پیام یونسی‌پور - ایران وایر
«علی خامنه‌ای»، رهبر ایران، دوشنبه ۲۹بهمن۱۳۹۷ در سخنرانی خود در جمع برخی طلاب حوزه علمیه، گریزی به واکنش‌های فوتبالیست‌های ایران در مواجهه با سیاست‌های نظام زد و گفت: «به برخی از این ورزشکاران می‌گویم که به یاد داشته باشید امنیت خود را از کجا آورده‌اید».
اشاره مستقیم و غیرمستقیم او به دو ستاره فوتبال ایران بود؛ «علی کریمی» و «وریا غفوری».
علی کریمی یکشنبه ۲۳مهر۱۴۰۲، ساعاتی پس از انتشار خبر به قتل رسیدن «داریوش مهرجویی» و همسرش «وحیده محمدی‌فر»، در صفحات اجتماعی خود به رهبر حکومت کنایه زد و نوشت: «در ایران هیچ چیز نداریم، در عوض امنیت داریم».
هم‌زمانی به قتل رسیدن مشکوک داریوش مهرجویی و درگیری‌های نظامی در غزه، یادآور یک منازعه میان علی کریمی و «جواد ظریف»، وزیر خارجه وقت حکومت است.
چرا خامنه‌ای ناگهان برای ورزشکاران معترض خط و نشان کشید؟
«ما به مقاومت فلسطین افتخار می‌کنیم. ما افتخار می‌کنیم که به‌خاطر فلسطین تحت فشار هستیم. به پایتخت‌های اروپایی‌تان گزارش کنید که این مردم تا کجا پای انقلاب ایستادند. بنویسید با فشار، این مردم را از انقلاب‌شان نمی‌توانید جدا کنید.»
این صحبت‌های جواد ظریف، وزیر وقت خارجه جمهوری اسلامی در روز ۲۴بهمن۱۳۹۷ است که خطاب به سفرا و نمایندگی‌های خارجی حاضر در ایران به زبان آورد.
👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر
صحبت‌های او دو واکنش فوری در جامعه ورزش ایران داشت. ابتدا «وریا غفوری» در استوری اینستاگرام خود نوشت: «فشاری که شما به آن افتخار می‌کنید را مردم ایران تحمل می‌کنند، نه شما».
پس‌از آن علی کریمی در صفحات اجتماعی‌اش نوشت: «آقاى دكتر، كدوم ما تحت فشارند؟ مای ما يا مای شما دقيقا؟». علی کریمی در ادامه نوشته بود که «مای» ایرانیان با «مای» شما متفاوت است.
واکنش وزیر خارجه دولت «حسن روحانی»، گفت‌وگو با خبرگزاری امنیتی «فارس»، وابسته به سپاه پاسداران بود و این جملات اتو کشیده: «اگر رنجی و شادی هست، اگر افتخاری هست، مال همه "ما" است. اینکه آقای کریمی نگران فشار بر مردم است، ستودنی است؛ اما بنده نیز همه فشارهای داخلی و خارجی را بی‌پروا تحمل کرده‌ام».
رهبر جمهوری اسلامی یک روز بعد از واکنش جواد ظریف، با ادبیات منحصر به خود وارد شد و ورزشکاران را تهدید کرد؛ تهدید به امنیت!
برخی معتقد بودند مهم‌ترین دلیل ورود علی خامنه‌ای به صحبت‌های ورزشکاران محبوب مردم ایران و استفاده از ادبیاتی تهدیدآمیز، باز شدن پای «فلسطین» و «محورهای مقاومت محبوب علی خامنه‌ای»، از سوی این دو ورزشکار بود.
هم علی کریمی و هم وریا غفوری به‌کرات نسبت به سیاست‌های اقتصادی دولت، کشتار کولبران، تبعیض‌های جغرافیایی و قومیتی و موضوعات محیط‌زیستی اعتراض کرده بودند، اما علی خامنه‌ای زمانی صبر از کف داد که موضوع فلسطین به میان آمد.
آیا امنیتی باقی مانده است؟
آنچه علی کریمی را دوباره به‌سوی خاطره جملات رهبر جمهوری اسلامی می‌برد، همنشینی اتفاقات داخل و خارج از کشور، با ردپای حکومت است.
