بچه های ایران با امید بسیار که حاکی از خواست های سنجیده، فکر شده و به عمل تبدیل شده آنان است با در دست گرفتن جانشان که بزرگترین سرمایهِ زندگی شان است محکم و پا بَرجا ایستاده اند. در یکسال گذشته، از شرق و غرب که از جمهوری اسلامی حمایت و با مردم ایران و با کمک رسانه های مزدور خود موش و گربه بازی می کنند کوچکترین هراسی به خود راه نداده اند و با هزینه های بسیار گزاف ایستاده اند که «ایران رو پس بگیرند». این بار تمامی ایرانیان در جای جای ایران، از کردستان که نماینده اش مهسا-ژینا امینی است تا بلوچستان و مردان و زنانِ غیور و شجاعش و از تمامی ایرانیان در نقاط مختلف ایران برای دادخواهی خود از ظلم و ستم حکومت جمهوری اسلامی که غارتگر ایران است تا پای جان ایستاده اند.

مردم ایران ناآگاه نیستند که بی شماری از صادراتی های رژیم به خارج از کشور گُسیل شده اند تا صف متشکل ایرانیان نگران و حامی مردم ایران را دچار از هم پاشیدگی کنند ولی بیشترین توان آنها نفوذ در «اپوزیسیون گلخانه ای» و وابسته به حکومت است و نه بیشتر.

روی سخن من با تمامی آن ایرانیانی است که دِلشان برای بچه های ایران شور می زند و نمی خواهند بیشتر از این حقارت این حکومت ننگین را تحمل کنند.

بدانیم و آگاه باشیم که جنبش زن، زندگی آزادی پدیده ای منحصر به فرد در ۴۴ سال گذشته است، چرا که این بار خانواده های مسئولان، پاسداران،‌ بسیجی ها، و ماموران امنیتی در مقابل سرکوبگران رژیم ایستاده اند و آزادی ایران را دنبال می کنند.

امیدمان را نگاه داریم و بدانیم آخرین لحظه و آخرین دقایق تاریکی روشنی آفتاب و خورشید است.

روز ۲۵ شهریور،‌ روز پیروزی و روز سلام حکومت بر پایان است.

ایران فرزندانش را صدا کرده است،‌پاسخگویش باشیم.

حسین لاجوردی