲۵ سال قبل برگردید باز هم این‌گونه رفتار می‌کنید؟ فکر نمی‌کنید بدون انتقاد شاید امروز رئیس سازمان و وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال هم می‌شدید؟
البته من مسئولیت‌های زیادی داشته‌ام که در آن به ورزش کشور خدمت کرده‌ام، با این حال از انتخابم یعنی صریح بودن و انتقاد کردن همواره راضی بوده‌ام. من از هیچ کدام از رفتارهایم در قبال افراد و مسائلی که درباره‌اش حرف زده‌ام پشیمان نیستم.
درروزهای اخیر گفته می‌شود برخی از تیم‌های باشگاهی حاضر نیستند به تیم ملی امید بازیکن بدهند.
من خودم در این رابطه در زمان حضورم آسییب بسیار دیده‌ام، اما درباره تیم ملی المپیک می‌خواهم یک نکته بگویم؛ مدت‌هاست می‌گویند تیم ملی امید ۵۰ سال است المپیک نرفته، خوب نرود! صد سال دیگر هم نرود! رفتن به المپیک وقتی ارزش دارد که ما در فوتبال‌مان استعداد ناب به دست بیاوریم.
به نظر شما استعداد خوب در فوتبال ما کم نشده است؟
استعداد کم نشده است، چشم تیزبینی که استعداد را پیدا کند نداریم. همین حالا در فوتبال ما نفراتی مثل امین حزباوی و یاسین سلمانی بسیار به درد آینده فوتبال ایران می‌خورند. حزباوی در السد خوب کار کرده و سلمانی هم در دقایقی که برای پرسپولیس برابر ذوب‌آهن بازی کرد، نشان داد توان این را دارد خیلی سریع بازیکن ثابت تیم فوتبال پرسپولیس شود. درد فوتبال ما این است که بازیکن‌های تازه با ۲ تا عکس خراب می‌شوند. جامعه ما جامعه خوبی نیست، یک بازیکن که می‌درخشد، آدم های رنگارنگ اطراف بازیکنان را گرفته و آن‌ها را به حاشیه برده و فوتبالیست را از هدف واقعی‌اش دور می‌کنند.
در سال‌های اخیر موفق‌ترین فوتبالیست ایران که کمتر درگیر حاشیه شد و موفقیت‌بار عمل کرد که بوده است؟
مهدی طارمی؛ من تلاش او را تحسین می‌کنم. او می‌تواند بهتر هم شود هر چند سن او بسیار بالاست. ضمنا تصور می‌کنم او با توجه به عملکرد و توانی که داشته، در پورتو جا افتاده است و اگر در این تیم بماند، بیشتر می‌تواند موفق باشد تا این که بخواهد به تیم میلان برود.
در لیگ امسال کدام تیم برای قهرمانی شایسته‌تر است؟
سپاهان را بهتر از دیگران می‌بینم، این تیم بسیار خوب کار کرده است، بعد هم قاعدتا پرسپولیس و بعد از پرسپولیس، تیم استقلال برای قهرمان شدن بیشتر شایسته هستند.
چه احساسی نسبت به حضور جواد نکونام در استقلال دارید؟
خیلی خوشحال هستم و هرچه این جوان‌ها در باشگاه‌های ما بیشتر حاضر باشند، خوشحال‌تر می‌شوم. به خصوص این که جواد جای یک مربی عجیب را گرفته است، ساپینتو به جای مربی بودن یک هنرپیشه بود و رفتاری می‌کرد که در تمام دنیا هم عجیب و غریب و ناپسند است. فکر می‌کنم جواد نکونام مربی خوبی در استقلال خواهد شد، البته او را درگیر برخی حاشیه‌ها می‌بینم که باید از آن دوری کند. او از برخی مربیانی که با آن‌ها کار کرده بدی‌های‌شان را هم یاد گرفته است که اصلا نیازی به استفاده از این ابزار حاشیه‌ای برای موفقیت ندارد. بازی‌های رسانه‌ای و حاشیه‌ای برای او فرار کردن رو به جلو است.