علی کریمی در روزهای گذشته و پس از بالا گرفتن منازعات نظامی میان گروهک «حماس» و اسراییل، در صفحات اجتماعی خود نوشت: «اسرایيل از پس خودش برمى‌آيد، به فكر ايران باشيم كه هزينه اين جنايت را، جانى و مالى، مردم ايران پرداخت می‌کنند».
پس‌از آن، آقای کریمی تمرکزش را روی «آرمیتا گراوند»، دختر دانش‌آموز ۱۶ ساله‌ای که توسط «حجاب‌بان‌های شهرداری» در مترو مضروب شده بود گذاشت و بارها از حکومت پرسید که چرا این دختر به کما رفته را پنهان کرده‌اند.
در همین روزها، «حسین امیرعبداللهیان»، وزیر خارجه دولت «ابراهیم رئیسی»، در سفر به عراق، لبنان، سوریه و قطر، با سران حماس و حزب‌الله دیدار می‌کند و عبارت «انگشت‌ها روی ماشه است» را به‌عنوان تهدیدی برای اسراییل و به کرات به زبان می‌آورد. موضع‌گیری جمهوری اسلامی، باعث شوک دوباره‌ای به بازار دلار، افزایش ناگهانی قیمت سکه و طلا، و نگرانی‌های اقتصادی می‌شود.
میان چنین معرکه‌‌ای، «داریوش مهرجویی»، سینماگر برجسته تاریخ هنر ایران به‌همراه همسرش، در خانه‌شان کاردآجین می‌شوند. علی کریمی، برمی‌گردد به سال ۱۳۹۷ و تهدید علی خامنه‌ای در مورد امنیتی که دیگر حتی در ظاهر نیز وجود ندارد.
طی ماه‌های اخیر، چندین فوتبالیست از سوی اشرار مورد حمله قرار گرفته‌اند. حملاتی که صرفا برای ربودن تلفن همراه یا کیف پول و وجه نقد آن‌ها انجام شده بود. «خسرو حیدری»، بازیکن و مربی پیشین استقلال، «بهنام ابوالقاسم‌پور»، بازیکن سابق پرسپولیس که به‌دلیل شدت جراحات در بیمارستان بستری شد، «رافائل سیلوا»، مدافع برزیلی استقلال، «سامان آقازمانی»، بازیکن پیشین پرسپولیس و «علی‌رضا بیرانوند»، دروازه‌بان کنونی تیم فوتبال، تنها تعدادی محدود از بازیکنان فوتبال هستند که طعم آنچه «امنیت» نامیده می‌شد را، با رد چاقو روی بدن خود چشیدند.
برخی دیگر از ورزشکاران، امنیت مورد نظر رهبر جمهوری اسلامی را به‌شکلی متفاوت تجربه کردند.
۳۰شهریور۱۴۰۱، «علی مظفری»، بازیکن تیم والیبال سایپا که سابقه دعوت به اردوی تیم‌های پایه والیبال ایران را نیز داشت، در جریان اعتراضات سراسری در قوچان کشته شد. نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، با شلیک مستقیم گلوله جنگی او را کشتند.
«محمد قائمی‌فر»، دروازه‌بان تیم امید «جندی‌شاپور» دزفول، ۳۰مهر در یکی از کوچه‌های بن‌بست چهارراه شریعتی دزفول، هدف نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی قرار گرفت. ماموران از پشت به جمجمه او شلیک کردند؛ بیش از ۴۰ گلوله ساچمه‌ای وارد جمجمه و گردنش شد و به زمین افتاد. او پانزده روز بعد، در بیمارستان جان باخت.
آنچه می‌توان به یاد داشت، در خشمی خلاصه می‌شود که علی خامنه‌ای، پس از واکنش نشان دادن علی کریمی و وریا غفوری به اظهارات جواد ظریف در قبال فلسطین از خودش بروز داد.
شاید برای رهبر جمهوری اسلامی، «فلسطین» خط قرمز، و «امنیت» دستاویزی برای سرکوب باشد.
