ماهیت انقلاب ۵۷

اکبر فلاح زاده - خبرنامه گویا

رضا خالی بند و داوود خره و ممد دماغو و اسمال بی کله و ابرام گوسفندی و جواد گوشفیل و علی بستنی و شعبون شله و مجید زردانبو و عباس درازه و حمید چپول و اصغر یه لامپی و حسن شله زرد و حسین قراضه و رسول لجن داشتند خوش خوشک می رفتند سرکوچه که یهو دیدند فرهاد متمدن داره از دور می آد

بچه ها به خاطر سر و وضع مرتبش به او فرهاد متمدن می گفتند

فرهاد بچه شوش و بچه محل خودشان بود, اما کاملا بعض آنها بود: بر خلاف همه لباسهایش تمیز و مرتب بود, موهایش را شانه می کرد و هفته ای یکبار هم خودش را می شست و خیلی هم مودب بود چنانکه پدر و مادرها همیشه سرکوفت او را به بچه هایشان می زدند و همینها بچه ها را حرص می داد و لجشان را درمی آورد

وضع مالی خانواده فرهاد بهتر از بقیه نبود, فقط سرشان توی لاک خودشان بود, پدرش هم به قهوه خانه محل نمی رفت و همسایه روبرویی از پنجره دستش کتاب دیده بود

بچه های محل مدام دنبال این بودند که یکجوری حال فرهاد را بگیرند, اما او تن به دعوا و درگیری نمی داد, سربه زیر بود و کتاب خوان. به کتابخانه می رفت و شعر و رمان می خواند. بخصوص نزاکت و ادب و پاکیزگیش بد جوری مخ بچه ها را می زد

داوود خره گفت: چیکارش کنیم, علی بستنی گفت: بندازیمش تو جوب لجنی بشه. رسول لجن گفت: بابام با باباش سلام علیک داره, بفهمه پدرمو در می آره. اسمال بی کله گفت: نباید از خودمون رد بدیم, یه جوری باس بزنیمش که هیچکس نفهمه ما بودیم