درباره یحیی گل‌محمدی و عملکردش در پرسپولیس چه نظری دارید؟
یحیی نه‌تنها در پرسپولیس بلکه در تمام عرصه‌ها آدم موفقی بوده است. او نجابت خاصی هم دارد که امیدوارم همواره به آن پای‌بند بماند. از این که در پرسپولیس افشین پیروانی و یحیی گل‌محمدی کنار هم می‌ایستند و تیم را اداره می‌کنند خوشحال هستم اما به همان اندازه از نبودن کریم باقری ناراحت هستم.
اتفاقا می‌خواستم درباره کریم هم بپرسم.
شما به من بگویید چرا کریم باقری نباید در پرسپولیس باشد! چرا فقط با کریم باقری برخورد شد؟ یک نفر شجاعت داشته باشد و بگوید کریم باقری مثل برادر بزرگتر بازیکنان نیست... جرات کنید و بگویید او محبوب نیست، او سالم نیست، بگویید او شایسته نیست! نبودن کریم باقری و مجوز ندادن به حضور او در پرسپولیس مردم را بی‌اعتماد می‌کند. از طرفی کریم باقری به جز همه خوبی‌هایی که دارد سیاه‌کار هم نیست؛ نمی‌آید بگوید ۴۰ سال فلان و بهمان بعد بیاید مربی تیم ملی شود، نمی‌آید بگوید من مربی تیم ملی نخواهم شد اما ۴۸ ساعت بعد مربی تیم ملی شود!
با این حال شما از موفقیت تیم ملی با همین قلعه‌نویی که به او انتقاد دارید هم خوشحال می‌شوید.
چرا که نه! من عاشق تیم ملی کشورم و موفقیت‌هایش هستم. شما ۳۰ سال است با من آشنا هستید چه زمانی از ناکامی تیم ملی خوشحال بودم؟ چه با برانکو چه با جناب پورحیدری، چه قلعه‌نویی و چه دایی. برای من چه فرقی می‌کند مربی تیم ملی چه کسی باشد؟ هر کس مربی تیم ملی باشد چه قلعه‌نویی و چه هر کس دیگر، برای من تیم ملی مهم است.
برای تیم ملی امید که شما ۲ دوره مسئولیت آن را برعهده داشتید، عنایتی گزینه خوبی است؟
قطعا خیر! او با کدام متر و معیار سرمربی شده است؟ من ایشان را دوست دارم و با او مشکلی ندارم اما در کشوری که امثال محرم نویدکیا را داریم، وقتی وحیدهاشمیان‌ها و محمدخاکپورها را داریم چرا باید عنایتی سرمربی تیم ملی امید باشد؟
چندی قبل حمید استیلی می‌گفت بزرگترین اشتباهم در پرسپولیس این بود که کاری نکردم محمد مایلی‌کهن مدیرفنی تیم پرسپولیس بماند؛ این را می‌دانستید؟
نه نشنیده بودم اما حمید عزیز من است. شاید تصور می‌کرده اگر من در پرسپولیس می‌ماندم زیر پایش را خالی می‌کردم. به هر حال من همه شاگردان خوب خودم را دوست دارم و از موفقیت آن‌ها راضی هستم. داستان حمید استیلی که متعلق به ۱۲ سال قبل است اما همین حالا هم از دیدن موفقیت شاگردانم خوشحال هستم؛ دیدن قهرمانی استقلال با حضور فرهاد مجیدی و پیشرفت او هم من را خوشحال کرده است.
پس اگر همه شاگردان خودتان را دوست دارید حتما قلعه‌نویی و علی دایی را هم دوست دارید؟
قلعه‌نویی را دوست ندارم اما علی دایی را دوست دارم چون طینت پاکی دارد. من طینت آدم‌های فوتبال‌مان را می‌شناسم. من محمد مایلی‌کهن هستم و ۵۰ سال در سطح اول فوتبال این مملکت بوده‌ام و مطمئن باشید حرف بیراه نمی‌گویم.
